Bir gece yarısı seni aramakla meşgul yüreğim yine bu şiirle
Dışarda rüzgarın esintisi
Balkondaki çamaşır ipliğimle bir şarkı tutturmuş söyleşiyorlar
İnce ve nazik bir ahenkle insanlardan saklı bir aşkla
İnsanlar ise sessiz ve sakin geceyle sabah namazına dek ince bir sohbette
Sonra başlıyorum yazmaya herşeyin ve herkesin huzurunda
Kendimi doğanın müziğine bırakıyorum rüzgarın uğultusuna ve kedinin masumiyeti eşliğinde
Birden gözlerimi kapatıyorum gülüşün gelir aklıma
kendimi gamzende hissetmeye başlıyorum
Bir devinim gamzende hayatım
Gamzende ırmaklarım ve salıncağım
Sen her güldüğünde coşar alır beni buralardan yarattığım gamzendeki doğam
Sen her güldüğünde taşar ırmaklarım fırlatır uzaklara salıncağım
Sen her güldüğünde çöker üstüme teninden gök kubbelerim
Sen her güldüğünde bozulur gamzendeki doğam ,bozulur her hilem
Sen her güldüğünde yıkılır yalancı doğam
Ben de her güldüğünde örterim üstüme tenini
Isınırım sıcaklığında etraftaki fırtınadan.
Sen hep gül
Gül ki daim olsun gamzendeki hayatım
Sen gül ki yaşam bulsun gamzende çocukluğum
