Hayaller.. ✓

7. bölüm

(Luhan)

Yakalanma korkusuyla odadan çıkıp aşağı indim. Sadece birkaç saat yalnız kalmalarına rağmen bu duruma nasıl geldiklerini anlamıyordum. İkisini her zaman yakıştırıyordum. Ama sanırım bu durumda görmeye henüz hazır değildim. Çünkü fazlasıyla tuhaf hissediyordum.

Odama gitmek yerine alt kata indim. Mutfağa bıraktığımız biralardan iki tanesini alıp salona döndüm. Işıkları bile açmadan sehpanın yanına oturup içmeye başladım.

Yarım saat sonra diğer odaların olduğu yerin kapısı açıldı. Oradaki odada kalan Yixing ve Baekhyun'du. Ama Yixing uykusunun ağır olduğunu söylediği için Baekhyun'dan başkası olamazdı.

"Baek?"

"Luhan? Ne yapıyorsun orada?"

"Ses mi yaptım? Neden uyandın?"

"Geceleri çok su içerim. Senin yüzünden değil.. Neden tek başına oturuyorsun?"

"Uyuyamadım da.."

"Bir sorun mu var?"

"Bir sorun yok. Sadece uyuyamadım."

Yanıma oturup gülümseyerek gözlerime baktı. O kadar sevimliydi ki yeni çizeceğim manga için yüzü bana ilham verebilirdi.

"Arkadaşların içme konusunda neden bu kadar dayanıksız?"

"Bilmem.. Çin'de yaşarken böyle durumlarda hep en fazla ben içerdim. İkisi de şuurunu kaybedecek kadar sarhoş olabiliyorlar. Bu yüzden fazla içmezler. Nedense bugün ortama kapılıp içtiler. Umarım pişman olmazlar."

"Anlamadım?"

"Başları çok ağrıyacak ya, o yüzden dedim. Bu arada sen de iyi içiyorsun."

"Evdekilerden gizli sık sık bira alırdım. Odamda minik bir dolabım vardı. Onun içinde saklar, her akşam içerdim. Bünyem alışıktır."

"O konforu bırakıp burada yaşamak istediğine emin misin?"

"Konfor istemiyorum Luhan. Sadece huzur istiyorum. Ayrıca bu ev de yeteri kadar konforlu."

"Huzur.. Neden böyle söylüyorsun?"

"Hiçbir zaman parayla işi olan biri olmadım. Yaşıtlarım gibi yarı zamanlı işlerde çalışıp kendi paramı kazanmak istedim. Ama ailem buna izin vermedi."

"Seni korumaları kötü bir şey değil ki."

"Beni sadece koruduklarında her şeyin çözüldüğünü sanıyorlar. Sanırım en büyük sorunum da buydu. Ben hiç sevilmedim Luhan. Bana hissettirilmeyen bir sevgi umurumda değil. Anlıyor musun?"

"Ailen burada yaşamana izin verecek mi peki? Ya sorun çıkarırlarsa?"

"Eğer bana tonlarca para vermelerine izin verirsem onlar da ayrı yaşamama izin verirler. Çalışmamam için her şeyi yapıyorlar. Tamam, beni korumak istediklerini anlıyorum. Ama ben de artık mutlu olmak istiyorum. Kimsem yokken nasıl mutlu olabilirim ki?"

"Haklısın.. Endişelenme Baekhyun. Sana kocaman bir aile vereceğiz. Söz veriyorum."

"T-teşekkür ederim Luhan.."

Başını sehpaya yasladığında ben de ona dönük bir şekilde başımı yasladım. Uzanıp parmaklarımı hafif hafif saçlarında gezdirdim.

