EYLÜL
Bu of ya! Hayır hayır hayır bu olamaz... Bu bu doğru olamaz...olmamalı...yani bu olmamalı....resmen off yaa....inanamıyorum...Elva yerde yatıyordu...karnından kanlar fışkırıyordu...şoktaydım...Cemre ile ben gelince çocuklar geri çekildiler...hemen Elva'nın yanına koştum ve dizlerimin üzerine çöktüm...Ağlıyordum napabilirim ki...
Elif: anne anne ne oldu Elva'ya o iyi olacak değil mi?!
Eylül: Elva Elva kalk annem..kalk...Cem-Cemre Cemre birşey yap..birşey yap! Ambulansı arayın ya birşey yapııın!!
Elva: a-an-annem..
Eylül: Elvaa sus sus...konuşma annem nolur..nolur..yorma kendini..Cemreee!!
Cemre: a-aradım geliyor ambulans...
Elif: Elva kalk kardeşim..anne o ölmez değ-
Eylül: Elif sus saçmalama!!
Elif ağlamaya başlamıştı...Allah Kahretsin!
Cemre: geldi ambulans..hadi çabuk
Eylül: ne olur..o iyi olsun ne olurr!!
Cemre: Eylül tamam sakin ol gel buraya..sakin ol!
Eylül: Yaa Cemree!! Allah'ım yardım et nolur!!
Cemre: sakin ol tamam mı Elva iyi olacak tamam...hadi gidelim bizde hastaneye bin..bin şu arabaya hadii..
Cemre'nin arabasına binmiştik...yol boyunca ağlıyordumm..Cemre beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama nafile! Ya insan yavrusu o halde iken nasıl sakin olabilir ha! Telefonumu çıkarttım ve Serkan'ı aradım...Ellerim titriyordu..Serkan'ı defalarca aramama rağmen açmamıştı...Allah Kahrersin nerdesin! Hastaneye gelmiştik...hemen indim ve ambulansın arkasına geçtim..
Eylül: hadi açın şunu!
Görevli: lütfen engel olmayın.
Cemre: Eylül gel!
Doktor: durumu ne?
Görevli: karnından yaralanmış bıçak ile...yemek vakti arkadaşları ile...aşırı kan kaybediyor...
Doktor: hemen ameliyathaneyi hazırlayın...hadi hadi çabuk!
Eylül: am-ameliyat! Cemre!
Cemre: tamam tamam yok birşey iyi olacak tamam mı?
Cemre'ye sımsıkı sarıldım..ağlıyordum..saçım başım darma dağındım..umrumda dahi değildi ama...Elif geldi yanıma ve bana sarıldı...Cemre'den ayrılıp Elif'i kucağıma aldım ve sandalyeye oturdum..
Elif: anne?
Eylül: canıım..ağlama sen tamam mı?
Elif: ama sen de a-ağlıyorsun..
Eylül: t-tamam...bak güçlü olacağız tamam mı annem..kardeşin iyi olacak...
Telefonum çalıyordu...baktım Serkan arıyor..hemen açtım..
Serkan: çok mu özlendim defalarca aranm-
Eylül: ya Serkan sus.!
Serkan: Eylül sen ağladın mı n-ne oldu?
Eylül: ya S-Serkan sana ihtiyacım var...sen yoktun nerdein aradım seni yoktun...şu an sana çok ihtiyacım vaar!
Serkan: Eylül beni korkutma Allah aşkına ne oldu?
Eylül: E-Elva ameliyatta...bı-bıçaklan-dı..
Serkan: NE! İ-iyi mi...peki...kızım iyi mi Eylül? Hemen geliyorum ben tamam mı korkma sen..
SERKAN
Allah benim belamı varsin! Kızım...Eylül Elva orda ne halde ben burda hala toplantı...Allah Kahretsin! Hemen hızlı adımlarla şirketten çıkıyordum..bizim çocuklar karşımdan geliyorlardı..onlara çarpıp geçtim...ama Güney beni durdurdu...
Güney: ne oluyor?
Serkan: bırak Güney..
Kader: Serkan sen ağladın mı?
