Schijn bedriegt

*20

Pov Chris

Lorenzo blijft even stil staan na de klap, maar glimlacht daarna. 'Hmm pittige tante dus? Je hebt de juiste dame mee gebracht Chris.' Brengt hij kalm uit. En hij neemt Cataleya mee. Ik loop erachter aan. Hij brengt haar naar kamer elf, maar voor hij de deur opent kijkt hij mij aan. 'Ik handel dit zelf wel af, ga maar naar mijn kantoor.' Lorenzo's gezicht is nog altijd even emotieloos. Gelukkig ken ik hem lang genoeg om alle uitdrukkingen te kunnen begrijpen..

Pov Cataleya

Lorenzo loopt de kamer binnen zodra hij ziet dat Chris weg is. Ik kijk om me heen, de kamer is leeg. Wat!? Ik weet niet hoe ik Caylin nu zal vinden.

'Je deelt de kamer met een ander meisje, ze is nu bij de meiden beneden in de meidenlounge. Als je wilt rusten mag dat, je kunt ook bij de anderen gaan zitten.' De man zijn stem klinkt rustig en liefdevol, maar ik trap er niet in. Hij moet niet denken dat ik mij zomaar laat aanraken. Hij kijkt me afwachtend aan, waarschijnlijk wilt hij antwoord, maar die gaat hij niet krijgen.

'Heb je me verstaan of moet ik het herhalen?' Vraagt hij als ik mij omdraai. Ik zwijg nog steeds. 'Hallo? Leef je nog?' Hij klinkt niet serieus, ziet hij dit als een spel? 'Ja lul ik heb je gehoord, nou kun je opdonderen zodat ik kan douchen of ben je van plan te blijven kijken?' Ik praat geïrriteerd en hij merkt het. Ik draai mij naar hem toe en ik kan de plezier in zijn ogen zien. 'Nou ik wilde wel kijken.' Zegt hij simpel. Hij maakt een grapje toch? 'Opdonderen lul!' Snauw ik. Hij lacht naar me, maar beweegt niet.

Ik staar hem niet begrijpend aan. Zijn licht bruine ogen sprankelen in het donker en ik kan zien dat hij geniet van dit moment. Zijn spieren zijn goed te zien in zijn witte t-shirt en ik zie dat hij een tattoo heeft op zijn bovenarm. Het zijn twee handen die tegen elkaar staan alsof ze bidden. Er staat wat bij maar ik kan niet zien wat. 'Kun je het zien mop?'

Ik schrik op en besef nu pas dat ik staarde. 'Ik wacht tot je vertrekt en waag het niet om mij nog eens mop te noemen lul.' Ik praat zachter dan eerst, maar de woorden komen nog net zo fel eruit. 'Sorry, lieverd. Ik laat je wel alleen.' Hij knipoogt en loopt de kamer uit nog voordat ik terug kan praten.

Ik onderzoek de kamer nog even en loop dan naar beneden. Ik zoek de dameslounge, wat niet moeilijk is aangezien ik een hele boel gelach hoor in een kamer waar Lady's Room op staat. Ik loop de kamer in en iedereen valt stil en kijkt mij aan.

'Uh.. hallo ik ben Cataleya Dilliontes.' zeg ik zachtjes. Een rood harig meisje met een lichte huid loopt naar mij toe en glimlacht. 'Hey ik ben Roxie, ik wist niet dat we een nieuw meisje zouden krijgen.' Zegt ze terwijl zij haar hand uitsteekt. Ik schud haar hand en glimlach ongemakkelijk. De andere meiden zijn weer aan het kletsen en kaarten. Roxie neemt me mee naar de bank 'Cataleyaaa?!' Hoor ik als ik op de bank plaats neem.

Pov Caylin

Ik loop de dames lounge in. Mijn mond valt open zodra ik het licht bruine meisje met de donker bruine krullen op de bank zie plaats nemen. Ik kan het niet laten om haar naam te schreeuwen en dat is dan ook meteen wat ik doe. 'Cataleyaaa?!' Ik gil het uit van blijdschap, maar ook schuldgevoel. Waarom is ze hier? Dit wil ik niet. Het meisje draait zich meteen om en ik krijg tranen als ik haar gezicht eindelijk zie.

Ik ren naar haar toe en zij staat op. Ik spring in haar armen en de tranen stromen vrijwel meteen over mijn wangen. 'Wa- wa- wat doe je hie- hie- hier...' probeer ik eruit te krijgen tijdens het snikken. Ze geeft geen antwoord maar knuffelt me strak. Meteen daarna duwt ze me van zich af. 'Cay we praten zo, niet hier.' Zegt ze strak. Ik kijk haar niet begrijpend aan, maar de blik in haar ogen verteld dat ik het maar moet accepteren en niet verder moet vragen.

We hebben leuk gekletst met de meiden en Cataleya heeft zich voorgesteld, toen hebben we afscheid genomen van de dames en zijn we naar boven gegaan. 'In welke kamer blijf je?' Vraagt Cataleya mij wanneer we boven aan de trap zijn. 'Kamer 11 en jij?' Vraag ik nieuwsgieriger dan ik bedoeld had. 'Ook!' Ik glimlach en we lopen naar de kamer. Als ik de deur dicht doe spring ik op het bed en val ik haar meteen aan met vragen.

Pov Cataleya

Caylin springt op het bed en valt me meteen aan met vragen. 'Wat doe je hier? Ben je gewond? Heeft Mano je hier gebracht? Wat is er gebeurd? Hoe gaat het met Caeden en Jayleän en Brandon en Jayden en Shane omg Shane! Ik mis hem. En Chris.. heb je nog wat van hem gehoord? Ik ben..' 'Cay!' Ik onderbreek haar, want ze blijft maar door ratelen. 'Mag ik ook antwoord geven op je vragen?' We lachen allebei. 'Oké, sorry vertel.' Zegt ze dan.

'Ten eerste, Caeden en de anderen maken het goed.. of nouja. Iedereen is een beetje gestrest doordat we je niet konden vinden. We waren en zij zijn nog steeds dood ongerust. Caeden eet niet, drinkt niet, slaapt niet en zelfs Leän kan hem niet rustig krijgen als iemand over je begint. De hele groep logeert bij hem. Je ouders weten van niets en zijn nog op Hawaii.' Caylin krijgt tranen en ik knuffel haar. Als ze stopt met snikken vervolg ik mijn verhaal.

'Shane is heel stil de laatste dagen. Chris heeft ons uitgelegd wat er tussen jullie is, nadat ik hem heel hard heb geschreeuwd. Toen kwam Shane erop dat je hier wel moest zijn. Uiteindelijk hebben we een plan bedacht en hier ben ik nu, om jou hier weg te krijgen.' Ze trekt eerst een somber gezicht als ik haar vertel over Chris, maar zodra ik mijn verhaal heb geëindigd heeft ze een brede, maar ook bezorgde glimlach op haar gezicht. 'Je moet doen alsof je me niet goed kent Cay, Mano en die ene lekkere donkere gozer mogen niet weten dat we al vrienden waren. Chris gaat doen alsof hij er weer bij hoort en dan gaan we hier weg.' Ze knikt heftig en knuffelt me.

We gaan een voor een douchen en vallen al snel in slaap. Ik hoop dat we hier snel weg mogen.. ik heb haar niet gevraagd of ze al .. of ze al klanten heeft gehad.. ik hoop het niet.

[1124 woorden]