"Just Friends"

Hoofdstuk 9

POV Dylan

Mijn vader is dood... ik weet niet meer wat ik moet doen, hij is net weg gebracht met de ambulace en ik zit met mijn moeder op de bank. Ik huil zachtjes. Dan opeens gaat mijn telefoon af, een sms van charlie. Ik open het zo snel als ik kan en lees: uhmm Dylan ik heb iets om te vertellen ik heb net mijn vader gezien.... ik lees het berichtje en wil zo snel mogelijk typen als mijn moeder mijn telefoon pakt. "We hebben even rust nodig Dylan" zegt ze dan. "Rust het was charlie maar" zeg ik snikend. Ze ziet dat ik weer moet huilen en geeft het mobieltje terug. "Sorry" zegt ze snel. Opnieuw kijk ik naar mijn telefoon om een nieuw berichtje te lezen. Kan ik even langs komen? Ik typ snel dat dit geen goed moment is om te komen. Ik wil niet zeggen dat mijn vader dood is via de telefoon. Dan gaat de bel. Ik loop wel zeg ik snel tegen mijn moeder als ze net opwilt staan. Ik loop naar de deur en kijk door het gaatje van de deur. Het is charlie, wat doet hij hier? Ik open de deur en hij omhelst me gelijk. Mijn moeder roept iets onverstaanbaars terwijl ik en charlie opweg Zijn naar mijn kamer. "Mam ik ben even boven" roep ik dan. "Waarom is iedereen aan het huilen?" Uhmm ik begin in tranen uit te barsten als ik op bed zit. Hij omhelst me nog een keer en drukt me hard tegen zig aan.

POV Charlie

Wat is er aan de hand? Waarom huilen ze? Dan hoor ik Dylan praten. "Mijn v,v,vader is,s vermoord! Ze gaat nog harder huilen dan eerst. Ik schrik van het nieuws en binnen in mijzelf word ik ook verdrietig. Dan kijkt ze me aan met haar mooie ogen en zegt ze "ik heb je nodig" ik druk haar weer tegen mij aan en zeg "ik zal er altijd voor je zijn" ik geef haar een kus op haar hoofd en knuffelent valt ze in slaap.

Ik moet maar naar huis gaan het is al 7 uur. Dan hoor ik het geluid van een binnen komend sms'je ik lees het: ahh heb je haar weer getroost het zal niet lang duren voor ik haar hart weer scheur m.... m als in mason? Ik verwijder het berichtje snel en laat een briefje achter waar opstaat dat ik naar huis ben.

Als ik eenmaal thuis ben en ik aan tafel zit met mijn moeder denk ik aan mijn vader. Ik wil mijn mond open doen wanneer mijn moeder zegt waar wasje zolaat. Snel vertel ik dat ik bij Dylan was en iemand tegen kwam op straat. "Mam wie is mijn vader?" Vraag ik dan. Het glipten uit mijn mond. "Jou vader is een slechte man zeg er geen woord meer over!" Ik schrik van haar reactie en eet snel mijn eten op. Als mijn bord eindelijk leeg is loop ik naar mijn kamer. Ik pak de babyfoto's en zoek op het internet naar mijn vader. Ik moet weten wie hij is...

POV Mason

Het word tijd voor het zwaren werk!