Abby
Warme stralen lopen over me heen. Ik sta onder die heerlijke warme douche. Ik ga straks met Nash weg! Geen idee waarheen, maar hij zei dat het echt heel mooi was. Daar vertrouwen we dan maar op.
Ik loop de badkamer uit naar mijn kledingkast. Ik pak mijn nieuwe witte jurkje uit de kast. Ik heb hem samen met Maddy gekocht toen we gingen shoppen. Ze zei dat ie me echt heel mooi stond. Ik vond zelf van niet, maar ze bleef aandringen. (Zie foto bij de titel, is trouwens niet Abby)
Als ik helemaal klaar ben loop ik naar beneden. Ik zie Nash al staan, hij ziet er ook zo mooi uit! 'Heey' begroet ik hem met een knuffel. Hij staat met grote ogen te kijken. 'Hoe kom je aan dat jurkje?' vraagt hij verbaasd. 'Met Maddy gekocht' zeg ik zacht. 'Vindt je hem mooi?' 'Of ik hem mooi vindt? Serieus? Hij staat je geweldig! Echt waar, je bent zo mooi!' Hij tilt me op en draagt me naar buiten.
Als we aankomen in het park zie ik op het grasveld een kleed liggen en een picknickmand. 'Oeeh, wat zit daar allemaal voor lekkers in?' 'Dat zien we zo' zegt Nash geheimzinnig.
We gaan op het kleed zitten. 'Weetje' begint Nash. 'Ik heb echt heel erg getwijfeld of ik je moest meenemen. Of je wel hetzelfde voelt wat ik voor jou voel. En ik ben er nog steeds niet achter gekomen, lieve Abigail ben je verliefd op mij?' Ik sta hem met open mond aan te kijken. 'Ik ben ontzettend verliefd op je, maar ik dacht precies hetzelfde!' Dan kijkt hij op zijn beurt weer verbaasd. 'Hoe kunnen wij toch zo stom zijn, om van elkaar gewoon niet te weten wat we van elkaar denken.' 'Haha, nee inderdaad.' 'Abby, wil je mijn vriendin zijn?' 'JAAAAA' gil ik. Ik vlieg hem om de hals en kus hem. Ik heb zo lang op dit moment gewacht.
'Uhm Abby?' 'Ja?' 'We hebben ook nog heel veel eten hè.' 'Naahw, het was net zo gezellig.' 'Hé, we gaan niet weg! Je mag gewoon op mijn schoot blijven zitten hoor. Ik bedoelde alleen dat we mischien eens moeten gaan eten.' 'Okeeee.'
Ik kijk in de mand, er is pizza! Ik val gelijk aan. Nash schiet in de lach. 'Heb je zoveel trek?' 'Ja man, ik had vanmiddag ook al niks gegeten.' 'Waarom niet?' 'Geen zin in.' 'Je moet wel genoeg eten hoor!' zegt Nash bezorgd.' 'Tuurlijk, ik val nu gewoon aan op de pizza.' Dan moeten we allebei lachen.
We hebben al onze pizza en andere dingen aan voedsel op. Ik lig met mijn hoofd op Nash' buik. We liggen naar de sterren te kijken. 'Nash?' 'Hmm?' 'Ben ik je eerste vriendinnetje?' 'Waarom wil je dat weten?' 'Gewoon' zeg ik ongemakkelijk. 'Ja, dat ben je. Gelukkig wel.' 'Okee. Ik was gewoon nieuwsgierig.' 'Oké, ben ik dan je eerste vriendje?' 'Jaa!' 'Zullen we voor altijd bij elkaar blijven?' 'Altijd.
Na een tijdje begint Nash weer te praten. Ik was bijna in slaap gevallen. 'Abby?' 'Ja?' 'Mis je jouw ouders erg?' 'Elke dag' fluister ik met een traan in mijn ooghoek. Ik wil niet dat Nash ziet dat ik huil, maar hij heeft het al opgemerkt. 'Hey, je hoeft je niet voor mij te schamen hoor. Je mag altijd bij me komen als er iets is. Oké?' 'Ja I know. Maar het is zo gemeen. Waarom?' 'Ik weet het ook niet Abs. Ik had het ook niet gewild, ookal ken ik je amper.
