Friends With Boys

Hoofdstuk 1 - Afscheid

Abby

Ik wordt weer wakker, het weeshuis. Ik wilde dat mijn ouders er nog waren. Oké dit klinkt echt als een klein kind, maar ik heb helaas al veel meegemaakt....

Gelukkig heb ik super leuke vrienden. Madelyn (of wel Maddy), Joy en Bart. Dit zijn mijn allerbeste vrienden. Verder zijn er nog een aantal jongens en meiden, maar daar trek ik amper mee op. I luv my cuteesss.

'Hey allemaal, goodmorning.' 'Heey Abby, lekker geslapen?' 'Neu, beetje aan het dromen.' Ik slaap naast Maddy. Joy ligt aan de andere kant van Madelyn. We zijn nu al iets van 5 jaar vriendinnen. De eerste keer dat we elkaar zagen gingen we al meteen met elkaar om.

Nadat we de tafel gedekt hebben en gegeten gaan we naar de slaapzaal om aan te kleden en make-up op te doen. Voordat we gaan eten trekken we meestal snel een sweatpants aan en een trui. Als we dan helemaal klaar zijn moeten we helaas klusjes doen en naar school. Elke ochtend staan we ongeveer om zes uur op, ik kan er na 11 jaar nog steeds niet aan wennen.

Soms komen er mensen kijken of ze iemand willen adopteren, ik voel me eigenlijk net een dier in het asiel. Vandaag werd er aangekondigd dat er een aantal jongens zouden komen kijken. Ik zat al gelijk te denken aan Magcon, maar dat is natuurlijk nooit zo. Die zijn veel te druk met optreden om iemand te adopteren.

'Abby, we worden geroepen. Kom je ook?' 'Huh, wat? Oh ja, ik kom eraan.' Nog snel even deo spuiten en dan naar beneden. O My Goodness. HET IS MAGCON!!!! Wie had dat ooit kunnen denken. Ik val echt bijna flauw, maar Joy en Maddy pakken me snel vast. 'Knijp me, is het echt waar?' 'Ja, het is echt waar.' Maddy en Joy laten me weer los.

'Oké, jongens en meiden. Dit zijn de jongens van Magcon. Ze komen iemand adopteren! Ze zijn een beetje op zoek naar een meisje van ongeveer 16 jaar.' Oh nee. Ik ben geen 16. Alleen Maddy is bijna 16. Zeg me niet dat heb Maddy is. Altijd wisten we dat er iemand kon komen, maar nooit bedacht dat ze ons serieus zouden kunnen meenemen. Nu is het waarschijnlijk waar. 'Madelyn Hood. Zal ik je even voorstellen aan deze jongens?' 

Het is waar. Ik kan niet meer normaal denken. Madelyn is weg. Voorgoed waarschijnlijk. Bij die jongens zie je ze nooit meer, ik bedoel; zij hebben het toch veel te druk met zingen. Ik heb net zo veel gejankt, ik wil Maddy niet kwijt! Joy en Bart hebben het net zo moeilijk als ik. We zitten met z'n drieën in de 'gameroom' waar alleen maar een pooltafel staat. Niet echt wat je noemt 'gameroom'. 'Jongens, ik heb jullie nu echt heel hard nodig.' 'Wij jou ook Abby, we zijn nu nog met z'n drieën. Maar wie weet voor hoelang?

Heee mensen, dit is een soort vervolg of hoe je het wilt noemen, van het boek:'Adopted By Boys' van @XxFabienne12xX.  Je ziet het verhaal vanuit een ander perspectief. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en allebei de verhalen gaan lezen!

Btw, dit hoofdstuk is nog maar heel klein, er komen veel grotere.

xoxo💕