Chapter 35

494 11 0
                                    

"I found you!" halos manigas ako sa kinatatayuan ko ng biglang pumasok si Madelaine sa CR kung nasaan nandito din si Natalie.

Napansin ni Madelaine si Natalie pero hindi siya nito nilingon. Naramdaman ko rin na magpipigil lang si Natalie na hindi niya pansinin si Madelaine.

"Maddy..." agaw pansin ko.

"Can you help me pull down my shorts? I want to pee," hindi nako nag dalawang isip pa na lapitan si Madelaine at tulungan siya sa cubicle.

"Ate, who's the girl staring at you?" bulong ni Madelaine sakin habang nasa loob kami ng cubicle.

"Uh-just a random school Mom." napalunok kaagad ako sa pagsisinungaling ko.

"Are you done?" tumango naman siya tsaka ako nag flush ng toilet. Tinulungan ko ulit siya sa shorts niya.

"Why is she staring at you? Did you do something?" she continue to ask.

Knowing Madelaine, I know I wouldn't get away that easily from her bombarding questions. She's that curious.

"No, of course not!" I said defensively.

"But a stranger wouldn't stare like that if you didn't do something..." she teased. Huminto ako sa pag be-belt ng shorts niya at nakipag titigan sakanya to tell that I'm really done with her questions.

"I'm just kidding," she smiled cheekily.

Lumabas kami ng cubicle at wala na doon si Natalie. Hindi nako lumingon pa para hanapin siya at sabay ng lumabas kasama si Madelaine.

Pabalik na kami sa classroom ng makita kong nag walk-out si Eusef habang kausap siya ni Natalie sa hallway na kaagad din namang sinundan ni Natalie. Dali-dali kong pinapasok si Madelaine sa classroom iya at ipinabantay kay Oliver.

"Where are you going?" naguguluhang tanong ni Madelaine ng makitang nagkanda-ugaga ako sa pagpapapasok sakanya sa classroom niya.

"I'll be back. Stay with uncle Oliver," tumakbo kaagad ako sa dinaanan nila kanina at palingon-lingon sa paligid. Sa dami ng tao ngayon, mukhang mahihirapan akong hanapin sila at suyurin ang buong campus pero hindi ako nagpapigil.

Naglakad lang ako ng naglakad at lumiko sa huling hallway, sa dulo nun ay may hagdan pababa papuntang isa pang CR at doon ko napansin ang bag na suot ni Natalie na nakita ko kanina.

Dahan dahan akong lumapit at lumiko para magtago at pakinggan ang pinag uusapan nila. Alam kong mali ang ginagawa ko pero kailangan kong malaman dahil alam kong hindi magsasalita si Eusef kung tatanungin ko siya tungkol dito.

"Natalie just-please get lost! I don't have anything to say to you anymore! You will never convince me with your reasons!"

"I'm really sorry..."

"Oh, sure you are! And, please? Don't act like you want to get us back and be a family because we are not, in the very first place!"

I can hear his frustration in his voice and anyone can tell that Eusef is so done with all these drama in his life. Madelaine have had a fair share of it-without her knowing it-and I really get it why Eusef is trying really hard to instilled that to her. Madelaine doesn't deserve any of these.

"I am Eusef...I am..."

"Enough with your apologies! I have nothing to do with you so please, please leave us alone." nang marinig ko ang mga yabag ni Eusef, agad akong tumalikod para sana umalis pero napahinto rin ng makarinig pa ulit ako ng huli niyang salita.

"Stop acting like you care for Madelaine 'cause it doesn't suit you at all." sabi niya sa mahinahong boses at ang mga hikbi nalang ni Natalie ang narinig ko.

Babysitter ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon