Chapter 7.

35 3 8
                                    

De geur van pannekoeken kwam me tegemoet. Ik haalde diep adem door mijn neus en stond met mijn ogen dicht voor Lucas' deur.

'Hey.', zei hij,'alles in orde?'
'Het gaat wel.', ik probeerde zijn blik te ontwijken.

'Kom binnen.',zei hij, toen hij door had dat ik nog steeds op de oprit stond,'ik heb pannekoeken. En...je hebt geluk want ik heb een ontdekking gedaan.',hij had een mega big smile op zijn gezicht.

'Wat dan?',door hem moest ik spontaan glimlachen. 'Doe je ogen dicht. Maar neem eerst een pannekoek.', ik zette me neer op een houten stoel.

'Oké, wat nu?',vroeg ik nadat ik een pannekoek had gepakt,'mijn ogen zijn dicht.'

'Doe je mond open.'

Ik deed mijn mond een stukje open. Ik voelde iets van plastic mijn mond binnengaan.

De smaak van zoete slagroom vulde mijn hele mond.

'Is dat de verassing?',vroeg ik.

'Dat was hem ja.'

'Het was zeker een zoete.'

'Zwijgen en eten.',beval hij. Daarna schoot hij in de lach.

'Zal ik doen moeder',ook ik lag plat van het lachen.
***

Ik zat halverwege mijn derde pannekoek toen Lucas het vroeg.

'Wat is er gebeurd?', vroeg hij.

'Niks.', zei ik.

'Emily, je gaat me niet zeggen dat er niets gebeurd is als je net niet huilend aan de telefoon vraagt of je mag komen logeren. Zeker niet voor een lange tijd.'

'Oké, ik zal het zeggen. Op de voorwaarde dat je me niet zal onderbreken.

'Goed. Ik beloof het.'

'Ik kwam thuis van een afspraakje met Christian. Hij had me meegevraagd naar een feest en me een jurk gegeven.

Toen ik terug thuis kwam zat mijn vader aan zijn bureau.

Hij zei de hele tijd "ik heb het gedaan. Ik kon niet anders of hij zou me vermoord hebben." Ik snapte het niet en toen mijn moeder thuiskwam vroeg ik of zij het misschien begreep.

Uiteindelijk kwam ik erachter dat mijn vader mijn broer, waar ik niks van afwijst, had vermoord.

Toen ben ik weggelopen naar de berg. Je weet wel. Daar ben ik in slaap gevallen.

Toen ik wakker werd lag ik op iemands schouder. Er waren drie mannen. Een van hen wou me verkrachten!

Christian was net op tijd daar om me te helpen.

Alleen kwam ik erachter wie hij werkelijk is.',toen ik dat laatste vertelde was ik al een tijdje aan het huilen.

'Vertel verder. Dat zal je opluchten.', zei Lucas,'Wat ontdekte je over Chris?'

'Ik ontdekte dat hij een weerwolf is.', en vreemd genoeg had Lucas geen verbaasde blik.

'Waarom vind je dit niet vreemd?', vroeg ik hem.

Hij ontweek mijn blik. 'Lucas, je bent al jaren mijn beste vriend. Ik ken je, je zou dit vreemd moeten vinden.', hij had een ijskoude blik in zijn ogen.

'Is dit...wat ik denk dat het is? Ben jij er ook een?', ik stapte achteruit. Ik wou de voordeur bereiken.

'Nee, ik ben er geen.',zei hij,'niet meer.',begon hij.

'Laat het me alsjeblieft uitleggen.', hij smeekte me bijna.

'Goed.',zei ik.

'Ik was ooit een weerwolf.',begon hij,'ik zat in dezelfde roedel als Christian.

Op een dag was het volle maan. Het is de enige dag van de maand dat de weerwolven niet uit hun grote mogen komen of een mensengedaante aannemen.

Dat komt door de vloek die een van de eerste weerwolven had opgelegd.

Als een weerwolf bij volle maan, naar buiten wil gaan, en als mens de wereld verkent, zal hij voor eeuwig uit de roedel worden gezet en nooit meer een wolf worden.

Ik geloofde dit niet. En ik ging bij volle maan naar een feest. Daar viel ik plots flauw. De vloek was echt.

Ik wist dat ik weg moest komen. Maar dat ging gewoon niet. Mijn benen waren zo slap als een gekookte spaghetti.

Vluchten was geen optie.  Ik veranderde voorgoed in een mens.

En nu, 5 jaar later, kom ik Christian tegen. Hij was mijn beste vriend.

Hij zei me dat er misschien een middel bestond om mijn oude leven weer terug te krijgen.

Ik was zo blij Emily. Ik wil mijn oude leven echt weer terug. Ik wil vrij zijn. Nooit meer bang hoeven te zijn dat iemand mijn wolventeken ontdekt.', zei hij.

'Welk wolventeken?', vroeg ik.
Bij die woorden viel hij neer op de grond. Hij zat op zijn knieën. Hij schreeuwde met zijn hele lijf in een kramp.

'Lucas!',riep ik. Toen hij, alsof hij bezeten was, op de grond neerviel.

Wow, heftig. Emily is er net achtergekomen dat haar beste vriend een weerwolf was! Maar waarom zou hij zo reageren op de vraag die ze had gesteld? En wat zal Emily doen? Je leest het in het volgende hoofdstuk.

XOXO SiAndMendes ❤

His Human sideWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu