NOT; SEN KİMSİN

BÖLÜM 4

Hızla arkamı döndüm az önce yaşamış olduğum duygu yüklü dakikalardan sonra bir patlama yaşamaya hazırdım ama karşımda gördüğüm kişinin yaşlı gözleri sayesinde sinirim saniyelik zaman dilimi içerisinde sönüp gitmişti bile.

Bu benim tanıdığım Yağmur olamazdı Utkuya sarılmış hüngür hüngür ağlıyordu Utkuda benim gibi oldukça şaşkın gözüküyordu ve her zaman yüzünde olan alaycı gülümseme yerini endişeye bırakmış gibiydi. Yağmurun numara yapmadığını bu sayede anlamıştım zaten. Utkuya gözlerimle aşağıya inen merdivenleri gösterdim Yağmurla yalnız konuşsak daha iyi olacak gibiydi. Utkunun son basamağıda bitirip ayak sesleri kesilinceye kadar sessiz kalmıştım karşımda duvarlarını yıkmış hıçkıra hıçkıra ağlayan bir adet Yağmur vardı ona karşı kötü olan duygularım yok olmaya yüz tutmuştu.

Bu hisleri sindirmeye çalışarak az önce Utkuyla girmiş olduğumuz odanın kapısına yaslanmış ağlayan kızın yanına yürüdüm ve bende diz çöktüm biraz daha sakinleşmesini bekleyip söze başladım 'eminim ki beni bir arkadaş olarak görmüyorsun Yağmur aramızda olanlarda pek arkadaş işi değildi zaten diyeceğim o ki bana şuan hiç birşey anlatmak zorunda değilsin bu olanları unutabiliriz' dediğimde uzunca bir süre bana cevap vermedi daha sonra ayağa kalktı tam dediğimi yapıp çekip gideceğini düşünmüştüm ki vazgeçip arkasını döndü bana doğru yaklaştığında bende çoktan ayağa kalkmıştım tam karşımda durdu ve yine beni şaşırtarak sarıldı.

' Bak Lina ben sana sadece annemle evlenen adamın kızı olduğun için kötü davrandım ama şuan anlıyorum ki yaptığım şeyler beni ailenin dışına atmak isteyeceğiniz kadar büyükmüş artık ortak bir kardeşimiz olucak ve Utku buraya taşınacak ya ben bense annesiz hayatıma kaldığım yerden devam edicem öylemi?' Konuşmanın sonunda benden ayrılmıştı ve şuan öfkesi gözle görülür cinstendi, ne dengesiz kız! 'Benim annem o benim sadece benim' bunları söylerken o kadar çok bağırmıştı ki bir iki adım gerilemek zorunda kalmıştım. bir şey söylememe izin vermeden aşağıya gitti az kalsın yumuşayıp bu evde kalabilirsin diyecektim ne aptalım! bu kızdan dost olmazdı.

Biraz zaman geçince bende aşağıya indim ortalıkta kimse yoktu bahçede olduklarını düşünüp adımlarımı oraya doğru yönlendirdim. Çok sevgili ailem kahkahalar içerisindeydiler şaşkın şaşkın onlara bakıp Utkunun yanına oturdum konuşulan konu bebekti ona kardeşim demeye hazırmıydım bilmiyorum Utku dışındakiler kahkahalar atarken o ise sadece dinliyordu bir süre sonra konuştu. 'Kız olursa adı Elis olsun mu?' o kadar masum sormuştu ki insan 'seni öldürebilir miyim?' diye sorsa da hiç düşünmeden kabul ederdi. 'Bence çok güzel bir isim' dedim, Esra hanımla babam kardeşimizi kısa sürede kabullanmemizin mutluluğunu yaşıyordu Esra hanım' tabi oğlum Elis olsun' dedi. Bir süre daha bebek hakkında konuştuk saat geç olmuştu babam ' burda kalsana Utku yarın Linayla odanı halledersiniz sonra eşyalarını alır yerleştirirsiniz demişti' 'Tabi olur Sinan bey öyle yapalım' bu çocuk bugün beni şaşırtıyordu ne söylense onaylaması ımm biraz ilginç.

İyi geceler diyip odama çıktım daha fazla ailecilik oynayacak halim yoktu minnoş pijamalarımı giyip yatağa attım kendimi tam ışığı kapatıcakken aklıma not kağıdı geldi onu bulup elime aldım kağıdı açarken nefesimi tutuyordum 'bu küçük bir uyarıydı Lina dediğimi yapmadığın her an sadece sana değil etrafındakilere de zarar gelecek Not: BENDEN KİMSEYE BAHSETME!' yazıyordu tam olarak. Artık bu işin tadı kaçmıştı bunu kimseye anlatamamak çok kötüydü. Belki Atakana bahsederdim çünkü bahsetmezsem daha kötü olacak gibiydi. Elimdeki kağıda iyice odaklandım bu el yazısını daha önce görmediğime emindim. Kim benimle uğraşıyordu anlayamamıştım yani ben sadece kendi arkadaş grubuyla takılan sakin bi tiptim tamam biraz süslü olduğum için dikkat çekiyordum ama kim benim süsümü dert edip bulaşacaktı ki. Belki de hayatım dışarıdan kusursuz görünüyordu güzel bi evim zengin bi babam vardı ama para beraberinde mutluluk getirmezdi ki! Annem yoktu benim bir yanım hep eksikti durumum kötü olsaydı da annem yanımda olsaydı. Yine bi duygu patlaması yaşayarak ağlamaya başladım bu ara bunu çok sık yaşıyordum özelliklede Esra hanımla babam evlenme kararı aldığından beri mutsuzdum daha ben bu durumu bile kabullenememişken birde kardeş olayı çıkmıştı. Aslında bu durum için çok mutsuz değildim hatta belki daha iyi bile olabilirdi bu düşüncelerim arasında kendimi yavaşça uykuya teslim etmiştim bedenimi.