meet me home - sm.

7. Terug Naar Huis

Twee Weken Later.

'Nou, veel plezier in Amsterdam, girl! En vergeet me niet eens uit te nodigen om je te bezoeken!' Ik rol mijn ogen en sla mijn armen om Matt heen, die me samen met zijn vriend Daniël naar het vliegveld heeft gebracht.

Mijn hart voelt nog steeds gewond, alleen het lijkt wel alsof door dit nieuwe avontuur de metaforische glasscherf niet meer zo diep vastzit.

'Nou, ik ga maar inchecken dan.' Matt en Daniël lopen mee naar de rij voor de incheckbalie. 'Veel succes met je studie!' Roept Daniël, en Matt doet een gek dansje als ik naar de douane loop. Ik zwaai nog een laatste keer, en dan begint mijn het. Een avontuur, helemaal in mijn eentje.

Zonder Shawn...

Ik voel tranen in mijn ogen prikken, maar ik raap mezelf bij elkaar. Dit is niet het goede moment om over hém na te denken. Ik moet zijn keuze respecteren. Ik moet sterk blijven.

Als ik het vliegtuig zit, en die langzaam naar de goede baan rijd, wil ik het vliegtuig stoppen en eruit springen. Terug naar Matt en Daniël, terug naar het appartement. De herinneringen die zich verschuilen zijn misschien pijnlijk, maar wat nou als dit alles fout gaat? Als ik de studie niks vind? Als de universiteit een foutje heeft gemaakt, en ik helemaal geen beurs heb?

Ik probeer de twijfels uit mijn gedachten te bannen, en te genieten van het uitzicht. Ik zit bij het raam, en aan mijn andere kant zit een oudere man, die een boek leest. Ik staar uit het raam, naar de wolken. Zijn we al opgestegen? Ik heb het niet eens gemerkt.

Na een tijdje pak ik toch maar een tijdschrift uit mijn tas. Als ik het tijdschrift uit heb, kijk ik een beetje voor me uit.
Hoe moet ik de komende uren nog doorkomen?

Ik probeer zo veel mogelijk afleiding te hebben, want als ik alleen met mijn gedachten ben, dwalen ze gelijk af naar Shawn, en dat is precies het gene waar ik lieven niet aan wil denken.

Ik merk dat ik weet bijna begin te huilen als ik aan hem denk. Ik mis hoe zijn stem altijd het appartement vulde, hoe hij elke avond de tijd nam om gitaar te spelen, de lieve blikken, zijn stevige handen die altijd toch zacht aanvoelden, zijn haar, zijn- Nova! Hou je in! Je moet hem niet missen, híj is tenslotte weg gegaan.

Als ik eindelijk, na uren van verveling, aankom op Schiphol, word ik verwelkomd door mijn oude vriend, de regen. Dikke druppels druipen op de ramen als ik sta te wachten bij de bagagebanden.

Na een hele tijd wachten, en na een lange tijd zeulen met met koffer, zit ik in de trein naar Amsterdam centraal. Ik doe mijn oortjes in mijn oren en kijk op mijn telefoon welk liedje ik wil luisteren.

Ik klik op de afspeellijst met muziek van Shawn, van zijn normale albums tot dingen die ik stiekem heb opgenomen als hij zat te schrijven. Ik veeg snel een traan uit mijn ooghoek en klik een ander liedje aan.

Starend uit het raampje van de trein dringt het pas goed tot me door.

Dit is mijn nieuwe leven. Terug in Nederland, wat fijn, maar toch ook raar voelt. Ik heb een gloednieuwe studie, een nieuw thuis, ik ga nieuwe mensen ontmoeten, waarschijnlijk nieuwe vrienden maken. Het leven gaat gewoon door, met of zonder Shawn.

Ik heb niet de tijd gehad om dagenlang in bed te liggen, te huilen, en bak na bak ijs te eten. Toen ik Matt belde, kwam hij naar het appartement, en heeft hij me gedwongen om alles te regelen voor mijn studie hier. Hij heeft me geholpen met het regelen van een vlucht, een studentenkamer, en mijn spullen inpakken.

De trein gaat langzamer rijden, en ik pak mijn spullen op en loop naar de deur. Als de trein met een klein schokje stilstaat, druk ik gelijk op het knopje dat de deur openmaakt. Ik wil nu gewoon snel naar mijn kamer, hopelijk de kamer die ik binnenkort mijn thuis kan noemen.

Na een korte tramrit sta ik voor een hoog, smal huis, waar als het goed is mijn kamer is.

Ik adem diep in en hef mijn hand naar deurbel.

'Dit is de eerste stap in mijn nieuwe leven.' Zeg ik tegen mezelf, als ik de bel indruk.

(A/N)

Jojojo daar was ik weer.

Ik had nogal een hectische dag vandaag.

En dan heb ik maandagavond ook nog zon skeere zangavond op school.

Ik hoop dat het wel een beetje leuk word. IK MOET ZINGEN VOOR ZON 100 MENSEN FMLLL
Gelukkig is het grootste deel van het liedje dat ik doe rap(en ik doe het niet alleen gelukkig).

Ik doe stressed out van tøp btw.

Nou ik ga maar weer eens

Byee

Xo