Abby
Life goes on. Yeah, easy to say. Ik was op Google nog ff wat foto's aan het zoeken voor een achtergrond. Dan kom je dus dat soort teksten tegen, yeah right. Op dit moment ben ik dus totaal niet in de stemming voor dat soort 'grappige' quotes. Ik ga dus maar foto's van Maddy en mij opzoeken, stukke leuker. Tenminste, dat was ooit zo....
Opeens zie ik Joy in mijn deuropening staan. 'Heey, goeiemorgen. Zullen we gaan winkelen met de andere meiden?' 'Ja, tuurlijk. Ik ga snel douchen, kom er zo aan.' Als Joy de gang weer opgelopen is, pak ik mijn spullen en loop naar mijn badkamer.
Beneden aangekomen pak ik snel een boterham en doe hem in de broodrooster. Ik maak ook nog snel een kopje thee en smeer jam op mijn broodje. Na mijn ontbijt loop ik naar de woonkamer. 'Hoe laat gaan we weg?' 'Uh, over 5 minuutjes?' 'Is goed.'
Ik pak mijn zwarte rugzak en portemonnee, mobiel en ik spuit nog snel wat parfum. Dan ren ik de trap weer af de hal in, waar iedereen staat te wachten. 'Let's go!'
We hebben op dit moment geen zin in fans dus hebben we zonnebrillen en hoeden. Het klinkt een beetje suf, maar we hebben geen lompe hoeden gekozen. We zijn tot nu toe nog niet gespot en dat houden we ook liever zo. We hebben net wat gegeten en lopen nog door een winkel. We gaan bijna weer naar huis.
Dan zie ik iets vreemds. Ik zie een man met een gekke gordel om. Hij heeft geen hesje van de politie of zo aan en hij heeft een geweer. Net op het moment dat ik tegen Joy wil zeggen dat we misschien weg moeten, begint een van de meiden te rennen. Iedereen heeft de man nu gezien. We rennen met z'n allen zo hard mogelijk weg. Dan hoor ik de knallen al, zou hij onze kant op schieten? We rennen naar de limo's en schreeuwen tegen de chauffeurs dat zo hard mogelijk moeten rijden. Ze snappen er natuurlijk niks van, maar hij doet wat we zeggen. Met een onbeschofte snelheid rijdt hij naar ons huis. Sommige mensen toeteren wel, maar we zien gelukkig geen politie. Niemand is gelukkig gewond geraakt. We zullen zo wel horen wat er nou precies gebeurde. Onbewust lopen er toch tranen over mijn wangen. 'Hé, er is niks gebeurd hoor' zegt Joy. 'Wat nou niks gebeurd, die vent liep te schieten hoor! We hebben nog geluk gehad, straks lagen wij net als Maddy in het ziekenhuis!' Dat laatste schreeuw ik eruit en draai me om. Ik kan er gewoon even niet meer tegen.
Dan bedenk ik me dat Joy er ook niks aan kan doen. Ik draai me weer haar kant op. 'Sorry, ik had niet zo moeten reageren, het spijt me' zeg ik zacht zodat alleen Joy het hoort. 'Geeft niks, iedereen is van slag en verwerkt het op z'n eigen manier.' Ik geef Joy nog een knuffel en loop naar de voordeur.
Ik zie Hunter, Hayes en Nash met de rest al naar buiten stormen. 'Abby, Joy, Mali!! Jullie leven nog, hebben jullie niks?' 'Nee' fluister ik. Ik kan de tranen gewoonweg niet meer tegenhouden. Nash loopt naar me toe. 'Schatje toch, dat moet jullie weer overkomen.' Ondanks mijn tranen moet ik toch lachen. Je klinkt als een moeder man.' 'Nou sorry, ik ben alleen maar ongerust hoor.' 'Haha je bent een schat.' Ik geef hem nog een knuffel en hij tilt me op naar boven. Naar mijn kamer toe. Hij legt me op het bed neer en pakt de tas met kleding uit mijn handen. 'Zo, eens even kijken wat jullie allemaal gekocht hebben.' 'En jij denkt dat dat mag?' 'Ja duh.' Op dat moment schieten we allebei in de lacht. Het zag er zo knullig uit. Hij heeft alle kleren op de andere kant van mijn bed gelegd. Ik heb wat truien, broeken, shirts en sokken gekocht. 'Alsof je al niet genoeg kleren had.' 'Ha, alsof jij niet veel kleren hebt' kaats ik terug naar hem. 'Oké oké jij wint,' zegt hij lachend en hij gaat naast mij op het bed zitten. 'Weetje, ik wil je eigenlijk iets zeggen.' 'Uhm okee.' Gaat het de kant op waarvan ik denk dat het heen gaat?
