Stay(sequel)

Chapter 9

*** After ng chapter 10 gagawan ko ng tag iisang POV ang bawat characters nabablangko na kasi ako kung puro POV ni dangerxD***

----

I don't think nag sink in na lahat ng nalaman ko kagabi sa utak ko. Halos sumabog na ang utak ko para lang intindihin sila. Pinipilit ko mang intindihin ang sinasabi nila pero sa puso ko ang sakit parin. Ang sakit kasi nagawa nilang itago yun sakin for how many years, nag mukha akong tanga wala akong kaalam alam sa mga nangyayari sakin.

Di ko alam kong kaya ko na sila harapin sa ngayon, but ang tanging alam ko lang ay si daemon lang ang masasandalan ko sa ngayon.

"Are you okay? Wag muna isipin yung mga nangyari kagabi, di ka pa natutulog ni pagkain lang ng dinner even breakfast ayaw mo masama na yan danger."hanggang ngayon andito parin sya sa kwarto ko simula kagabi, binantayan nya ako magdamag parehas kaming walang tulog dahil ako iyak ng iyak habang sya naman ang nag cocomfort sakin. Halos tadyakan ko narin sya palabas ng kwarto ko kagabi para makapag pahinga na sya sa bahay nila pero ayaw nya talaga gusto nya daw akong bantayan.

"Ang h-hirap kasi d-daemon, all this time they made me fool, ni isa sakanila wala man lang nag sabing ikaw si kesha, namatay ka dati na muling nabuhay, may boyfriend ka na iniwan ka at minahal mo ng sobr--."he stop me using his lips.

He kissed me.

"Stop it, you dont know how I really hurt pag nakikitang kitang nasasaktan ng ganyan, andito ako para pasayahin ka so please danger stop crying, ang sakit dito eh."sabay turo nya sa chest part nya. Anong ibig nyang sabihin?

"Daemon?"yun lang ang tanging lumabas sa bibig ko dahil hanggang ngayon lutang parin ako sa nangyayari.

"Yes, I like you danger Im so damn Inlove with you. Pero..." pinutol nya yung sasabihin nya, mahal nya ako pero?

"Pero...Mukhang dahil sa nangyari may malaking wall na jan sa puso mo. Alam ko hindi ito ang tamang panahon para sa love lalo na sobra kapang nasasaktan sa mga nangyayari pero di ko na kaya kimkimin eh, lalo na sa nakikita ko feeling ko kasi pag nakikita kitang umiiyak gusto ko ako ang mag pupunas ng luha mo, pag nakikita itang malungkot gusto ko ako ang karamay mo, pag may kasama kang iba iniisip ko sana ako na lang yun at sana ako na lang yung minahal mo noon."under state of shockness parin ako. Did he say he loves me? I can't believe this, did I deserve daemon?

"Hindi mo kailangangang mag salita dahil I know hindi ako yung maha--."

"Ssssh, dont be sad daemon I like you too."

Yun ang totoo, sa konting panahon na nagkasama kami naging bahagi narin sya ng buhay ko, baka nga di ko alam dati pa ako nafall sakanya di ko lang inaamin sa sarili ko.

"Your not kidding right?"

Tumango lang ako at di ko inakala ang sumunod nyang ginawa sakin.

He kissed me on my forehead and hugged me very tight as I feel lacking of air.

"Di a-ako makahinga d-daemon."sabay palo ko sa arms nya.

"I'm sorry, tayo na ah?"agad?

"Ayaw mo manligaw muna?"at napakamot sya ng ulo sa sinabi ko ang cute.

Tumayo sya bigla sa pag kakaupo sa kama at lumuhod sa harap ko."Danger? I Dont know how to court a girl."sabay lapat nya ng noo sa tuhod ko ang cute grabe his shy now. You make me happy in that moves daemon.

"It's okay just prove to me that you really love me then thats it."ang gulo yata sana gets nya.

Nagkwentuhan pa kami about sa mga iba pang bagay gaya ng mga plan nya daw sa monthsarry namin, sa wedding at sa mga magiging anak namin advance masyado ang isip ng lalaking to pero sa panliligaw walang alam.