Friends With Boys

Meeting with Nash and Hayes

Abby

Waarom heb ik op dit moment zo'n hekel aan mijn leven? Ik heb geen vrienden, school is stom, ik heb geen ouders en ik heb ruzie met Shannon, onze begeleider en dan heb je echt een probleem.
Ik ging zaterdag naar Dylan. Hij woont niet zo ver van ons weeshuis. Het was gewoon gezellig. Hij is dan m'n enige vriend. Ik mocht bij hem blijven eten en ik bleef tot half elf, maar dat liep een beetje uit tot half twaalf. De afspraak in het weeshuis is dat je voor tien uur thuis bent, tenzij je het hebt gemeld bij een van de begeleiders. Dat had ik dus niet gedaan. Shannon had me al een paar keer gebeld, maar ik had mijn geluid uit staan. Oeps, niet zo slim. Toen kwam ik dus pas om half twaalf weer terug en toen was ze echt laaiend. Ze schreeuwde bijna waar ik geweest was en je weet wel hoe dat gaat. Ik zei toen doodleuk dat ik bij Dylan was geweest en toen zei ze wel wat er niet kon gebeuren en weet ik het wat. Toen begon ik te schreeuwen dat ik het alleen maar was vergeten en dat ze niet zo hysterisch moest doen. Zij zei dat ik niet zo brutaal moest doen en toen ging ik naar boven. I can't handle.

Nu heb ik dus mooi een probleem. Ze negeert me ongeveer en ik kan daar echt niet tegen hoor. Ik wilde het goedmaken, maar toen was ze natuurlijk bezig. Nu moet ik dus wachten, daar heb ik ook al zo'n hekel aan.

Op dat moment komt Shannon aanlopen. 'Ik wil even met je praten, want er komen zo twee jongens.' 'Oh oké. ' 'Waarom was je nou zo laat terug, zaterdag? We hebben toch een afspraak?' 'Hmm, zoiets. Ik was gewoon bij Dylan zoals ik al zei.' Ik heb hier nu echt geen zin in. Ze kan maar mooi opflikkeren. 'Abbygail, ik wil niet dat je zo onverschillig doet. Je kan best even normaal antwoord geven.' 'IK GEEF JE NORMAAL ANTWOORD, DOE MAAR NIET OF JE M'N MOEDER BENT!' Ik schreeuw nog een laatste keer en ren naar buiten. Ik ga naar de tuin en ga op een bankje zitten. Ik zit keihard te huilen terwijl Nash en Hayes Grier daar lopen. Dieper kan je niet zinken. Maar, ik heb dat natuurlijk niet door. 'Hey, ben jij Abbygail?' 'Ja.' 'Uhm, wij eh, wilde je wat vragen en wat dingetjes bespreken, maar je ziet er nu niet zo happy uit.' 'Nee vindt je het gek.' 'Wil je misschien een andere keer praten?' Shit, ik ben het nu serieus aan het verpesten. Ik moet gewoon met ze gaan praten, dat van Shannon komt later wel.                                                           

'Sorry, ik zit een beetje in een dipje. Vertel gerust wat je wilt zeggen.' 'Oké dan.' Nash en Hayes gaan naast me zitten. 'Het zit zo. Maddy mist jou heel erg, daar zijn wij ondertussen wel achter. Eigenlijk willen wij nog wel iemand adopteren, wij vinden dat iedereen een liefdevol thuis moet hebben. Aangezien jij hier waarschijnlijk geen vrienden meer hebt, willen wij jou adopteren!' Spontaan begin ik weer te huilen. Nash neemt me in zijn armen. Wauw, ik wist niet dat hij zo lief is. 'Rustig maar, je hoeft vandaag nog echt niet te beslissen' zegt Hayes. Van hem krijg ik  ook een knuffel, nadat Nash me heeft losgelaten. 'Sorry, het wordt me een beetje teveel.' 'Ach, geeft niks. Ik vind jou knuffels anders helemaal niet erg.' 

Oh no, waarom begin ik nou weer te blozen?! Ik ben niet goed met dit soort situaties.

'Maar, ik wil wel heel graag bij jullie komen wonen, ik heb hier inderdaad geen vrienden meer. Op eentje na dan.' 

'Nou, als jij dat wilt. We moeten alleen dan nog een kamer voor je vrij maken. Zou je het erg vinden om nog een weekje te wachten? Wij zorgen dan dat je een nieuwe kamer krijgt, naast die van Maddy. 

Wist je trouwens dat Bart en Joy ook bij ons wonen?' 'Nee, SUPER VET! Jongens, ik ga die week wel overleven denk ik.' 

We geven elkaar nog een knuffel. Waarom is dit zo fijn? Misschien omdat ik in mijn leven amper knuffels heb gehad? 

Snel loop ik weer naar binnen. Daar zie ik Shannon met een gezicht als onweer, maar tegelijk met tranen in haar ogen. Snel loop ik naar haar toe. 'Het spijt me van alles. Ik wilde niet zo boos doen, maar het ging gewoon niet oké?' 'Het is goed lieverd, ik deed ook veel te boos. Maar je moet wel beloven dat je de volgende keer laat horen waar je bent oké? Ik was super ongerust! Straks was je gekidnapt of onder een auto terecht gekomen! Wist ik veel!' 'Ja ja, sorry. Ik zal het de volgende keer doen.' Ik wil al weglopen, maar dan bedenk ik me dat ik nog iets wil zeggen.

'Trouwens, wist jij dat Hayes en Nash Grier kwamen?' 'Ja, haha.' Ze kijkt me met zo'n gezicht aan van; had ik je toch lekker te pakken. Wist ik veel dat zij kwamen. 'Ik ga volgende week naar ze toe!' 'Ik weet het, ik gun het je van harte! Ik hoop dat je daar heel gelukkig gaat worden.' 'Dankje.' 

Ik besluit dat ik nog wat huiswerk moet maken, anders heb ik morgen weer problemen. Ik pak mijn spullen en ga naar de 'bibliotheek'. Het is geen echt bieb, je hebt er wel heel veel boeken maar je hoeft niet te betalen voor een pasje of wat dan ook. Die boeken zijn gewoon van het weeshuis. Ik pak een computer, die hebben ze daar gelukkig ook. Ik start de schoolsite op en ga aan het werk voor mijn werkstuk van biologie. Vrijdag moeten we die inleveren, ik doe het gelukkig samen met Dylan.

Na drie uur huiswerk te hebben gemaakt ben ik er wel klaar mee. Ik heb ook nog Frans en wiskunde gemaakt. Ik denk dat we zo ongeveer wel moeten eten. het is al zeven uur, oeps. Meestal eten we rond zes uur, maar ik gok dat ze me zijn vergeten en dat ik alleen moet eten. Niet dat ik het erg vind ofzo. Zit je ook niet bij de kleuters.

Als ik in de keuken aankom zie ik dat iedereen inderdaad al gegeten heeft. 'Ga nog maar snel wat eten halen, ik dacht dat je al gegeten had.' 'Nee? Niemand had me geroepen ofzo. Ik was in de bieb bezig met huiswerk.' 'Oh sorry, ik zal je de volgende keer weer roepen. We hebben een karbonade met gebakken aardappeltjes en snijbonen gegeten.' 'Oh oké. Ik ga wel wat halen.'

Hey guyss, ik heb m'n best weer gedaan om een leuk hoofdstuk te schrijven! I hope you like it. Als je nog tips of vragen hebt, zet het dan gerust in de reacties.

xoxoo mij