Babae sa Sulok(Completed)

Chapter 1

A/N Warning! SPG ahead.  If you are below 18 years old or not into explicit and mature contents, please do not continue.

First time ko po ito. Please  understand. Ang hirap mag-isip ng words para maging makatotohanan at hindi lumabas na bastos ang pagkasulat. I'll try not to write vulgar words. Di ko po kaya, promise.

Early morning after my so called Anniversary fail, I went to my shop.

"Good Morning, Miss Maine."

I just smiled. Not the typical bubbly and alive woman that I am. I continued walking to my office. I heard one staff said.

"Mukhang masama ang gising ni Madame. Naku baka di na naman sinipot ni Sir."

"Shhhh. Huwag kang maingay. Baka marinig tayo. Magalit pa yun. Bihira pa naman magalit si Miss Maine."

"Oo na. Naaawa lang ako sa kanya. Bakit hinahayaan niyang ganun?"

"Buhay niya yun. Pinili niya yun ganun. Wala kang pakialam."

"Hmmp! Kung ako yun, maghahanap na ako ng iba. Ang ganda ganda kaya niya. Marami ngang nanliligaw e. Ewan ko ba bakit dun kay Sir RJ nagsusumiksik. Eh may asawa na yun!"

"Shhhh. Ang daldal mo. Magtrabaho na tayo. Hindi natin problema ang lovelife ni Madame."

Alam ko naman na kabit lang ako. Wala akong karapatan sa kanya. Pero ano ang magagawa ko? Mahal ko nga diba!

Bigla ko tuloy naalala kung paano kami nagkakilala.

I was walking sa white sand ng Boracay for one lonely summer dahil kakabreak lang namin ng ex ko na si Miggy. I wanted to forget kaya I booked myself a cottage sa resort na yun sa Boracay. I was lonely but then this guy who was alone approach me.

"Hi! I've been watching you eversince kanina and I think you're not okay."

"Excuse me? I'm not asking for your opinion. Napaka-judgemental mo naman. Porke't mag-isa lang lonely na at di okay?"

"Whooah! I'm not saying your lonely. Sabi ko lang parang hindi ka okay."

"Whatever!"

And I run away. Wala akong panahon sa mga lalaking presko at insensitive sa feelings ng babae. I just locked myself sa room ko. When night came and I felt my stomach is growling, naisipan kong bumaba sa cafè ng resort. After dinner, bago pumunta sa tabing dagat, nag-order ako ng ilang beer in cans. I started drinking and crying at the same time. Hindi pa pala ako nakakamove-on kay Miguel.  When I got drunk, hinubad ko ang suot kong damit at naiwan lang sa undies ko. Lumusong ako sa tubig. Gusto kong magpakalunod. Ang sakit sakit.

I continued walking sa dagat hanggang halos leeg na ang tubig ng biglang may lalaking yumakap sa akin. Nagulat pa ako.

"Bitawan mo ko! Hayaan mo na akong mamatay!"

"Hindi kita iiwan dito. Please stop crying. Hindi worth it yang pagpapakamatay mo para sa walang kwentang tao."

"How did you know? Kilala mo ba ako?"

"Hindi. I assumed lang. Please halika na magkakasakit ka. Dadalhin kita sa kwarto mo."

"Ayoko. Hayaan mo na ako."

"Hindi kita iiwan dito."

"Bitawan mo ko! Hindi kita kilala! Bitawan.."

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla niya akong hinalikan. Nabigla din ako. Dala na rin ng pagkalasing ay nadarang na rin ako sa init ng labi niya. Nakipagdwelo ako sa pakikipaghalikan sa kanya. Unti-unti kong ipinulupot sa leeg niya ang mga braso ko. At siya naman ay gumapang sa buong katawan ko ang malalaking kamay.