Baekhyun, kalbi sevgiyle dolu biriydi. Sevilmeye bu kadar muhtaç olması kalbime dokunmuştu. Sanırım ailemizin en hassas üyesi o olacaktı.

~~~

(Jongdae)

Uyandığımda başımdaki ağrı yüzünden gözlerimi açamıyordum. Zihnim tamamen bulanıktı. Normal zamanda bile uykumun açılması epey zaman alırdı. Alkol almışken bu iki katına çıkıyordu.

Nasıl oldu da odama geldiğimi hatırlamıyordum. Biri dün geceyi hafızamdan silmiş gibiydi.

Yatakta hafif kıpırdandığımda kalçamda dehşet bir acı hissettim. Üstelik bedenimin bir kısmı sıcak bir şeye temas ediyordu.

Gözlerimi açmadan yokladığımda yanımda birinin yattığını fark ettim. Kötü olan şey ikimizin de çıplak olmasıydı. Sonrasında kalçamdaki acınım sebebini anlamam hiç de uzun sürmedi.

Başka bir ülkeye taşınıyordum ve yeni insanlarla tanışınca yaptığım ilk şey birinin altına girecek kadar sarhoş olmak mıydı? Üstelik üçünü de tanımıyordum.

Yanımda yatan Chanyeol ise bu benim için berbat olacaktı. Ne kadar çekici olsa da her gün gördüğüm birinin altına girmiş olmam benim için berbattı.

Eğer yanımdaki Yixing ise durum karmakarışık bir hal alacaktı. Bizimle yaşama ihtimali olan ve Luhan'a hayran olan yeni arkadaşımızla bunu yaşamış olmak hazmedebileceğim bir şey değildi.

Sanırım en kötü seçenek yanımda yatan kişinin Baekhyun olmasıydı. Aynada sürekli kıyafetlerini düzelten ve çaktırmadan kalçasının nasıl göründüğüne bakan süslü biriydi. Yixing kadar erkeksi veya Chanyeol kadar seksi değildi. Tamam, belki çok seksiydi ama onunla yaşayacağım ilişkide üstte olması mümkün bile değildi.

Lanet sorunun cevabını öğrenmek için ona doğru döndüm. Gözlerim sımsıkı kapalıydı. Ama artık gerçekle yüzleşmeliydim.

Gözlerimi hafif araladım. Görüntü netleşene kadar kısa bir süre bekledikten sonra gördüğüm yüzle gözlerimi tekrar kapattım. Hala sarhoş olamazdım değil mi?

Zihnimin bana bir oyunu olduğunu düşünerek gözlerimi birkaç kez kapatıp açtım. Hiçbirinde sonuç değişmiyordu. Yanımda yatan kişi en yakın arkadaşlarımdan biriydi ve sanırım Baekhyun olmasını bile tercih ederdim.

~~~

(Luhan)

Uyandığımda başım sehpadaydı. Baekhyun tam karşımda gözlerimin içine bakıyordu. Uyandığımı görünce gülümsedi.

"Burada uyumuşuz~"

"Yatağına gitmeliydin. İyi misin? Bir yerin ağrıyor mu?"

"İyiyim Luhan. O kadar mutluyum ki, rahatsız bir yerde uyumak umurumda bile değil."

"Ne zaman uyandın peki?"

"Yarım saat oluyor."

"Yarım saattir öylece bana mı bakıyordun?"

"Hmhm."

"Neden?"

"Şey.. Hiç.."

Gülümseyerek kalktım. Diğerleri uyanmadan kahvaltıyı hazırlamak istiyordum. Tam gidecekken elimi tutup durdurdu.

"Luhan şey.. Biraz konuşabilir miyiz?"

"Kahvaltıyı hazırlarken konuşmaya ne dersin?"

Gitmek için arkamı döndüğümde kalkıp önüme geçti.

"Olmaz!"

"Neyin var Baekhyun?"

"Ben.. Ben senden çok hoşlandım."

"Ne?"

"Bunu ilk kez yapacağım. Şey.. Sevgili olalım mı?"

Tabi ki Baekhyun gibi birinin o özel insan olmasını çok isterdim. Bunu kim istemez ki? Ama her şey çok ani gelişiyordu. Tanrım.. Biri hayatımızı hızlandırılmış moda mı almıştı? Şimdi ben ne yapacaktım?