meet me home - sm.

27. Zijn Bezoek

|Nova|

Het lukt me niet om mijn ogen te openen of te bewegen. Wat gebeurt er?

Er zijn stemmen om me heen, heel veel stemmen. Ik hoor dat ze het over mij hebben.

Één stem lijkt de leiding te hebben, en de vragen van de anderen te beantwoorden.

'We weten niet zeker hoe lang het nog duurt voordat ze wakker wordt. We houden haar hier zo lang het nodig is.' De stem klink als iemand die er verstand van heeft.

Ik hoor wat klagende geluiden, en dan vervolgt de stem: 'maar, u moet begrijpen dat het erg zwaar is voor een lichaam om zo'n grote dosis GHB binnen te krijgen.'

'Mijn beste vriendin een drugsverslaafde... ik kan het niet geloven..' Is dat de stem van Rose?

'Even serieus, het is dat Nova je mag, anders had ik je allang gemept. Nova zou nooit drugs gebruiken, en ze is niet je beste vriendin.' Dat is de stem van Demy.

Wacht, denken ze nou dat ik drugs gebruik? Ik wil roepen dat ik dat niet doe, alleen ik kan me niet bewegen. Het lijkt alsof ik opgesloten zit in mijn eigen lichaam.

Dan hoor ik een geluid wat ik niet echt kan thuisbrengen. Het valt stil. Alleen het gepiep van de monitor bij mijn hoofd gaat door.

'We zullen jullie even alleen laten.' Zegt Demy na een tijdje.

Dan hoor ik het geluid van schuifelende voeten, en een deur die dichtslaat.

Nog een schuifelend geluid, en dan hoor ik een stem, zijn stem. Verstikt van de tranen begint hij te praten.

'Nova, het spijt me zo. Ik had nooit bij je weg mogen gaan.'

Ik voel zijn hand zich om die van mij heen vouwen.

'Ik dacht de afgelopen dagen dat je dood was. Ik heb me nog nooit zo rot gevoeld. Ik heb me nog nooit zo alleen, nutteloos, en stom gevoeld. Ik heb ook de berichten gelezen die Ashley me gestuurd heeft. Ik weet echt niet waar het over gaat, Nova. Jij bent alles voor me.'

Ik voelde een koude druppel op mijn arm vallen. Zijn traan.

'Nova, je moet begrijpen, ik kan niet leven zonder jou. Leven zonder jou als de mijne is al moeilijk te bedenken, maar leven met het feit dat je dood bent is nog erger. Je moet vechten Nova. Je bent sterk. Doe het voor mij. Doe het voor iedereen die nu buiten deze kamer staat te wachten tot je wakker word.'

Ik voel zijn lippen op mijn voorhoofd. Ik wil schreeuwen dat ik het gehoord heb, dat ik zal vechten, dat ik ook van hem houd, dat ik ook niet zonder hem kan leven, alleen het lukt niet.

Ik zit opgesloten in mijn lichaam, zonder ook maar iets te kunnen.

Maar, ik moet toch iets kunnen?

Ik concentreer me op mijn hand, de hand die Shawn nog steeds vastheeft.

Heel langzaam voel ik de spieren in mijn vingers zich aanspannen.

'Nova? Ben je daar?'

Ik knijp weer in zijn hand.

'Nova! Heb je me gehoord?'

Zijn vingers vlechten zich door die van mij.

'Ik hou van je, dat weet je toch? Ik weet dat je het kan. We komen hier samen uit, dat beloof ik. Als je wakker bent, zal ik alles uitleggen.'

Ik voel zijn hand op mijn wang.

'Het spijt me zo. Dit is allemaal mijn schuld. Ik heb fouten gemaakt he?'

Ik ook, Shawn. Ik heb ook fouten gemaakt. Ik had nooit zo overdreven moeten reageren op je manieren om contact met me op te nemen. Het is dat ik het je nu niet kan vertellen.

'Ik hou van je, Nova.'

Ik hou ook van jou, Shawn.

(A/N)

Dat was het weer!

Nou dus voor de mensen die het nog niet gezien hadden, ik heb een nieuw boek!

Het heet Roses, maar gaat niet over Roses van Shawn, maar over het liedje Roses van Against The Current.

Ik zou het erg waarderen als je een kijkje neemt in dat boek!

En voor de mensen die het zich afvroegen, er komen nog een paar hoofdstukken in dit boek, don't worry dit is niet de laatste.

Byee

Xo