Nash
Waarom is ze eigenlijk zo schattig als ze huilt? Waarom is ze zo mooi en ziet ze dat niet? Waarom zien alle meiden dat niet? Ik hoop niet dat ze zich onzeker gaat voelen.
We praten over haar ouders. 'Kan je nog veel van ze herinneren?' 'Nee, niet echt. Ik weet niet eens echt hoe hun gezicht was.' De tranen lopen over haar wangen. Ik trek haar in een knuffel. Ik wil er voor haar zijn. 'Het spijt me als je hier niet over wilde praten.' 'Jawel, het lucht juist wel een beetje op. Ik praatte er eigenlijk nooit met iemand over. Ik praat sowieso bijna nooit over mijn gevoelens. Soms dan voel ik me heel alleen, maar dan weet ik niet waarom. Jullie zijn allemaal zo lief en toch heb ik het gevoel dat ik er dan alleen voor sta. Ik snap mezelf gewoon niet meer.' 'Oh lieverd toch. Als ik dit nou geweten had. Je mag altijd bij me komen! Wist je dat niet eerder?' 'Ja tuurlijk wel. Maar ga jij ff bij iemand uithuilen waar je verschrikkelijk verliefd op bent, maar niet eens weet of diegene wel op jou is? Nee, denk het niet. Dan bewaar je die gevoelens als het ware voor iemand die je vertrouwd. Jij niet?' 'Ja, dat zou ik ook doen.'
Ik heb alles opgeruimd. Een van de bewakers komt het zo ophalen. Ze lopen hier ergens rond. Ik wilde niet dat ze in ons zicht zouden zitten en helemaal niet dat ze ons zouden kunnen horen. Dit is privé.
We lopen samen hand in hand naar huis. We komen gelukkig geen enge mannen tegen en anders moesten ze eerst langs mij voordat ze bij Abby komen. Niemand komt aan mijn meisje.
Bij ons mega huis aangekomen, lopen we via de zijdeur naarbinnen. 'Nash? Kom je vannacht op mijn kamer slapen?' 'Tuurlijk.' Volgens mij is ze nog steeds verdrietig. Hoe moet ik haar nog troosten? Ik hoop dat ze me vertrouwd, ik zou never iets doorlullen naar iemand anders.
We lopen samen naar boven. 'Ik pak even wat spullen van mijn kamer oké?' 'Ja, ik loop alvast door.' Snel ren ik de overloop over. Die is nogal groot. Er zijn ook aan alle kanten kamers, het is een soort zeshoek. Ik kleed me snel om en poets mijn tanden. Pak mijn laptop en telefoon. Loop weer naar de kamer van Abby en klop op de deur. Ik hoor niks en loop maar door. Ik hoor dat ze nog onder de douche staat en ga maar alvast op haar bed zitten. Ik start mijn laptop op en zoek een leuke film op Netflix. Ik denk dat ze The Hungergames wel leuk zal vinden, het is een van mijn lievelingsfilms.
Na een half uur komt ze eindelijk uit de douche. 'Zo, was het lekker?' vraag ik lachend. 'Ja hoor.' 'Vindt je The Hungergames een leuke film?' 'OFCOURSE! Die film is echt bae.' 'Haha, mooizo.'
Wat vinden jullie ervan? Ik heb al een chipname bedacht, maar jullie moeten maar ff zeggen welke de leukste is.😂
Bash
Nabby
Als je nog een leuke weet zet het dan ook maar ff in de reacties of zooo. Luffjoeee
JE LEEST
Friends With Boys
FanfictionAbigail is een meisje van 17 jaar oud en woont in een weeshuis. Haar ouders zijn omgekomen tijdens een vliegtuigongeluk. Ze is bestfriends met Madelyn, ook wel bekend als Maddy. Ze trekken altijd met elkaar op en zijn onafscheidelijk. Dan komen er e...