Full Of Hate And Love (Z.M.) WORD HERSCHREVEN!

005: Questions.

POV Zayn:

Daar zit ik dan. Op de achterbank van een politieauto. Wachtend tot we eindelijk bij het politiebureau zouden aankomen en ik waarschijnlijk van mijn "vrijheid" beroofd zou worden. Alweer. Niet dat ik vrijheid heb. Ik zit bijna altijd vast op de campus. Ik kan alleen ontsnappen als ik naar wat vrienden van me ga of zoals nu word opgepakt, maar in tegenstelling van de rest van de keren was ik nu echt onschuldig.  Ik had mezelf eerder beloofd niet meer met de politie in contact te komen zodat ik mijn zusjes weer kon zien, maar nu zat dat er zeker weten niet meer in. Ik zucht diep en kijk uit het raam. Wat kan ik er nu nog tegen doen? Ik ben iedereen kwijt. Mijn familie, Harry, en nu ook al Gabriëlla. Het iss nog maar de vraag of Niall en Jaycee me nog in de ogen willen kijken. Ondanks dat Jaycee me nog had willen geruststellen, heb ik er weinig vertrouwen in. Iedereen kan je zomaar laten vallen. Dat was me de afgelopen jaren goed duidelijk gemaakt. Vooral met Harry. Het maakte niet uit of je zelf een fout maakte of de ander. Je kon van vijftien vrienden in een dag naar helemaal niemand gaan. 

Ik voel de auto afremmen en zie voor me het politiebureau liggen. Het portier word geopend en de agenten trekken me uit de auto waarna me naar binnen duwen en me op een stoel in de verhoorkamer plaatsen. Nu gaan we het krijgen, schiet er door mijn hoofd. Niet veel later komen er twee mannen de kamer binnengelopen.

"Zo jongeman. Ik heb gezien dat u al meerdere malen vast heeft gezeten. Dus ik neem aan dat u weet hoe het hier werkt?" vraagt de lange agent. Ik knik een keer. Hij werkt me nu al op mijn zenuwen.

"Goed, ik ben rechercheur Blake en dit is mijn collega: rechercheur White," zegt hij terwijl hij knikt naar de kleine mollige agent. Van binnen grinnik ik. Waarschijnlijk ook voedselverslaafd, net als Niall.

"Waarom verstopte je die drugs in je kamer?" vraagt Blake terwijl hij me doordringend aankijkt.

"Het punt is dus dat die drugs niet van mij zijn en ik ze daar nooit zelf heb neergelegd," zeg ik terwijl ik de rechercheurs strak aankijk.

"Hoe verklaart je dan dat de drugs bij jou op de kamer lagen?" vraagt nu White.

"Iemand moet ze daar neergelegd hebben, " zeg ik nog steeds met een strak gezicht.De rechercheurs kijken elkaar aan en beginnen te lachen. Ik trek mijn wenkbrauwen verontwaardigd op. Wat was er nou te lachen.

"Jongeman, denk je nou echt dat wij in die smoesjes van jou trappen? Het bewijs in je kamer gevonden. En er is zelfs een getuige die beweerd dat je de drugs aan hem hebt verhandeld," zegt Blake grinnikend.

POV Jaycee:

Hopeloos staar ik Zayn na, terwijl iedereen terug bezig gaat naar het ding waar hij of zij mee bezig was. Ik wist zeker dat hij dit niet gedaan had. Dat zag je aan hem. Wat zou ik nu nog voor hem kunnen doen? Ik kan niet bewijzen dat hij het niet was geweest. Mijn zicht word waterig door de tranen die zich langzaam in mijn ogen vormen. Ik wilde hem niet kwijt. Ik heb geen idee wat het is, maar ik had duidelijk een zwakke plek voor Zayn. De eerste traan loopt over mijn wang. En daarna nog een, en nog een. Ik voel een druppel op mijn neus vallen en niet veel later barsten de wolken los. Ik huil zachtjes terwijl ik naar het parkje loop en ga zitten op het oude bekende bankje. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en kan niet stoppen met huilen. Wat is er toch met me aan de hand?! Waarom voel ik me zo rot over het feit dag hij weg is en ik hem niet kan helpen. Het feit dat ik hem niet bij me heb.

Ik kijk op wanneer er een arm om mijn schouders heen word geslagen. Het is Niall.

"Hey, het komt wel goed. Zayn is binnen de korste tijd weer terug. Maak je echt geen zorgen." Hij probeerde me gerust te stellen, maar het hielp niet echt.

"Dank je, Niall, maar kun je me alsjeblieft even alleen laten?" Hij knikt en staat op. Weer sla ik mijn handen voor mijn ogen en barst weer in tranen uit. Ik weet niet hoe lang ik daar heb zitten huilen, maar na een verloop van tijd stopte het met regenen. Nog steeds stroomt er wen waterval van tranen over mijn wangen. Even kijk ik op en zie Brigit staan. Ik negeer haar volledig en kijk weer naar beneden. Het lijkt wel als of het haar niks uitmaakt dat Zayn opgepakt was. Ik zucht en voel dat iemand zijn arm om me heen slaat. Konden ze me niet gewoon met rust laten?!

"Ga alsjeblieft weg," zei ik zachtjes. Ik voel een warme adem tegen mijn nek en niet veel later fluisterd er iemand wat in mijn oor.

"Babe, huil niet om hem, hij is een crimineel." Zijn stem deed me huiveren. Voorzichtig kijk ik op. Het was Harry. Met betraande ogen keek ik in zijn groene kijkers. Ik voel zijn grip verstevigen. Snel kijk ik om me heen, zoekend naar mijn redding. Ik zie Brigit argwanend naar me kijken. Opeens voel ik een hand op mijn wang, die voorzichtig mijn hoofd naar Harry draait. Niet veel later voel ik zijn lippen weer op de mijne. Hij wist ook echt niet van luisteren! Ik wilde me terug trekken, maar zijn greep wordt alleen maar steviger. Ik geef hem een stomp in zijn maag en sta op.

"Blijf uit mijn buurt! " roep ik over mijn schouder. Daarna loop ik terug naar mijn kamer waar ik Brigit en de andere meiden aantref. Geweldig, dat kon er ook nog wel bij.

"Kijk eens wie we daar hebben," hoor ik Layla zeggen.

"De slet. Zayn wordt opgepakt en gelijk lebbert ze zijn ex-vriend af," zegt Brigit. Ik kan haar ogen er nu wel uitkrabben.

"Jij lijkt ook niet veel om Zayn te geven," kaats ik terug. Ik plof op bed en stop oortjes in mijn oren en zet mijn muziek aan. Ik kan hun afschuwelijke stemmen niet langer meer verdragen. Ik denk wat na en probeerde een plan te bedenken hoe ik Zayn weer vrij zou kunnen krijgen.

PS: Vote/Follow/Fan
Follow = follow back