His Human side

Chapter 9.

'Weet je het zeker?', vroeg Christian.

'Ja.', zei ik,' het is hard, maar alleen zo knap Lucas overleven.'

'We moeten eerst een speciaal teken vormen met zout.', ik haalde een bus zout.

'Kan jij het maken?', vroeg ik aan Christian.

'Ik weet het niet.', en hij begon het zout op de grond te gieten. (Je ziet het symbool vanboven in dit hoofdstuk)
***

'En wat nu?', het had uren gekost voordat Christian het symbool had gemaakt.

'Nu moeten we hem in het midden leggen. Waar alle lijnen elkaar kruisen.'

We tilden Lucas op. 'Alles komt in orde.', fluisterde ik.

'Ik vertrouw je.', zei Lucas.
'Ik jou ook', en ik legde hem neer.

'Goed. Wat is het volgende?', Christian keek op.

'We hebben voor elke lijn een kaars nodig. Dat zijn er dus acht.', ik liep onmiddellijk naar de "geheime kamer". Lucas en ik hadden hem zo genoemd omdat het een klein verloren deurtje was.

Daar hadden we altijd kaarsen voor de verlichting.

Ik had er maar zeven. Misschien was er nog ergens een verloren gegaan.

'Alsjeblieft, doe het voor hem stom huis!', riep ik.

'Ja! Dankje!', ik kuste letterlijk het kastje waar ik nog een kaars had gevonden.

Nadat alle kaarsen waren klaargezet, gaf Christian me een boek.

'Omdat jij het weet, moet jij het doen.',zei hij.

'Wat moet ik doen?',ik nam het loodzware boek aan.

'Je moet dit hele boek voorlezen. Ik weet het. Het zijn 200 pagina's. Maar je moet het doen binnen de 24 uur.',zei hij,' anders vrees ik...', hij sloeg zijn ogen neer.

'Hé, het lukt me wel. Het moet, voor Lucas.', en hij liet me alleen.

Ik sloeg de eerste bladzijde open. Wierp een laatste blik op mijn beste vriend.

'Ik ga je redden Lucas. Het moet. Ik ga je redden.', en ik startte met lezen.
***

Ik wist dat ik niet veel tijd meer had. Maar ik moest door de laatste 23 pagina's geraken.

Ik wist niet wat er van me zou overblijven, als hij het niet haalde.

Maar hij ging het halen.

Dat wist ik gewoon.

Nog maar 21 pagina's...en 15 minuten.
Ik dacht snel even na. Voor alle andere bladzijden had ik een minuut nodig gehad.

Ik moest sneller lezen. Sneller dan ik ooit zou kunnen. Mijn mond was uitgedroogd.

Mijn hart zat helemaal doorgeslagen in mijn borst. Ik was uitgeput. Mijn ogen  waren droog. Ik had niet veel geslapen en een slok water zou welkom zijn.

Maar ik moest hier doorgeraken. 

Nog maar 16 bladzijden.

De laatste minuten tikten weg.
En mijn laatste krachten  ook.
Maar ik zet door. Ik ben sterk. Herhaalde ik in mijn hoofd.

De letters vlogen voorbij. En ik haalde het. Nog even, en Lucas was voor altijd een herinnering.

Hij zou het me vergeven. En ik zou er mee leren leven. Ooit.

Christian stormde binnen nadat de laatste minuut was weg getikt.

'Is alles in orde!? Is het gelukt?', hij vuurde zo veel vragen tegelijk op me af.

En het enige wat ik kon bedenken was: 'Ik ben zo moe.'

Met een bons viel ik neer op de houten grond...

Joew!🖐
Alweer een iets korter hoofdstuk dan anders.😊
Maar ik denk dat het voor deze ene keer geen kwaad kan want ik vond het zelf redelijk saai...😶

Onthoud, drukken op de gouden ster is fijn en comments mogen er ook wel zijn😂.

Vele kusjes
XOXO SiAndMendes.

P.s. omgggggg ik heb gewoon al bijna 100 reads😱 echt heel erg bedankt! Ik hoop dat jullie het leuk vinden! Dit betekent echt heel veel voor mij!
😘😘😘