The Mafia Boss is my STALKER?

TMBIMS: Chapter 7

I wanna say thank you to TenMiracle for granted my request about the book cover of this story. Maraming salamat talaga dahil sobrang ko itong nagustuhan. Kaya as a payment, I would like to dedicated this chapter to you, kahit na sinabi mong hindi na kailangan ang dedication sa buong chapter pero gagawin ko talaga dahil sobra mo akong napasaya. Maraming salamat ulit and god bless.

________________________

*Aria's POV*

Kani-kanina lang ay sobrang natatakot ako dahil pinaputukan kami. akala ko nga na hindi ko na ulit mararanasan iyon grabe pala ang ganoon. Sa tingin mas nakakatakot ito kaysa sa pagkidnap sa akin. iyon kasi unconscious ako. Wala akong alam sa nangyayari sa paligid ko.

Bakit ba palagi nalang ako nalalagay sa panganib? kung hindi ako ang kailangan iyon namang kasama. Kakambal ko ba si malas? Kasi lagi siyang nakadikit sa akin. Hindi ko naman ito ginusto eh. Ang gusto ko lang naman ang mamuhay ng normal tulad noon na buhay pa sila Mommy. mga walang pinoproblemang iba kungdi ang grades lang.

"You okay?" Tanong sa akin ni Sir ng makalayo na kami sa humahabol sa amin. tumango lang ako at nanatiling tikom ang bibig. Hindi parin kasi nadidigest ng utak ko iyong nangyari. Natatakot parin ako, paano nalang kung natamaan ako at mamatay? Paano na lang si Miko? Sino nalang ang mag-aalaga sa kanya? Bata pa iyon kahit medyo mataas pa sa akin. Nangangailangan parin iyon ng aruga ng isang ateng tulad dahil wala na magulang na mag-aalaga sa kanya.

 "I'm sorry about earlier. I didn't expect that they will found me. I thought that they don't know where I am." Paliwanag nito sa akin.

Naiintindihan ko naman eh, sadyang takot parin ako. Tumigil ito sa pagdrive at tumingin sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko na nagdala ng kuryente sa buong sistema ko. Ito ang unang beses niyan hinawakan ang kamay ko.

"Don't be afraid okay? I'm here to protect you whatever happens. Hindi kita pababayaan. Kaya calm down na. I'll never let them lay a hand in your hand or in the strand of your hair." Pag-aasure nito sa akin upang mawala ang kaba ko.

Ngumiti ako at tinignan ang mga mata niya. Kitang-kita ko ang saring-saring emosyon na dumadaloy sa mata nito. Ngunit hindi ko mai-indentify kung ano iyon.

"Hindi mo naman obliga ang protektahan ako. Sandali lang tayo magkakilala ngunit kung mag-alala ka sa akin ay parang isa akong babasaging baso sa tindi ng alaga mo. Salamat talaga Stark. Salamat dahil nakilala kita, salamat at pumask ka sa buhay ko."

Hindi ko alam ngunit ang gaan-gaan ng loob ko sa kanya. Para bang kapag kasama ko siya ay ligtas ako palagi. Talagang nagpapasalamat ako na dumating siya dahil bihira na lang ang ganitong tao na sobra kung paano mag-alala.

"Don't be, I am obliged to take care of you. Not because you're working under my care but because you're special to me. To the point that I don't want other people to lay a hand to you and harm you. That's how important you are to me Aria."

Nang titigan ko ang kanyang mga mata ay parang linahihiwatig nitong napaka-importanteng bagay ako na dapat hindi manakaw ng iba. Gani ba talaga ako ka special sa'yo Wallach Stark Wallker? Na to the point na ilalaan mo ang buhay mo para lang hindi ako masaktan ng iba?