meet me home - sm.

5. Waar Was Je

Het is een uur later en ik heb nog steeds niks van Shawn gehoord. Ik begin me zorgen te maken. Waar is hij? Wat is hij aan het doen? Hij i nog nooit zo maar weggegaan, zonder dat ik het wist. Ik besluit hem te bellen. De telefoon schiet gelijk over naar voicemail. Menen we dit? Ik weet echt niet meer hoe het moet, tussen mij en Shawn.

De stilte in het appartement is oorverdovend, dus zet ik de TV aan. Zonder echt te letten op wat ik kijk staar ik naar het scherm. Ik weet niet hoe lang ik zo zit, maar mijn ogen worden zwaar en ik val in een onrustige slaap.

Harde geluiden dringen tot me door en gelijk zit ik rechtop. Waar ben ik? Oh, ik zit gewoon op de bank, en de TV staat nog aan. Een man springt uit een gebouw vlak voordat er een mega-ontploffing plaats vind. Interessant. Ik zet de TV uit, en leg mijn hoofd weer neer op de armleuning van de bank. Zo, tenminste geen herrie meer. Ik sluit mijn ogen, omdat ik geen zin heb om naar de slaapkamer te lopen. Dan hoor ik weer een hard geluid, wat mijn brein nu herkent als een klop op de deur.

'Nova, doe alsjeblieft open.' Hoor ik de gemoorde stem van Shawn. Langzaam sta ik op en loop ik naar de deur. Ik hoor een zucht en dan gaat mijn telefoon in de slaapkamer, ik herkent de ringtone die ik heb ingesteld voor Shawn. Ik doe de deur open en hij valt nog net net naar binnen. Hij slaat zijn armen om me heen. Een beetje overdonderd sla ik mijn armen ook om hem heen. 'Jezus, dat had ik vanmorgen al moeten doen.' Shawn laat me weer los, en ik kijk naar hem. Hij draagt een zwart vest wat ik hem nog nooit eerder heb zien dragen, maar het staat hem goed.

'Wat is er gebeurd?' Vraag ik, maar hij haalt zijn schouders op. 'Het is niet belangrijk. Ik wil nu gewoon samen met jou zijn. Hij kijkt me liefdevol aan. 'Ehm, ja. Daarover. We moeten praten.' 'Wat? Is er iets? Ben je boos op me?' 'Kom zitten.' Ik pak Shawn's handen en trek hem mee naar de bank. Dan bedenk ik me dat een kopje thee op dit moment wel rustgevend is. 'Wacht, ik maak even thee.' Ik zet de waterkoker aan en pak twee mokken waar ik theezakjes in doe.

Als ik even later weer op de bank zit, en er twee mokken dampende thee op het tafeltje staan, weet ik dat ik nu echt iets moet zeggen, dus begin ik maar. Hoe moeilijk ik het ook vind.

'Shawn, je moet begrijpen dat ik heel veel van je hou, maar ik kán het niet langer.' Ik friemel aan mijn nagels. 'Wat? Wil je... Het uitmaken?' 'Nee, dat is het niet. Maar de afgelopen tijd vind ik het gewoon moeilijk, het ene moment zit je in Azië, het andere moment zit je in Europa, dan ben je weer hier, dan weer daar. En alle mensen, ons adrés is uitgelekt, en ik zit er maar mee. Ik voel me hier niet thuis, zonder jou.' 'Maar je kan toch meegaan op tour? Het zal zwaar zijn, maar wij kunnen dat.'

'Eh, dat zal niet hoeven...' 'Wat is er dan?' 'Shawn... Ik ga terug naar Nederland. Om te studeren.' 'Wat? Maar waarom? Wil je niet met me trouwen?' 'Ik wil het wel, want ik hou zielsveel van je. Maar ik heb gewoon tijd voor mezelf nodig. Het spijt me.'

'Wanneer ga je?' 'Als ik een kamer heb, over twee weken, anders later.' 'Maar, hoe doen we dat dan met de bruiloft?' 'Ik wilde nog iets zeggen, en dit gaat heel kut worden, maar ik denk dat het dan gewoon beter is als we... een pauze inlassen. Gewoon, wat tijd voor onszelf hebben.' Ik hoorde dat Shawn huilde, ik zag de tranen op zijn broek druppelen, terwijl hij met zijn hoofd in zijn handen zat.

'Ik... Ik begrijp het. Ik wil het niet, want ik kan niet zonder je, maar als jij het wilt, is het goed.'

(A/N)

WORK WORK WORK WORK WORK

Lol ik luister zon afspeellijst waar dat lied in staat.

Maarja verder is mijn leven lekker kut met school en ja.
Ik ga morgenmiddag lekker veel schrijven yay.
Vanavond moet ik lekker Engels leren.
Niet dat Engels zo supermoeilijk is maar toch.

Nou ik ga weer!

Byeee

Xo