The Popular Girl Falls In Love With a Cool Nerd Boy [Complete]

chapter 4

Pagkatapos kong bumili sa tindahan, lumabas na ako para umuwi napansin ko na wala na pala si isaac sa labas nang tindahan

Habang naglalakad pauwi, biglang may humila saakin, laking gulat ko si isaac pala, napasigaw ako dahil sa paghila

Wait si isaac pala ang humila, bigla akong nahiya kaya sa iba ako tumingin, ngunit nakatingin siya mismo sa kabila na para bang may naghahanap sakaniya

Bigla ko tuloy siyang naitanong dahil sa pagtataka

"Isaac?"

"Huwag kang maingay!" Bigla niyang sabi habang hawak hawak niya ako sa braso ko

"Bakit?" Tanong ko

"Basta"

Tumahimik na lang ako at hindi kumibo, pero dahil hindi ko na kaya tiisin ang pananahimik nagtanong ako sakaniya nang paulit ulit hanggang sa

"Isaac sino ba kasi" hinalikan niya ako na hindi man lang siya nagisip basta pinatahimik niya ako gamit ang kaniyang labi

Nagulat ako dahil, hindi ko rin inasahan yon pero sa kabilang banda alam kong kinilig ako dun

"Nandito ka lang pala! May kahalikan ka pa ah" sabi nung naghahanap kay isaac

Bigla kaming tumakbo ng mabilis para hindi kami mahabol, pero dahil sa isang pulis na papunta mismo sa malapit saamin kaya nagkaroon kami nang pagkakataon na humingi nang tulong sa pulis

"Isaac?" Sabi nang pulis

"Dad?" Dad niya?! Hindi ko aakalain na ang tatay niya nagtatrabaho bilang pulis

"Anong nangyayari?" Biglang tanong nang dad niya

"May humahabol samin" bigla kong banat

Biglang napansin nung mga humahabol samin, na may kausap kami pulis lalo na yung kotse na gamit nung dad niya kaya napansin nila kaya tuloy nagsialisan na yung mga humabol samin

"Pre halika na may pulis oh!!" Sabi nila

Kaya nung umuwi na kami sumabay kami sa tatay ni isaac "ok lang ba kayo?"tanong nang tatay ni isaac
"Ok lang kami dad"
"Ikaw? Iha san ka ba nakatira?" Tanong sakin nang tatay ni isaac
"Dito lang po, sa tabi" habang tinuturo ko yung bahay namin pagtapos nagpaalam na ako at umuwi na sa bahay

Nakakapagod tapos yung pinamili ko nawala, sayang naman non

Pero napalitan naman nang halik, maya maya nakatulog na ako dahil may pasok pa ako bukas

Monday

Morning

Nakakatamad naman pumasok,mahirap bumangon lalo nat mahimbing ang tulog ko, kapag natulog ulit ako sigurado hindi na ako makakabangon pa

Pagpunta ko nang school syempre inaantok pa ako, hikab don hikad diyan parang walang katapusang hikab

Pero nawala antok ko nung nakita ko ang mga bibe, dahil guguluhin na naman ako nang mga to pasigurado ang malala pa nakita pa nila ako

Pero laking gulat ko hindi sila namansin ano kaya ang mga nakain nito kung bakit hindi nila ako ginugulo ngalang nakakatakot yung mga tingin nila saakin parang gustong manakit

Ui? Nandito lang ako kung gusto nyong mang-asar, pero wala talaga silang magawa

"Ok class we start our lesson but before that! We have a new classmate! She is transferring here shes from korea but half filipino, you can now come inside"

May bagong classmate? Wala naman akong alam kung sino bagong classmate sanay hindi na siya dumagdag pa sa mga bibe please lang

Pagpasok nung transferee

Madilyn?

"Annyeonghaseyo my name is madilyn david im from korea!! Half korean half filipino  16 years old and i decided to stay and transfered here so nagagalak ko kayong makilala"

Masyado atang malalim yung huling sabi niya pero totoo nga yung sinabi niya na nandito siya sa pilipinas

"Pwede ka nang umupo sa empty seats" sabi nung teacher namin

umupo na siya at magkabilang side lang kami nang posisyon nang upuan, bigla naman siyang tumingin sakin at kinindatan niya ako

Ano ka napupuweng?

Recess

"GABBYY? NAMISS KITA" Sabi ni madilyn sabay yakap sakin na tila hindi na ako makahinga

Sinabi ko kay madilyn na hindi na ako makahinga kaya binitawan niya na ako

"Ay sorry namiss kasi kita sobra" Sabi niya

"Akala ko ba sa bahay ka namin dadaretso?" Tanong ko sakaniya

"Pasensya na Isusuprise kasi kita mga ilang araw na rin kasi ako nandito sa pilipinas"

"Ah? Akala ko Nandon ka pa sa korea, kaya nasa isip ko tuloy nung tumawag ka sakin akala ko yun yung pagkakauwi mo pa lang" Sabi ko

"Hindi, pero by the way, may pasalubong ako sayo pati rin kay tita ngalang naiwan ko sa condominium" Sabi niya

"Talaga? Bakit mo naman iniwan?"

"Nakalimutan ko Mamaya bigay ko sainyo Samahan mo na lang ako sa condominium tapos punta tayo sa bahay niyo ok ba?"

"Oo naman, ikaw pa ba saka Sigurado matutuwa niyan si mama"

"sige" habang nakangiti siya saakin

Nung uwian na, Pumunta kami sa condominiun niya nahalata ko yung kagandahan nung condominium nang tinitirahan niya

"Ang ganda nung condominium mo" bigla kong sabi

"Yess!! My mom bought it for me" sabi ni madilyn

"sana ako din may sariling condominium yung alam mong may mapupuntahan ka kapag gusto mong mapagisa o manirahang magisa " nagulat si madilyn sa pagkasabi ko

"Ano? Akala mo ba na magandang tumira ng magisa? Hindi kaya no" Sabi niya

"Bakit umuwi ka pa kung ayaw mo pala magisa?"

"Pasensya na, seryoso alam mo gab kasi mahirap mahiwalay sa magulang, Dahil mamimiss mo sila, pero in my situation i need to prove myself i can do it myself kahit walang tulong or may tulong man nila, kaya umalis ako nang korea" Sabi niya

"Okay, sabi mo eh, pero if ever na namimiss mo ang magulang mo hindi dapat sila kinakalimutan nandiyan lagi sila para sayo syempre kami din ok?" Sabi ko

Napatagal ang kuwentuhan madrama man o hindi alam mong may concern ka hindi katulad nang iba as in wala na talaga

Kaya be thankful for what you have

End