Sound Of Silence Ft Michael Clifford

4

'Ken je de film shrek?' Vraag ik om mijn gedachten niet raar te laten klinken. Michael knikt en kijkt me afwachtend aan over wat ik nou ga vertellen. 'Nou, deze situatie doet me daaraan denken,' zeg ik lachend. Michael lacht met me mee.

Opeens hoor ik geknisper uit het bos komen. Ik kijk op, maar geef geen kik. Michael kijkt me aan. Hij slaat zijn arm om me heen en ik moet toegeven dat ik het wel fijn vind. Ergens weet ik dat ik bang hoor te zijn voor wat me zometeen zal overkomen, maar aan de andere kant ben ik blij dat Michael aan mijn zijde zit die me eventueel kan beschermen.

Er komt een man uit het bos lopen. Hij draagt een pistool aan zijn riem. Half bedekt Door zijn zwarte leren jas. Zijn zwarte jeans klemt om zijn benen. Zijn zwarte haren zijn bijna niet zichtbaar. Het is omdat het kampvuur nog brandt anders had ik deze mysterieuze man niet gezien.
'Wie ben jij?' Vraag ik zonder ofdat ik weet ofdat ik het wel wil weten.
"Ik ben Hood. Calum Hood. Ik steel van de rijken en geef aan de armen,' zegt blijkbaar Calum op zo'n dichters toon. Ik barst in lachen uit. De beide jongens kijken me vreemd aan.
'Wat? Je zei het alsof je een dichter bent,' lach ik nog half.
'Wat doet zo'n schone dame als jij nou bij zo'n beest?' Vraag Calum.
'Dat gaat je niks aan,' zegt Michael bot. 'Hoepel op, Hood.'
'Zo zo Clifford, ik weet niet ofdat dit soort gedrag wordt getolereerd door je baas,' Calum schenkt Michael een gemene grijns.
'Hmmm, mijn baas heeft jou naar dit bos gejaagd, Hood.'
'Jongens! Kappen nu!' Schreeuw ik. Ik wist niet dat ik het na zo'n lange tijd nog in me had. Beide jongens lijken door te hebben dat waar ze mee bezig zijn, geen zin heeft.
'Hood, ik moet haar naar Luke Hemmings brengen, ze zat gevangen in een afgelegen huisje voor drie jaar,' zegt Michael.
'Oh hemel, de wereld is veel veranderd de afgelopen drie jaar. Angst staat centraal in het leven,' vertelt Calum me.
'Dankjewel,' bedank ik hem. 'Ik ga slapen. Ik ben moe,' vertel ik de jongens en kruip de tent in.
'Moet ze echt naar Luke Hemmings? Dat wil je zo'n meid niet aandoen,' hoor ik Calum zeggen.
'Ik wil niet, maar ik zal wel moeten...' Michaels stem sterft weg en ik weet dat ze verder weg zijn gaan staan. Ik laat het er maar bij zitten en maak het mezelf gemakkelijk. Ik pak mijn tas en gebruik dat als kussen. Een beetje slaap kan vast geen kwaad. En voor dat ik het weet lig ik in een droomloze slaap. Niet wetend wat mij morgen te wachten staat.