Schijn bedriegt

*6

Het is inmiddels zaterdag, ik heb al de hele week niets van Chris gehoord. Als ik hem bel krijg ik meteen zijn voicemail en mijn berichten komen niet bij hem aan. Ik heb de hele nacht wakker gelegen en ik zie er echt niet uit. Het is 9 uur en ik besluit te gaan douchen. Na ongeveer 20 minuten stap ik eronder uit. Ik doe mijn grijze nike tech trainingspak aan en mijn zwarte nike 2017. Ik doe wat make-up op zodat ik er niet uitzie als een wrak en loop naar beneden. Iedereen zit in de woonkamer maar ik loop zwijgend door naar de keuken, daar pak ik een appel en mijn scooter sleutels en ik ga via de tuin naar buiten. Ik pak mijn scooter en rijd weg zonder na te denken.

Na een kwartiertje rijden kom ik aan bij het enorme huis van Chris. Ik begin ineens zenuwachtig te worden. Ik haat het als ik dingen doe zonder na te denken, dan ga ik nadenken wanneer ik ermee bezig ben en dan word ik helemaal gek van de zenuwen.

Ik loop naar de voordeur en blijf even staan. Het ziet er stil uit. Misschien is er niemand thuis en moet ik toch maar weglopen. Als ik mij omdraai om terug naar mijn scooter te gaan hoor ik het geluid van een deur die open gaat. 'Hey lieverd wat doe jij hier?' Hoor ik de bekende stem van de moeder van Chris zeggen. Versteend blijf ik staan, na een paar seconden draai ik mij om en zet een gemaakte glimlach op 'dag ma, ik uhmn..' terwijl ik de juiste woorden zoek probeer ik de opkomende tranen binnen te houden. Blijkbaar is het mij niet gelukt, want ik voel de vinger van Esmeralda over mijn wang glijden en als ik opkijk zie ik haar bezorgd kijken. 'Lieverd waarom huil je?' Aan de stem van Esmeralda te horen is ze echt bezorgd. 'Kom binnen' zegt ze wanneer ze mijn stilte opmerkt. 'Nee wacht, is Chris thuis?' Ik probeer zo veel mogelijk mijn pijn te verbergen, maar de trilling van mijn stem verraad mij. 'Schat heeft hij het je niet verteld?' Ik kijk haar vragend aan, dit heeft zij overduidelijk gemerkt want ze begint verder te praten 'niet dus, hij is het land uit voor een week, als het goed is komt hij morgen thuis.' Verslagen kijk ik haar aan, het voelt alsof iemand mijn keel dichtknijpt want ik krijg geen lucht. 'O-o-oke dankjewel' krijg ik er met moeite uit en ik loop weer weg.

Thuis aangekomen ga ik meteen naar boven. Ik hoop dat ik alleen thuis ben, want er zat niemand in de woonkamer. Ik pak mijn laptop en zet een film op Netflix. Ik wil niet aan mijn verdriet denken en heb afleiding nodig dus ik zet een vrolijke Disney film op, als ik assepoester, mijn lievelingsfilm, eindelijk heb gevonden besluit ik het te kijken.

'Caylin?' Ik hoor de stem van Caeden, maar ik besluit er niet op in te gaan. Ik wil alleen zijn. 'Zussie' gaat hij verder. Jammer genoeg zijn we een tweeling en dus is hij net zo een doorzetter als ik ben. 'Hmm?' Ik wil niet praten, maar ik kijk hem toch aan wanneer ik het zachte vragende geluid maak. 'Wat kijk je?' Ik verwachte deze vraag niet maar dat laat ik niet merken 'assepoester' zeg ik kort en ik richt mij weer op mijn film. Hij komt naast me liggen. Caeden en ik zijn close, daarom weet hij dat er iets is als ik assepoester kijk, dat doe ik namelijk altijd als ik het moeilijk heb. 'Wil je erover praten?' Vraagt hij na een tijdje stilte. Ik wil mijn mond open maken maar er komt alleen een snik uit. Ik merk nu pas dat ik huil en laat mijn tranen meteen de vrije loop gaan. Caeden knuffelt me stevig en ik snik luid in zijn shirt.

Als ik klaar ben met huilen sla ik mijn laptop dicht en richt mij op Caeden 'bedankt' zeg ik als hij me vragend aankijkt. 'Geen probleem zusje, maar praat met me.' Hij glimlacht kort. 'Chris is een week het land uit en heeft het mij niet eens verteld. Ik heb al sinds zondag niets van hem gehoord. Ik ben vanochtend naar zijn huis gegaan en toen vertelde zijn moeder mij dat hij morgen terug komt. Ik ben verdrietig maar ik ben boos. Ik wil hem niet meer zien.' Als ik ben uitgesproken haal ik diep adem, blijkbaar ademde ik niet tijdens het praten. 'Het land uit? Wat?!' Caeden wordt boos, en vormt vuisten met zijn handen. 'Denk je dat hij weer aan het dealen is?' Floep ik eruit. 'Caylin ik weet het niet, ik hoop zo van niet, maar dat hij plots weg is maakt het allemaal niet duidelijk...' hij zwijgt even en ik voel dat hij naar mij kijkt. Maar ik blijf naar mijn handen kijken die zenuwachtig aan mijn vest aan het friemelen zijn. 'Ik ben er voor je Caylin en de groep is er ook voor je. Kom we gaan naar de bioscoop met zijn allen. Je hebt afleiding nodig.' Zonder op antwoord te wachten trekt hij mij van het bed en begeleid mij naar beneden. 'Ga eten.' Beveelt hij mij en zonder tegenstribbelen loop ik naar de keuken. Mama heeft spaghetti gemaakt, mijn lievelingsgerecht.

'Ik heb de andere geappt, ze zijn al onderweg, ben je klaar?' Zegt Caeden als hij de keuken in loopt. Ik knik en ruim mijn bord op, dan ga ik met Caeden mee naar zijn auto.

Als we bij de bioscoop zijn en de anderen hebben gegroet gaan we de zaal in. Het is een horrorfilm, dit kijk ik meestal alleen als ik met een jonge kijk dan kan ik tegen hem aan kruipen want ik ben super bang. Maar vandaag maakte het me niet uit. Ik ga zitten en Shane en Jayleän zitten beiden aan een kant van mij.

De film begint, maar na 10 minuten ben ik mijn concentratie al verloren en staar ik alleen nog maar naar het scherm. 'Caylin waar zit je met hoofd.' Fluistert Shane in mijn oor. Zijn warme adem geeft mij een rilling en ik schrik op uit mijn gedachte. 'Bij de film waar anders?' Ik heb nog nooit zo emotieloos gesproken. 'Lieg niet tegen me, kom mee.' Hij trekt me op voor ik kan beseffen wat hij zegt en ik laat me meeslepen. Als we op de gang staan kijkt hij me aan. 'Je ziet er niet uit wat is er met je, de hele week hoor ik al niets van je en je volgt nu niet eens die film wat is er?' 'Ik weet het niet oke, mijn vriend of ex of wat hij ook is, laat een week niets van zich horen en als ik dan besluit te gaan kijken of hij nog leeft omdat ik mij zorgen maak verteld zijn moeder mij dat hij het land uit is. Weet ik veel wat er met me is Shane misschien ben ik gewoon kapot en heb ik pijn? Kan dat? Mag dat!?' Ik merk dat ik schreeuw want iedereen kijkt mij aan, ik sla mijn ogen neer 'het spijt me ik..' de sterke armen van Shane houden me vast waardoor ik mijn zin niet af kan maken. 'Het is al goed Cay, ik wist niet dat het je zo veel pijn deed. Probeer alsjeblieft je hoofd leeg te maken en te ge-' voor ik het weet belanden mijn lippen op die van Shane, ik heb niet eens gevoelens voor hem maar dit voelt fijn. Dit had ik nodig. Even kust hij mee maar al snel duwt hij mij van zich af. 'Cay dit doe je alleen omdat je pijn hebt, dit gaan we niet doen. Kom terug naar de film.' Hij drukt een kus op mijn hoofd en trekt me weer mee naar binnen. Hij heeft gelijk.

Na de film brengt Shane mij naar huis, Caeden is naar Jayleän en Shane stond erop dat hij mij naar huis zou brengen.

'Bedankt voor vandaag Shane.' Zeg ik als we op de oprit van mijn huis staan. 'Geen probleem schat, ik ben er voor je, we appen en hou me op de hoogte okey? Zodra er iets is of je even met iemand wilt zijn kun je me bellen en ik sta binnen twee seconden voor je deur.' Ik kijk hem aan en glimlach, dan knuffel ik hem en loop naar binnen.

Als ik een douche heb genomen besluit ik in bed te gaan liggen, het is 8 uur en ik ben moe. Ik kijk naar mijn telefoon en zie dat Shane me heeft geappt. Ik ga naar het gesprek en wens hem een fijne nachtrust, daarna ga ik liggen en al snel vallen mijn ogen dicht.

Heyy lezers..
Sorryy dat ik nu pas weer update, maar in verband met school update ik alleen in het weekend. Het kan zijn dat ik een keer door de weeks een hoofdstuk plaats maar dat kan ik niet beloven.

Wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal?

-CFCH 🌹🕊✨.