DIŞA VURAMADIKLARIM

NEFRET

    
          İnsan bazen her şeyden nefret eder. İçi öylr bir nefretle doludur ki gözü hiçbir şey görmez,yakar,yıkar her şeyi. Hatta intikam almak bile ister. Bunun için türlü oyunlar oynar,bir çok can yakar. Neden mi? Çünkü kendi canı yandı. Canı yananın kaybedeceği bir şeyi yoktur. Nefret en tehlikeli duygulardan biridir. Kontrol edilmesi zordur. Bazı insanlar nefretle yaşar,beslenir. Nefret ne kadar artarsa öfke de o kadar artar. İkisi birlikte olunca daha da tehlikeli olur. Ama kimi insan vardır ki bu iki duyguyu hep içinde taşır,dışa pek vurmaz. Kolay değildir bu iki duyguyu birlikte taşımak.

         Bazen o kdar ağır gelir ki taşıyamayacağını sanıp patlayacak sanarsın. Ama öyle olmayacağını da anlarsın. Sürekli aynı şey olur. Dayanabildiğin kadar dayanırsın. Sonra mı? İşte bombanın patlayacağı yere geldik. İçinde ne var ne yok kusarsın, bağırıp çağrırsın. Belki de daha fazla dayanamayarak intihar edersin.

İşte nefret böyle bi duygudur. İnsanı yer bitirir, yok eder. Nefret hayat yok eder. Nefret insanların zayıf noktaları gibi geliyor. Bazen de güçlü gibi geliyor. Nefret can yakar, can alır. Bazıları can yakmak istemedikleri için nefretini,öfkesini içine atar, gömer. Böyle yapanların nefreti daha da büyür.

     Evet nefret insanın aklını donduruyor, düşüncelerini engelliyor. Tek yapman gereken şey sabretmektir. İşte o zaman nefret yavaş yavaş yok olur....