RESTRICTED AREA [on-going]

Warning 10: First Warning.

Devougne’s Poinf Of View

“URRGGHHH!”

Napaungol nalang ako sa sakit ng ulo na nararamdaman ko, nilibot ko ang tingin ko sa paligid, nasa puting kwarto ako,sa pagkakaalala ko,
Dali-dali kong kinapa ang sarili ko.

“Buhay pa ako” wala sa sarili kong sabi,whooo! Thank God!

“Yeah. It’s good that you’re awake” nakita ko sa left side, nakaupo doon si Nathalia habang may hawak na magazine.

“Ano bang nangyari kahapon?”

“Kahapon? The usual, lumabas kami for our transaction and so on.”

“Huh? Hindi ba tinuruan mo ako sumayaw tapos pumunta ako sa maze at may bu-bumaril...sa akin?”

“Dev, You’re 3 days sleeping on that bed.”

“WHAATTTTT?! You’ve got to be kidding me Nathalia?!”

“Hindi ka naka-recover kaagad because you’re in a state of shock, nung dinala ka namin sa clinic hindi normal ang pagtibok ng puso mo.”

“Ano bang nangyari?”

“Hindi mo na maalala?”

“Huh?”

“Oh I see, ganito kasi yun”

*FLASHBACK*

Nathalia's POV

Pagdating naming, napatakip nalang ako ng bibig.

It’s Devougne...

Nakahiga siya at walang malay, medyo bukas pa ang mata niya. Dali-dali siyang binuhat ni Simon at patakbong dinala sa Clinic, pagdating naming wala na dun ang bangkay, mukhang tapos na sila.

Dali-dali naming siya pinahiga, tinignan siya agad ng doctor..

“Her heartbeat is not normal, looks like she’s in a state of shock.”

Tumango lang kame.

Pagkatapos ng check-up, sabi ng doctor pwede na naming siya dalhin sa kaniyang kwarto kaya nagprisinta ako na sa kwarto ko nalang, si Simon na ang bumuhat sa kanya..

Si Peter at Jessica, pagkatapos ng check-up ay umalis na. Si Klein hindi na sumunod dito sa Clinic pero pinabilin kami na sumunod dito..

Pagdating namin sa kwarto, pinahiga na siya ni Simon. It’s already 8 pm, malapit na pala.

“See you later”

Tumango lang ako sa kanya, narinig ko nalang ang pagbuka-sara ng pinto.

*END OF FLASHBACK*

Devougne’s Point Of View

“Nasa kwarto mo ako?”

“Obviously..” she snorted.

“Thank you” bigla kong sabi pero ngumiti lang siya sa akin

“I need to go, may kailangan pa kong gawin.” sabi niya at tumayo na, tumango nalang ako.

The usual Nathalia, always leaving me by myself.I didn’t even noticed, I’ve been here for 2 weeks still I can’t even find a way to get out.

“Oops. I forgot, you need to rest for one week” at tuluyan na siyang umalis.

O.O

ONE WEEK?! Kailangan ko nang umalis dito tapos. I’m sure nag-aalala na yun sila mama.

Nag-inat muna ako bago tumayo. Ang sakit ng likod ko.