Schijn bedriegt

*12

POV Shane

Ik sta bij Caylins huis en als ik aan wil bellen, maakt Jayleän de deur al open. 'Kom binnen, de anderen zijn er ook al.' Ik bedenk me dat ze heel erg snel zijn, want ik ben meteen uit huis gegaan toen ik het berichtje had gestuurd, maar ze wonen ook allemaal in deze buurt, alleen ik woon in een wijk verderop.

Ik loop de woonkamer in. Iedereen is er behalve Chris. 'Waar is Chris?' Vraag ik dan ook meteen. 'We hebben niets van hem gehoord, ik zou het niet weten.' Ik voel de woede in me opborrelen. Hij is haar vast aan het zoeken en wat doe ik? Ik zit hier als een idioot met mensen om me heen. We moeten haar gaan zoeken.

'We blijven vannacht bij Caeden slapen als steun,' zegt Jamillia 'blijf je ook?' Ik knik en kijk naar Caeden die doelloos voor zich uit kijkt. Ik loop naar de keuken, daar vind ik Brandon. 'Gast je ziet er niet uit.' Zegt hij als hij me opmerkt. Ik ga naast hem aan de keukentafel zitten en pak een appel uit de fruitmand. 'Ik stress helemaal Bran ik word echt gek.' Brandon is niet zomaar deel van de vriendengroep, ik kan met hem goed praten en ik zie hem ook als een broer. 'We worden allemaal gek Shane, Caylin is ons zusje.' Ik knik ' Ze voelt als meer dan dat Bran.' Ik floep het eruit zonder na te denken. 'Bedoel je.. vind je haar leuk?' Ik knik langzaam. 'Al heel lang Bran en nu is die Chris er en verdwijnt ze ineens nadat ze ruzie hebben gemaakt. Het klopt niet!' Ik bijt keihard in mijn appel. Ik word er zo moe van.

Het loopt al tegen de avond, Jayleän en Caeden zijn naar boven gegaan. Jayden, Jamillia en Brandon zijn ook al naar de kamer. Cataleya en ik zitten nog op de bank. We kijken een film als afleiding, maar we kunnen beide niet focussen.

'Denk je dat het goed met d'r gaat?' Onderbreek ik de helse stilte. Ik kijk Cataleya aan en ik zie net op tijd dat er een traan over haar wang glijdt. Ze zal het wel moeilijk hebben. Het is immers haar allerbeste vriendin uit deze groep. 'Ik heb het gevoel dat er nu nog niets aan de hand is, maar dat we haar snel moeten vinden voordat het verkeerd loopt.' Ik knik.

Het is even stil.

'Shane..' ik kijk Cataleya aan als teken dat ik luister. 'Denk je dat ze is ontvoerd?' Cataleya aarzelt heel erg bij het woord, maar ze spreekt hardop uit wat iedereen denkt. Ik trek haar tegen me aan en geef haar een knuffel. 'Waar ze ook is, ik ga haar vinden en dat beloof ik!'

Cataleya snikt zacht in mijn shirt maar ik vind het niet erg en laat het gaan. Na een paar minuten valt ze in slaap en breng ik haar naar de kamer waarin Jamillia ook ligt. Ikzelf ga naar de kamer waarin ik met Jayden moet slapen en ik val meteen in een diepe slaap als ik mij hoofd op mijn kussen leg.

POV Caylin

Nadat ik had gegeten, heb ik nog wat tv gekeken. Ik moet in slaap gevallen zijn, want het was donker en het is nu weer licht. De klok in de kamer geeft 8.30 uur aan. Ik sta op en ga douchen. Dan trek ik wat kleding uit de kast en ik kleed mij aan. Dit is zo raar. Waarom is alle kleding zo open en blood? Hebben ze niets normaals? Ik heb een rode buiktop aan met een leren broek. De broek is lang, maar super strak en mijn billen komen er in naar voren. Het topje is open tussen mijn borsten en ik krijg er maar de rilling van.

Ik heb een balkon aan mijn kamer en ik besluit daar te gaan staan. Het weer is heerlijk. Ik wou dat ik nu met mijn vriendinnen was of met Chris. Ik krijg een rilling als ik denk aan zijn naam. Ik mis hem heel erg. Ik wou dat hij me kwam halen. Tranen rollen over mijn wang.

Ik word uit mijn gedachte getrokken als er op de deur wordt geklopt. Dezelfde klop als gister toen ik eten kreeg van Roxie. Ik loop de kamer in en werp mijn blik op de klok, 10 uur.

Ik maak de kamerdeur open en Roxie komt binnen gelopen. 'Lekker geslapen?' Vraagt ze mij. Ik knik 'en jij?' Voeg ik aan mijn antwoord toe. Ze negeert mijn vraag. 'Brood met ei en bacon helemaal zelf gemaakt. Ik heb extra ei voor je gezet maar dat blijft tussen ons.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Bedankt maar je negeert mijn vraag.' Ik wil antwoorden.

'Ik uh.. ja heb heerlijk geslapen' ze is haast niet te verstaan, want ze mompelt een deel van haar zin. 'Roxie je liegt!' Ik verhef mijn stem uit frustratie. 'Ssssttt, noem mij niet bij mijn naam en schreeuw niet zo, de muren hebben oren.' Ze fluistert. 'Je gaat me NU vertellen waar ik ben.' Ze kijkt bedachtzaam en besluit dan toch te praten.

'Verlangen. Zo noemen ze dit huis. Ze zeggen dat de naam komt van het feit dat dit huis voldoet aan alle verlangen. Maar de mensen die hier al heel lang verblijven, weten dat dit huis zijn naam te danken heeft aan de hoeren. Die zogenaamde verlangen zijn de verlangen naar meisjes en seks. Het is echt belachelijk.'

Ik kijk Roxie met grote ogen aan. 'Waarom ben ik hier?' Vraag ik voorzichtig, bang voor het antwoord. 'Jij bent de nieuwe. De meisjes kennen je al. De baas, of nouja ik zou hem geen baas noemen maar hij vindt van anders, heeft al een tijd zijn ogen op jou. Je bent de nieuwe winst. Je gaat meer geld binnen brengen want de klanten zijn de oude meiden zat. Je bent nieuw vlees.' Ze praat steeds zachter en langzamer. Alsof ze bang is me te breken. 'Ik ben de nieuwe hoer? Je bedoeld dat..' ze knikt.

'Maar waaro..' een stem in de gang onderbreekt mij. 'Roxieeeeeee!!!' Een man schreeuwt de naam van Roxie door de gangen. 'Ik moet gaan, wees voorzichtig je hebt niet lang voor ze je gaan gebruiken.' Dat is het laatste dat ze zegt voor ze mijn kamer uitloopt. Verdwaast blijf ik achter.