'Het is eigenlijk al vanaf het moment dat ik je zag. Je lach, je ogen, je alles.' 'W-wat bedoel je?' stotter ik. 'Ik bedoel te zeggen, ik hou van je' fluistert hij. 'Oh Nash, ik heb zolang op dit moment gewacht.' 'Echt waar? Ik dacht dat je me misschien niet leuk zou vinden, dat je geen interesse in me had.' 'Wauw, dat was precies wat ik dacht Nash.' 'Serieus?' 'Ja, haha.'
Zijn lippen komen dichterbij, ik kan zijn adem al voelen. Dit is waar ik op heb gewacht. Alleen dan zwaait de deur open. Nét op het moment dat ik Nash' lippen voel. 'Uhhhhh, ik eh, ik kom zo wel terug denk ik.' Joy is al weer weg. Dan schieten Nash en ik in de lach. 'Ha, je had haar gezicht moeten zien' probeer ik te zeggen, maar het lijkt er niet echt op. Nash begrijpt me gelukkig wel.
'Nash? Ik wil je wat vragen.' 'Nee dat moet ik doen, dat weetje toch?' 'Haha gekkie, dat bedoel ik niet.' 'Ohw' zegt hij teleurgesteld. Er loopt bijna een traan over zijn wang. 'Hé, dat betekent niet dat ik niet van je hou! Ik wilde wat over Maddy vragen. Nash, ik ben echt stapelgek van je. Ik vind je gewoon zo knap, lief en soms irritant' zeg ik met een glimlach. Ik laat je echt niet zomaar gaan, wat denk jij man. We hebben net gezoend, zegt dat niet genoeg voor je?' 'Jawel lieverd, ik dacht alleen dat je het echt ging vragen.' 'Nee joh, dat is aan jou. Ik wil je trouwens ook nog wat beter leren kennen, als je dat niet erg vindt hoor.' 'Ja tuurlijk! Ik was ook niet van plan om je vandaag te gaan vragen hoor. Stel je voor dat je had gezegd dat je me niet leuk vond en ik had al gelijk om verkering gevraagd. Hmm, not so good plan.' 'Nou mooi, zijn we het daar ook over eens. Maar nu, ik wilde je dus wat vragen over Maddy.' 'Brandt maar los.' 'Nou, denk je dat ze echt, ja nou ja, uhm doodgaat?' bij dat laatste woord rolt er weer een traan over mijn wang. De laatste dagen heb ik echt te veel gehuild man. 'Lieverd, ik weet het echt niet. Ik hoop het met heel mijn hart. Ze is voor ieder van ons als een zusje gaan voelen, ik zou het echt niet weten. Ze zeiden dat ze maar 5% kans heeft. Ik weet het echt niet. Ze is wel sterk, dat weet ik. Ze had ook een goede conditie en was gezond.' Nadat hij dit heeft gezegd moet hij zelf ook huilen. Ik ga nog dichter naast hem zitten. Hij sluit mij in zijn armen. I love him ❤❤
Heey peeps, new chapter! Laat ff weten wat je er van vindt please ;) Ben benieuwd namelijk wat andere mensen ervan vinden! Ik vind het ook echt super leuk om dit boek met XxFabienne12xX te schrijven dus neem ook zeker een kijkje bij haar boeken!
Luff joeeee xoxo <3
JE LEEST
Friends With Boys
FanfictionAbigail is een meisje van 17 jaar oud en woont in een weeshuis. Haar ouders zijn omgekomen tijdens een vliegtuigongeluk. Ze is bestfriends met Madelyn, ook wel bekend als Maddy. Ze trekken altijd met elkaar op en zijn onafscheidelijk. Dan komen er e...