Η ζωή της Αλίκης

8 Κεφάλαιο

Κάνω ενα πολυ ωραιο μπάνιο για αν χαλαρώσω.
Αφού βγαίνω βαζ ω την κρέμα σώματος με άρωμα βανίλια και της αγαπημένες μου πιτζάμες που μου αγόρασε ο πατέρας μου την ημέρα των γενεθλίων μου.
Η αλήθεια είναι πως είδη μου λύπη,  είχα συνηθίσει να τον ακούω συνέχεια να φωνάζει το όνομα μου ακόμα και για τα ποιο ασήμαντα πράγματα.
Κάθομαι στο κρεβάτι προσπαθώντας να κάνω μια επανάληψη των αυριανών μαθημάτων.
Τον ειρμό των  σκέψεων μου αποσπά ένα μήνυμα που λαμβανω .
Ανοίγοντας το βλέπω έναν άγνωστο αριθμό...
Το μήνυμα έλεγε:
"Είμαστε με τα παιδιά στο πάρκο Εάν έχεις κέφι έλα"
Δεν μπαίνω στον κόπο να απαντήσω Αλλα Ούτε και να ψάξω για τον άγνωστο αριθμό.
Βγαίνω από το δωμάτιο και κατευθύνομαι στην κουζίνα η μητέρα μου φτιάχνει πένες με κοτόπουλο...
"Θα μπορουσα να πω πως η Ευτυχία είναι η καλύτερη μαγείρισσα από όλες"
Λέω για να ελαφρυνω την ατμόσφαιρα.
Μου χαμογελάει και μου δείχνει την θέση στο τραπέζι , βαζει φαγητό στα πιάτα φέρνω πιρούνια ποτήρια και καθομαι απέναντι της.
Μιλάμε σε ηρεμούς τόνους απολαμβάνοντας το φαγητό.
Μητερα: ξέρω πως είναι δύσκολο και για τις δύο μας Αλλά πρέπει να φύγουμε.
Όσο πιο γρήγορα φύγουμε για Αγγλία τόσο καλύτερο για εμάς....
Εγω: Το ξέρω μαμα απλώς δυσκολεύομαι να πιστέψω όσα έγιναν σε λίγο καιρό...
Ίσως Εάν έδινες μια ευκαιρία στον μπαμπά?
(Ξέρω πως αυτό που μολις είπα θα  την εξοργίσει...)
Μητερα: Αλίκη ξέρω πως είναι περίεργο για εσένα Αλλά πρέπει να καταλάβεις πως εγω και ο πατέρας σου δεν πρόκειται να ξανά ειμάστε  μαζί .
Στα λόγια της δείχνει απόλυτη...
Αποφεύγω την συνέχεια της συζήτησης κουνώντας καταφατικά το κεφάλι μου .
Τελειώνοντας το φαγητό μας της λέω καληνύχτα αφήνοντας της ενα φιλι...

Η ώρα 9:50 είναι αρκετά νωρίς Έτσι αποφασίζω να δω μια ταινία μάταιη  προσπάθεια αφού δεν βρίσκω κάτι να μου αρέσει.
Βάζω μουσική ένα απο τα αγαπημένα μου κομμάτια και ξάπλωνω κοιτώντας το ταβάνι....Σε λίγα λεπτά με έχει πάρει ο ύπνος...