★Fabulous in Fashion★

★7. My Hospital Visit ★

Wanneer ik mijn ogen weer open zie ik een wit plafon boven me zweven. Even zijn het er drie, die in rondjes om elkaar heen zweven. Voordat ze zich allemaal weer samenvoegen.
Een onaangename geur vult mijn neus. Het doet mij denken aan ontsmettingsmiddelen. Ik kom langzaam overeind uit de liggende positie waar ik eerst in lag. Pas dan zie ik precies wat er aan de hand is. Mijn lichaam ligt in een ziekenhuis bed.

Ik voel me nog een beetje dof vanbinnen. Mijn hoofd doet ontzettend zeer, ik ben waarschijnlijk ergens tegen aan gebotst, maar ik herinner het me niet precies meer.

'Is Doornroosje eindelijk wakker' die stem herken ik uit duizenden. Lukas hangt over het einde van mijn bed met een milkshake in zijn handen. Hij slurpt van zijn milkshake en laat dan het rietje tussen zijn lippen vandaan schieten. 'Aahh heerlijk, wil je ook een slokje?' Hij kijkt naar mij met een smeuïge glimlach.

'Ook leuk om jou weer te zien' antwoord ik. 'Ook al zie ik liever 1 van jou in plaats van 3'

'De dokter zij al dat je last kon hebben van dubbel zien. Vertel hoeveel vingers steek ik op' hij heft zijn andere hand in de lucht.

'Je draait, hoe kan ik nu zien hoeveel vingers je opsteekt' vraag ik kattig.

'Het waren er twee' antwoord hij snuivend. 'Niet zo kattig Carmen miaaauww. Iemand is met het verkeerde been uit bed gestapt, of beter gezegd auto..'

Vragend kijk ik om mij heen. 'Luuk wat is er precies gebeurt?'

'Kijk nu komen we ergens' begint hij. 'Maddy bleek iets te veel gedronken te hebben' hij rolt met zijn ogen en duwt zichzelf dan van het bed af 'mevrouw kon blijkbaar niet bijhouden hoeveel drankjes ze op had. Daarom is ze flauwgevallen. Volgens de dokter heeft ze maar een beetje gehad maar haar lichaam kon het niet aan. Niets ernstigs dus. In tegenstelling tot jou, rebelse doerak die je bent' een lach verlaat zijn mond. Hij laat zichzelf naast mij op het bed vallen.

'Er valt niks te lachen Luuk, kom op spill the tea!'

Lukas brengt zijn handen verdedigend in de lucht. 'Calm down, calm down!' Hij neemt een slok van zijn milkshake voordat hij zich realiseert dat de beker al leeg is. Hij werpt de lege beker in de afvalbak naast het ziekenhuis bed. Ik volg de beker in de afvalbak. Eigenlijk heb ik ook best wel dorst. Maar water kan wachten. Ik wil weten wat er gebeurt is. Mijn aandacht gaat weer terug naar Lukas, die midden in zijn verhaal zit.

'Toen jij met je domme hoofd langs de auto's op de weg rende richting de kroeg, ben je bijna geramd door een van de auto's' antwoord hij grijnzend. Dat bevalt mij totaal niet. Ik zie er de humor niet van in.

'Bijna?' antwoord ik verbaasd.

Luuk ritst zwijgend het gordijn naast mijn bed open. Een tweede bed is zichtbaar. 'Deze held heeft je gered. Hij heeft de klap voor je opgevangen. Jij bent er met een hoofdwond en een hersenschudding van af gekomen. Hij heeft twee gekneusde ribben en weet ik veel wat nog meer? De arme jongen, kijk hoe knap hij is, wat heb je met zijn gezicht gedaan zeg' brabbelt Lukas verder.

Ik kijk naar het slapende gezicht van Stefan Michels. Zijn handen liggen naast zijn lichaam op de dekens. Bij zijn wenkbrauw is een diepe snee te zien, die bij elkaar wordt gehouden door drie hechtingen. Mijn hand gaat naar mijn open mond toe. Oh my god, hoe heeft dit kunnen gebeuren. 

Waarom zou Stefan dat voor mij doen. Ik gooi de dekens van mijn lichaam en draai mij dan richting de rand van het bed.
'Ho, ho, wacht eens jonge dame. De dokter heeft gezegd dat je je rust moet pakken. Dus blijf liggen of moet ik je vastbinden?' Lukas komt naar mijn zijde en drukt me terug het bed in. Ik kijk hem woedend aan.

Maar mijn woede ept langzaam weg wanneer ik besef dat het mijn schuld is. Ik mag niet boos op Lukas zijn, hij heeft niets verkeerds gedaan. Ik voel mijn hart samentrekken zodra ik naar Stefan kijk. Hij lijkt erg vredig te slapen. Maar ik geloof dat hij vreselijk veel pijn heeft. Dit kan zijn carrière verpesten. Damn waarom moest ik ook zo roekeloos zijn. Ik laat mezelf terug zakken tussen de kussens.