Hayaller.. ✓

4. bölüm

Chen'in cimri olduğunu, Minseok'un dans eğitmeni ve çok para harcayan biri olduğunu, Luhan'ın da manga çizdiğini artık biliyorsunuz. Karakter özelliklerinden bazılarını ilk cümlelerde belli ediyorum ki, o an anlatanın kim olduğunu anlayabilin. Yani başına kimin anlattığını yazmak yerine onun özelliklerinden biriyle gösteriyorum. Yine de belirtmemi istiyorsanız, sonraki bölümlerde yazacağım.

Arkadaşlarımın evde olmamasını fırsat bilerek tüm odaları dolaştım. Eksikleri not alıp dekorasyonla ilgili yapabileceğimiz değişiklikleri düşündüm. Sonra biraz televizyon keyfi yapıp çizimlerimin başına oturdum.

Evde durmaktan sıkıldığım için dosyama yeteri kadar kağıt ekleyip en sevdiğim kalemlerimi hazırladım. Hepsini çantama yerleştirip sırtıma taktım.

Çin'de yaptığımı yapacaktım. Sessiz ve huzurlu bir park bulup çizmeye devam edecektim. Belki de yapmayı en sevdiğim şeylerden biriydi.

Çin'deyken her zaman aynı şeyi yapardım. Evden çıkıp birkaç park gezer sonra kendime ufak bir market bulurdum. İki şişe su ve iki paket küçük kek alırdım. Hatta çoğu zaman üçüncü su için etrafta dolanır, alacak bir yer bulamazsam pes edip eve dönerdim.

Genelde yaptığı şeyleri değiştirmeyen biri olduğum için burada da aynı yolu izledim. Önce birkaç park gezdim. İçlerinde en sakin olanı belirleyip kendime küçük bir market buldum. Henüz etrafı çok iyi öğrenemediğim için tedbirli olmalıydım. Yolları sık sık karıştırabiliyordum.

Dört şişe su ve üç paket kek alıp çantama koydum. Park çok uzak olmadığı için çantamı tek sapından omzuma atıp yürümeye başladım.

Seçtiğim yer gerçekten çok güzeldi. Banklar ve çardaklarla doluydu. Aynı zamanda upuzun bir yürüyüş yolu vardı.

Önce biraz yürümeye karar verdim. Genelde böyle parkların sonlarına doğru insan sayısı azalırdı. Kendime en sessiz bölgeyi belirlemek için yürüyüş yolunda ilerlemeye başladım.

Sallanarak yürürken aniden arkamdan gelen biri çantamı çekip benim ilerlediğim yöne doğru koşmaya başladı. Ne olduğunu idrak edene kadar çoktan ilerlemişti.

"Yah!!! Çantamı bırak!! Yardım edin!!!"

Karşıdan gelen biri adamı yakalayıp bir yumrukta yere serdi ve bana bakıp gülümsedi. Rahatlamayla ona doğru koştum.

"Çantanız.."

Çantamı alıp bana uzattığında hızla çekip sımsıkı sarıldım.

"Tanrım.. Az daha seni kaybediyordum."

Çantamla aşk yaşarken nerede olduğumu fark edip gülümseyen adama gülümseyerek karşılık verdim. O anda parkın güvenlik görevlisi adamı kelepçeleyip götürdü. İfade falan vermek istemiyordum. Bu yüzden çantamı kurtaran adama teşekkür edip yürümeye başladım.

"Çinli misiniz?"

"Huh?"

"Ben Yixing."

Elini uzattığında önce yüzüne öylece baktım. Sonra çantama sarılmayı bırakıp elimi uzattım.

"Tekrar teşekkürler."

"İsterseniz biraz oturun. Korkmuş olmalısınız. Çin'den yenimi geldiniz?"

"Evet, biraz korktum. İçindekiler benim bütün hayatım."

"İsterseniz paranızı bir bankaya yatırın. Böyle her an tedirgin olursunuz."