Meral: ne oldu ya?
Serkan: ya bırakın Elva'yı ameliyata almışlar.!
Herkes: hiihhh!!!
Gökhan: ne nasıl ya!
Kader: hadi hemen gidelim...
Hasteneye gelmiştik...yolda Songül'e haber vermişlerdi...annemler ve Güneş annemler de sonradan gelmişlerdi...
Serkan: Eylül!
Eylül: Serkan...
Deyip boynuma sarıldı...iyice sarıldım ona...ağlamıştı benim birtanem..gözleri kızarmıştı...kıyamam...
Serkan: şt şt şt...tamam tamam...
Eylül: Ser-Serkan b-birşey olm-az değil mi o-na?
Serkan: tabii ki iyi olacak tamam mı sakın sakın aklına böyle şeyler getirme tamam mı?
Songül: Eylül nasıl oldu bu?
Eylül: ya biz Cemre ile diğer odadaydık...geri geldiğimizde öy-öylece yatıyordu işte...ç-çok kö-kötüydü...
Kader: Elva iyi olacak! O sizin kızınız tamam mı?
Meral: aynen canısı üzülme...
Güney-Gökhan: geçmiş olsun Eylül..
Eylül: iyi kş geldiniz...iyi ki varsınız hepiniz...
EYLÜL
Tamı tamına 1.5 saat 20 dakika 13 saniye olmuştu..14-15-16-17-18-19-20 zaman ilerliyordu..ama hala ameliyat bitmemişti...bunaldım artık yeter..! Dayanamıyordum...herkes burda harab olmuştu...Songül ve Güney ayakta bekliyorlardı..Cemre ve Gökhan sandalye de oturmuşlardı...Kader ve Meral ise biri ayakta biri de oturuyor...Serkan ile ben de ameliyathanenin kapısının dibindeydik....Serkan'a iyice sarılmıştım...o da ağlıyordu...göğsünün inip kalkmasından anlıyordum..benim de gözler yaşlı yaşlı...Yeter artık ya..dayanamıyordum...birden ayağa kalktım ve bağırmaya başladım...
Eylül: Yeter yaa yeter...kaç saat oldu! Off neden hala çıkmadılar! Kafayı yiyeceğim yaa!! Ona birleş olursaa....
Devamını getiremeden göz yaşlarım iyice akmaya başladı...Serkan beni sakinleştirmeye çalışıyordu..
Serkan: Eylüül tamam...yok yok birşey..sakin ol!
Eylül: neden hala çıkmıyorlar Serkan neden yaa!!
Cemre: kuzum sakin ol çıkarlar şim-
Güney: abi Elva çıkıyor!
Eylül: ne! Elva..annem annem iyi olacaksın tamam mı bak nolur bırakma bizi..
Elif: Elva kardeşim uyan hadi...daha seninle oyunlar oynayacağız...hadi bak Sarp bizi bekliyor...
Serkan: babacım gel gel..Eylül sakin ol hadi gel...
Eylül: durumu nedir iyi demi iyi?
Doktor: kanamayı zor durdurduk...derinden yaralanmış...şu an durumu...kritik...yani eğer uyanırsa tehlikeyi atlatacak...en falza 2 saat sonra uyanması gerek...
Serkan: nasıl ya nasıl.! Bunca yılı boşuna mı okudun be sen! Bana bak kızımı iyi edeceksin anladın mı!
Güney: abi sakin!
Gökhan: tamam Serkan dur..
Allah'ım ne demek kritik yaa...daha fazla dayanamadım ve artık ayaklarım bedenimi taşıyamıyordu...kendimi bırakmaktan başka çarem yoktu...başım dönüyordu..Serkan'ı ve diğerlerini bulanık görmeye başladım...gerisi yook...
İşte bir bölüm sonu dahaa...olaylı oldu galiba..Siz Alya'yı bekliyordunuz biliyorum...ama süpriz oldu...yani bana da öyle oldu..😃ee yorum ve votelerinizi bekliyorum artık...Sizi Seviyorum...EySer'li Kalııın...
-Ezgii
