Schijn bedriegt

*7

Het irritante geluid van mijn ringtone wekt mij uit mijn slaap. Zonder te kijken wie het is neem ik op. Degene die mij wakker belt heeft een probleem want ik neem heel geïrriteerd en boos op. 'Hallo!' Schreeuw ik. 'Haha niet zo boos princess' de bekende en kalme stem van Chris doet mij kalmeren. Dan besef ik dat ik nu pas van hem hoor. 'Wie is dit?' Lieg ik. 'Je moet wel kijken als je opneemt hè princess.' Ik probeer boos te klinken. 'Wie is dit? Ik ga mijn vraag niet nog een keer herhalen. En noem me geen princes.' Dit is al de tweede keer dat ik zo emotieloos praat. 'Caylin met Chris, waarom doe je zo boos?' Tranen rollen over mijn wang wanneer ik de bezorgdheid in zijn stem hoor. 'Je laat een hele week niets van je horen en dan durf je nog te vragen waarom ik zo boos doe?' Het is even stil, ik kan zijn hersenen bijna horen, maar het boeit me niet. Ik wil hem niet zien of spreken. 'En dan ook nog stil blijven.' Ik kijk naar de tijd het is half 6 in de ochtend. 'Als je het niet erg vindt ga ik verder slapen. Doei.' Ik breng mijn vinger naar de rode knop, maar net voor ik er ben hoor ik zijn stem weer. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen.. het spijt me Caylin. Kan ik het je uitleggen?' Zijn woorden zijn gemeend dat hoor ik aan zijn stem. 'Ik wil geen uitleg, laat me met rust ik wil je niet meer zien of spreken. Dag Christopher.' En met die woorden hang ik op. Ik zet mijn telefoon op vliegtuigstand zodat hij mij niet kan bereiken en ik ga verder slapen.

Het gezang van de vogels wekt mij uit mijn slaap. De zon schijnt door mijn gordijnen door en ik glimlach kort. Het is heerlijk om zo wakker te worden. Ik kijk naar de tijd, het is 10 uur. Ik sta op en ga douchen. Ik trek een lange witte t-shirt aan die ik van Caeden heb gestolen en trek er een spijker short onder aan. Nu lijkt het op een jurkje. Mijn krullen zet ik in een paardenstaart en ik trek mijn witte nike airmax aan.

In de woonkamer zit Jayleän, ze wacht zeker op Caeden. 'Hey' zeg ik. 'Hey' zegt ze als ze opkijkt. 'Heb je al wat gegeten?' Vraag ik terwijl ik naar de keuken loop. 'Nee nog niet' hoor ik vanuit de woonkamer. Mama en papa hebben nog geen ontbijt gemaakt, ze slapen zeker uit aangezien ze eindelijk een dagje vrij hebben genomen. Ik pak eieren en begin ze te bakken. Als ik klaar ben pak ik twee borden en broodjes en ik zet het ei erop. 'Kom eten dan' zeg ik als ik ga zitten en haar bord op de keuken tafel heb gezet. Ze komt binnen en kijkt me aan. Ik glimlach kort en begin te eten. 'Ben je nog boos?' Vraagt ze voorzichtig terwijl ze aan tafel komt zitten. 'Ik was niet boos..' lieg ik. Ik voel haar ogen in me branden en ik voel me betrapt. 'Oke ja ik was boos, maar nu niet meer, jullie hebben een verleden, ik kan dat niet zomaar weg wissen of negeren, ik moet het accepteren dus dat doe ik.' Eindelijk kijk ik haar aan en haar licht grijze ogen staren me verbaasd aan. 'Wijze woorden, sinds wanneer ben jij slim?' Lacht ze , ik lach ook en kijk zogenaamd beledigt 'altijd al.' Zwijgend eten we verder. Als ik klaar ben komt Caeden binnen. 'Hey broertje er is nog een pannenkoek in de koelkast die heb ik voor je gelaten van gister.' Hij glimlacht als bedankje en ik loop naar de woonkamer waar ik mezelf op de bank gooi en netflix opstart.

'Caylin het is voor jou' ik kijk op en Caeden kijkt me een beetje schuldig aan. 'Waarom kijk je zo?' Vraag ik terwijl ik mij bedenk dat ik de bel niet eens heb gehoord. 'Het is-' voordat hij zijn zin kan afmaken zie ik Chris de woonkamer binnenkomen. 'Ik ben het princess' ik kijk van Chris naar Caeden en knik naar hem dat het goed is.

Chris komt naast me op de bank zitten en gedwongen haal ik dus mijn voeten weg. Ik richt mij op de tv en even is het stil. Caeden heeft ons alleen gelaten en is met Jayleän naar de film of zo iets. Ik voel Chris zijn ogen in mij prikken, maar ik negeer het en probeer de film die ik had opgezet te volgen. 'Jungle book?' Hoor ik Chris zeggen. 'Yup.' Zeg ik zonder hem aan te kijken. Als ik mij niet lekker voel ben ik verslaafd aan Disney films en ik kijk ze dan ook allemaal stuk voor stuk. 'Cay, hoelang wil je dit volhouden?' Ik kijk hem kort aan, maar als ik zijn ogen vind kijk ik weer weg. 'Wat volhouden?' Ik weet precies wat hij bedoeld maar het boeit me niet. 'Dit. Je doet alsof ik hier niet ben en blijft maar naar je disney films kijken.' 'Jij komt naar mij, als ik je wat te zeggen had was ik wel naar jou gekomen. Heb je me gezien? Nee, dat betekent dat ik jou niets te zeggen heb.' Weer is alle emotie verdwenen. 'Caylin ik heb jou wel wat te zeggen, ik heb je heel veel te zeggen.' Ik kijk hem aan, recht in zijn schitterende lichtbruine ogen. 'Praat dan.' Zeg ik bot. 'Caylin ik...' een diepe zucht verlaat zijn mond. 'Ik weet dat ik je had moeten vertellen dat ik een weekje weg was, maar ik wist niet hoe ik het je moest vertellen. Je zou denken dat ik weer bezig was met het dealen. En dat is niet zo dat zweer ik je. Mijn telefoon is kapot gegaan op schiphol en ik heb een nieuwe moeten kopen toen ik terug was. En het eerste wat ik deed was jou opbellen toen ik terug was, maar toen deed je zo bot. Ik weet dat ik fout zit, maar ik wil je niet kwijt.' De tranen zijn inmiddels al in zijn ogen ontstaan.

Na een paar minuten stilte besluit ik te reageren op zijn verhaal. 'Het zal wel Chris, ik wil je nu gewoon niet zien.' Ik probeer hem zo strak mogelijk aan te kijken maar als ik een traan over zijn wang zie rollen breek ik ook. 'Het spijt me Cay, zie ik je morgen? Alsjeblieft dan doen we wat leuks.' Ik twijfel maar knik dan ja. Chris staat op en leunt over me heen om me een kus te geven, maar ik draai me weg en zijn lippen raken mijn wang. Hij trekt zich snel terug en loopt dan weg, het huis uit. Als ik de deur dicht hoor gaan barst ik in tranen uit.