Siyah'ın Yemini

0.1☁ Siyah Kapüşon

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın :)

Okumaya başladığınız tarih ve saati buraya bırakırsanız sevinirim.

Siyah'ın Anlatımı

Yaklaşık iki saattir izlediğim kişi bir anda arkasına dönünce kafamı geriye çekip birkaç saniye bekledim. Yeterince bekledikten sonra tekrar eski konumuma gelip oturduğu masaya bakınca yerinde olmadığını farkettiğim an ağzımdan sessiz bir küfür çıktı.

Nereye daha doğrusu neden gitti ki şimdi bu?

Tahminen ya acil bir işi çıkmıştı ve gitmek zorunda kalmıştı ya da izlendiğini farketmişti. İkinci ihtimal beni ne kadar tedirgin etse de teoriler arasına o da girmek zorundaydı.

Rüzgâr sonucu düşen kapüşonumu tekrar kapattıktan sonra ellerimi cebime soktum ve geriye dönüp yaşadığım yere giden ara sokaklardan birine girdim.

Nasıl olsa yarın yine saatte burada olacaktı.

Alin'in Anlatımı

Kalabalıkta ilerliyordum ve tek elimle kahve bardağını tutarken diğer elimle de tuttuğum telefondan Mira'dan gelen mesajı okumaya çalışıyordum.

Üniversitenin bulunduğum kampüsü diğerlerine göre daha kalabalık olduğu için bazen yürümekte zorlandığım zamanlar olabiliyordu.

Daha fazla kalabalığa katlanamayacağımı düşününce koridordaki ilk odaya girdim ve kapıyı arkamdan kapattım.

Telefon tekrar titrediğinde açıp ne yazdığını okudum.

Gönderen:Mira

Acil buluşmamız lazım! Galiba başım dertte.

Gönderen:Mira

Alin! Beş dakikadır senden senden cevap bekliyorum.

Ellerim klavyede gezinirken merak tüm bedenimi sarmıştı. Başım dertte derken ne demek istiyordu acaba?

Gönderilen:Mira

Tamam, yarım saat sonra Mavi Kafe'de buluşalım.

Her zaman gittiğimiz kafe en iyi yerdi sanırım.

Gönderen:Mira

Hayır, orası olmaz. Sen yarım saat sonra bizim evin ilerisindeki kafeye gel.

Mavi Kafe'nin neden olmadığını merak etsemde öğrenmenin tek yolunun oraya gitmek olduğunu bildiğim için yaslandığım kapıdan ayrılıp odadan çıktım.

Koridor az önceki kadar kalabalık olmadığı için rahat rahat yürüyerek kampüsten çıktım ve taksiye binip Mira'yla buluşacağımız yere gelmek üzere yola koyuldum.

♩

Parmaklarımla masada ritim tutarken kapıdan açıldığına dair sesin gelmesi ile kafamı kaldırdım ve sonunda Mira'yı gördüm. O da beni görüce gülümsedi fakat tedirgin görünüyordu. Bunu çok rahat anlayabiliyordum.

Kapıyı kapatmadan önce dışarıyı gözleriyle taramaya başladı. Sanırım yaptığı şey sonucu emin olunca arkasına dönüp bana doğru gelmeye başladı.

Elimdeki kahveden bir yudum daha alırken karşımdaki sandalyeye oturmuştu bile.

"Evet, seni dinliyorum," konuya bodoslama daldığımın farkındaydım ama dedikleri ve az önce yaptığı beni de yeterince tedirgin etmeye yetmişti.

Önce sıkıntıyla nefes verdi ardından huzursuz olduğu zamanlarda yaptığı gibi saçının bir tutamını kulağının arkasına sıkıştırdı.