meet me home - sm.

3. Vier Simpele Woorden

Ik sta een beetje ongemakkelijk in de huiskamer van ons appartement, terwijl Shawn zijn spullen in de slaapkamer legt. Ik ga op de bank zitten en zet de tv aan. Ik zap een beetje door de kanalen, totdat Shawn de ruimte ik komt lopen. Ik draai me naar hem om en bekijk hem aandachtig. Ik hou zo veel van hem. Hoe kan het dan zijn dat ik me totaal niet meer op mijn gemak voel bij hem?

Shawn komt naast me zitten, en bijna gelijk drukt hij zijn lippen op die van mij. Ik wacht tot ik de bekende tintelingen voel, die zich altijd over mijn lichaam verspreidden als hij me kuste, maar het blijft uit. Shawn lijkt het niet te merken. Ik duw hem zachtjes van me af. 'Wat is er?' Shawn kijkt me oprecht verbaasd aan. 'Eh' ik verleg snel mijn aandacht naar de tv.

We kijken nog even tv, tot we allebei heel slaperig zijn. We maken ons snel klaar om te gaan slapen en kruipen in bed.

Die avond in het bed voelt raar. Aan de ene kant voelt het fijn, omdat ik al maanden niet meer naast hem heb kunnen liggen, maar aan de andere kant twijfel ik zo erg. Ik weet niet wat ik wil. Ik zucht en draai me nog eens om.

'Kun je niet slapen?' Shawn's stem klinkt zacht en moe. 'Nee.' Fluister ik terug. 'Kom hier dan.' Shawn pakt mijn heupen en drukt me stevig tegen zich aan. 'Ik weet niet precies wat er aan de hand is, No, maar het komt wel goed.' Hij geeft me een kus op mijn kruin en ik probeer te ontspannen.

Ik heb al een lange tijd naar zijn ademhaling liggen luisteren, en ik weet dat hij nog wakker is. 'Shawn...' zeg ik zacht 'je betekent zo verschrikkelijk veel voor me...' Ik voel dat hij zijn armen nog iets steviger om me heen slaat, en ik ga zachtjes met mijn hand door zijn haar. 'Slaap lekker, No. Ik hou van je.'

Na die vier simpele woordjes lijkt er een last van mijn schouders af te vallen. Hij houdt nog van me! Niet dat ik echt anders had verwacht, maar toch. Als ik mijn ogen sluit zink ik snel weg in een diepe, lange slaap.

De volgende ochtend is het bed naast me leeg. Ik ga rechtop zitten in het bed en de geur van muffins bereikt mijn neusgaten. Shawn komt de kamer binnenlopen, in een joggingbroek, zonder shirt aan. 'Goedemorgen!' Zegt hij. 'Ja, dát zien als ik wakker word maakt het zeker een goede morgen.' Antwoord ik, met een hoofdbeweging richting zijn gespierde borstkas. 'Ah nee hou op.' Shawn krijgt schattige rozige wangen.

'Maar, ben je aan het kokkerellen?'
'Jazeker, muffins naar het befaamde recept van Karen Mendes.'
'Nou, dat is wel een goed ontbijt. Over hoe lang zijn ze klaar, eigenlijk?'
'Ik zal eens kijken.' Shawn loopt naar de woonkamer.

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik een mailtje heb. Van de Universiteit van Amsterdam!? Snel klik ik het mailtje aan.

Beste mevrouw Dubbeldam,

Tot ons groot genoegen heeft u een aanmelding gedaan voor onze studie Communicatie en Media Design.

Wij zijn dan ook erg content u te verwelkomen op onze school, en u mede te delen dat u een beurs ontvangt voor het eerste jaar van deze studie.

In de bijlage vind u verdere informatie.

Tot ziens,

Kees Wagenmaker,

Universiteit van Amsterdam.

Een zachte gil verlaat mijn mond. O. Mijn. God. Ik had nooit verwacht om een beurs te krijgen, ik had nooit verwacht dat... 'Nova? Wat is er?' Shawn komt de kamer binnenrennen. 'Je gilde.'

Shit, wat moet ik nu zeggen?

(A/N)

Och och mensjes.

Oke ik zit echt minder op Wattpad om vage redenen gemaand school maar ik doe mn best om niet superlang niks te updaten en shit.

Oke dus.

Er is een nieuwe jongen in mijn klas. Hij komt uit een land ergens. Oekraïne ofzo. Hijs denk ik wel cool maar ik heb niet echt met hem gepraat want hij was nogal stil.

Ik ga maar weer eens.

byebye

Xo