RESTRICTED AREA [on-going]

Warning 7: Safe.

Devougne's Point Of View

Nandito ako ngayon sa hallway. It's already 8:30 pm, so may 30mins pa ako para makababa, at nang makaalis na ako rito. Kanina, inantay ko munang makaalis sina Nathalia at Simon.

*SCHHHHREEEEEKK*

May narinig akong ingay kaya patakbo akong pumunta sa elevator. Ano kaya 'yon? Parang pagbukas siya ng pinto. Nang makababa ako, ni isang anino ng mga tao wala akong nakikita hindi tulad ng kanina...

Nakarating na ako sa may maze pero pagkalabas ko puro puno nalang ang nakikita ko, walang maze ang naabutan ko pa'nong nangyari 'yun?

Dire-diretso lang ako sa paglalakad hanggang sa medyo naaninag ko na ang isang ilaw, mukhang malapit na ako..

May narinig akong nag-uusap papunta sa direksiyon ko, kaya nagtago muna ako sa likod ng isang napakalaking puno..

"We need to win this, it's for our family's sake.."

"They're strong man.."

"unless we work hard.."

"And..kill as many as we could"
"Yeah hahaha.."

Narinig ko silang nagtatawanan habang papalapit ng papalapit ito.

*PUUUUUKKKKKK*

*gasps*

Bigla ko nalang tinakpan ang bibig ko dahil sa ingay na ginawa ko.

"Hindi ka pala marunong tumira ng kutsilyo.."

"Not here, Jason.."

"Stop it! I think I heard something.."

Bigla akong kinilabutan sa sinabi ng isa nilang kasamahan, kaya nagtago ako ng mabuti sa likod ng puno halos mapaupo na ako..

May biglang tumakip sa ilong ko, nakaitim lahat, hindi ko makita ang kanyang mukha kaya hindi ko masabi kung lalaki ba ito o babae.

*BAAAAAAAAAAAANGG*

Bago pa ako mawalan ng malay, bigla nalang ako nakarinig ng pagputok ng baril..

"You're now safe.."
+++++

Parang gusto kong sumuka..
Napabangon nalang kaagad ako dahil sa kakaibang nararamdaman ko parang umiikot yung sikmura ko!

*AGGGGGGGGHHHHH*
*AGGGGGHHHHHH*
*AGGGGGHHH*
*EHEEEEEM*
*EHEM*

Uminom kaagad ako ng tubig at lumabas ng cr. Paglabas ko, nasa isang navy blue and white room ako, kulay black ang curtains at tanging ang ilaw lang sa side table ang nagsilbing liwanag sa loob, nakita kong may pagkain doon sa side ng kama kaya pumunta ako doon at binasa ang papel nakasulat..

"Eat this.."

Sino kaya nagbigay nito?
Habang kumakain ako, iniisip ko ang nangyari kagabi. Sa pagkakaalala ko, sinubukan kong lumabas dito tapos wala akong maze na nakita kundi puro puno tapos may narinig akong nag-uusap tapos narinig nila ako, ta-tapos may biglang may tu-tumakip sa i-ilong ko a-at ma-may na-narinig akong pu-putok ng b-baril..

Why am I always ending up loosing my conciousness?

Pagkatapos kong kumain, lumabas kaagad ako para dalhin ang pinagkainan ko at para makapagsalamat narin..

Mula dito sa kitchen, naririnig ko ang pag-uusap ng dalawang tao, base sa boses nila mukhang lalaki at babae yun. Dumeretso ako sa lababo, siguro ako nalang ang maglalaba nito, bilang pasasalamat na rin..

"Ouch.!"

Medyo napalakas ang boses ko dahil bigla nalang tumusok ang tinidor sa index finger ko. May narinig akong mga yabag papunta rito..

"Hi.." nakangiting bati nung babae.

"He-Hello.?" pabalik kong bati sa kanya.

"I'm Jessica Golembeski"

"Devougne Donelle Alcantara, nice to meet you." nakangiti kong sabi.

"Hoy pakilala ka nga!" lumingon ako sa lalake, medyo gulat yung itsura niya pero nabawi narin kaagad iyon nung magsalita siya.

"Peter Jansen" ngumiti siya sa akin habang inabot ang kamay.

Parang pamilyar yung mukha niya, parang si...nevermind, if I know nasa ibang bansa yun. Siguro nami-miss ko lang talaga siya at sina mama at papa, kamusta na kaya sila kuya Dax, sina Jennie at Cara kaya?

"Ako nalang ang tutuloy, mukhang kailangan mo pang magpahinga"

"No, uhm pasalamat ko na din to." sabi ko.

"I insist, and your thank you can pay me in many ways tutal you're in my place."

"Ibig sabihin ikaw ang nagligtas sa akin...kagabi?"

Nagkatinginan sila, bigla nalang tumawa si Kuya Peter.

"Uh ha ha ha mukhang kailangan mo pa nga magpahinga, hali ka."

Inaya niya ako papunta sa kwarto, nang makarating kame, umupo siya sa couch at umupo nalang muna ako sa may kama.

"So..Devougne tell me about your family"

Lumingon ako sa kanya dahil sa sinabi niya,bigla ko tuloy sila na-miss

T.T

"Uh..My parents name are Emellie and Jonathan Alcantara, my brother is Dax Donelle Alcantara, we have one maid she is Manang Rose"

Parang gusto kong umiyak habang sinasabi ko 'to, I miss them so much.

"It's okay if you cry" napansin niya ata ang namumuong luha sa mata ko

"No, crying is for weak but this isn't just a normal cry for me, there's a lot of emotion running through it"

"I don't imagine you're that strong. Well not all strong are strong there's a weak side in every s-t-r-o-n-g"

"Thank you" bigla kong sabi.

"Thank you? For what?" nagtataka niyang sabi.

"Thank you for hearing me out and for accompanying me"

Nakangiti kong sabi

"My pleasure, Devougne Alcantara."

*TOOT-TOOOOT-TOOT!!*

May narinig akong tunog, lumingon ako sa kanya at mukhang galing yun sa relo na suot niya.

"I need to go. He's calling for our attention."

Who's "He" ? Tumango nalang ako, kasabay nun ang pagbukas at pagsara ng pinto.

I need to meet the Chief of this building, I need to go.