DIŞA VURAMADIKLARIM

VAZGEÇTİM

   
      İnsanlar hayatları boyunca acı şeyler yaşsr. Kimi zaman ölmek isterler ama yapamazlar. Çünkü bazı engeller vardır. O engeller izin vermezler ölmelerine. Hep sorgularlar"ben bunu haketecek ne yaptım"diye. Bir kaçış yolu ararlar ama bulamazlar,kalırlar karanlıkta. Kimse düşünmez onları.. kimse bilmez yaşayan bi ölü olduğunu..

     Evet insanların gözlerinde perde var. Ve bu perde yüzünden olan biteni görmüyorlar. Bu yüzden de onlarca kişi intihar ediyor,kendi hayatlarından vazgeçiyor. Belki de hayâllerinden vazgeçiyorlar. Bu dünya acımasız. Bu dünya adaletsiz. Bu dünya bazılarına zindan.. Bir gün herkes ölecek... Ama pişmanlıklarıyla birlikte gidecek.

   Her insan gülüyor diye hayatı güzel gitmiyor. O gülüşlerin,kahkahaların altında kim bilir ne acılar var. Ama belli etmiyorlar. Biz insanlar nankörüz,benciliz. Kendimizden başka bir şey düşünmüyoruz..

     Ben artık her şeyden vazgeçtim. Hayâllerimden,hedeflerimden,amaçlarımdan.... Artık anladım kendimden başka kimsemin olmadığını... Yakında ben de olmayacağım.. Kimse görmese de yaşayan bir ölü olacağım.. Günden güne yok oluyorum ama gören yok. Olsun be alıştım diğerleri gibi...

                      YORULDUM.KALMADI GÜCÜM ARTIK....