meet me home - sm.

9. Daar Zijn We Vrienden Voor

(A/N: Ik heb Anna veranderd in Rose, en niet omdat ik dan soort van mijn eigen naar er in heb verwerkt ofzo, gewoon omdat ik het een coole naam vind)

Shawn heeft zijn nummer laten veranderen. Ik staar naar mijn telefoon, in de hoop dat ik zo een berichtje krijg van een Shawn's nieuwe nummer, met de tekst dat hij even vergeten was om mijn gelijk een beticht te sturen. Maar, wat eigenlijk best logisch is, krijg ik dat niet.

Een vreselijk gevoel golft door me heen. Zo heb ik he toch nooit bedoeld?
Ik mis Shawn. Zo verschrikkelijk veel, terwijl alles pas twee weken geleden gebeurt is. Hoe moet ik dan de rest van mijn leven doorkomen, zonder hem?

Ik huil, alweer. Ik kan hier niet meer tegen. Ik kleed me om en kruip het bed in. In mijn hele leven heb ik me nog nooit zo alleen gevoeld. Zelfs niet na het overlijden van mijn ouders, zelfs niet toen mijn oma dood was en Shawn me haatte. Toen waren er nog mensen die me konden opvangen. Nu is er helemaal niemand. Alle mensen waar ik om geef zijn letterlijk aan de andere kant van de oceaan.

Verdomme Shawn, waarom moest je je nummer nou veranderen? Waarom moest je nou mijn woorden verkeerd interpreteren? Waarom moest je zo maar weggaan uit mijn leven?

En dan besef ik het me opeens. Hij heeft zijn nummer veranderd, hij is weggegaan, heeft mij verlaten, omdat ik hem daartoe dwong. Het is niet bewust gebeurt, maar ik heb hem verschrikkelijk afgewezen.

Dit is allemaal mijn schuld.

Ik begin weer te huilen, en er lijkt geen stoppen aan te komen.

De volgende ochtend word ik wakker met hoofdpijn van het huilen. Ik weet niet hoe lang ik gehuild heb, maar ik heb niet veel geslapen.

Ik stap uit heb bed en neem gelijk wat paracetamol in. Ik voel me nog steeds verschrikkelijk als ik me aankleed en naar de keuken van het huis ga.

Als ik de keuken inloop is Rose bezig met ontbijten. 'Goeiemorgen.' Ze glimlacht naar me. 'Hi.' Ik trek wat random kasten open op zoek naar een glas. Als ik het goede deurtje heb opengetrokken en een glas met water heb gevuld, ga ik ook aan de tafel zitten.

'Je hebt vast nog geen boodschappen gedaan?' Ik schud kort mijn hoofd. 'Wil je anders ook wat cornflakes?' 'Ja, graag.' Ze wijst naar een kastje. 'Daar staan de bakjes.' Snel pak ik een bakje en doe er wat cornflakes in. Ik schenk er wat melk bij.

'Hoe is het met je?' Rose knoopt een gesprekje aan. 'Eh, het gaat wel.' 'Wat is er dan?' Ze kijkt me geintresseerd aan. 'Ach joh, het is niks.' 'Jawel, vertel. Daar zijn vriendinnen voor, toch?'

Ik slaak een zucht. Misschien helpt het wel om het verhaal aan iemand te vertellen. Dan ben ik het kwijt.

'Nou... Ik had een vriend. We hebben elkaar leren kennen toen we vijftien waren. Toen we achttien waren kregen we wat, en we hebben de afgelopen twee jaar samen gewoond. We waren verloofd... maar we hebben een soort miscommunicatie gehad...'
Oh, wat erg! Wat gebeurde er toen?' 'Nou, hij was veel weg van huis, en ik wilde gaan studeren in Amsterdam. De avond dat ik hem dat vertelde is hij weggegaan. Zo maar verdwenen.'

'Och meid toch. Wij zijn er voor je, dat weet je toch wel?' Een beetje beduusd knik ik. 'Oh, ik moet gaan! Bye schattie!' Rose staat op van de tafel en zet haar bakje in de vaatwasser. 'Ik zie je vanavond wel, toch?' Ik knik. 'Wacht, wil je mijn nummer anders? Dan kun je me bellen als er wat is.' Ze drukt me een kaartje in haar hand. 'Doeg!' Rose loopt de kamer uit.

Het voelt fijn om mijn verhaal aan Rose verteld te hebben. Ik bekijk het kaartje in mijn hand.

Rose Colaris
Model voor o.a. Vogue Nederland

Rose is model? Dat wist ik niet.
Op de achterkant van het kaartje staat en telefoonnummer.

Wat rustiger dan ik vanochtend uit bed kwam, ga ik terug naar mijn kamer, waar ik besluit te gaan lezen. Ik heb helemaal geen zin om me in de buitenwereld te begeven. Ik pak Harry Potter, nog steeds mijn lievelingsboek, uit mijn koffer, en begin te lezen.

Een tijdje later gaat mijn telefoon, en mijn hart maakt een sprongetje.

Zou het Shawn zijn? Zou hij me dan toch vergeten zijn berichtje te sturen?

In een paar stappen ben ik bij mijn bureau, waar mijn telefoon op ligt.

'Hallo?' Zeg ik ademloos als ik op neem. 'Nova, zijn jij en Shawn uit elkaar?' Ik herken Demy's stem. Een beetje teleurgesteld geef ik antwoord. 'Ja. Hoe weet je dat? Is hij bij jou en Jack?'

'O god, je hebt het nog niet gezien.'

'Wat heb ik nog niet gezien?'

(A/N)

Och och wat een heerlijk cliffhanger.

Stiekem was ik te lui om verder te schrijven😮😮

Oke maar dus ik ga even vertellen over mijn zangavond.

Ik ging dus stressed out doen samen met zon vriendin maar door dingetjes moest ik het uiteindelijk alleen doen... Twee mensen gingen wel het refrein half meedoen maar ik vond het best wel eng.

Na afloop gingen heel veel mensen zeggen dat het heel goed ging, like zelfs allemaal mensen waarvan ik dacht dat ze me niet mochten (en mijn duitsdocent lol)

Maar er zijn ook foto's gemaakt dus als die eindelijk op de schoolsite staan kan ik koekeloeren of ze niet heel lelijk zijn geworden lmaoo

OMG IK BEDENK ME OPEENS DAT IK OVER EEN WEEK JARIG BEN. De tijd gaat echt snel.

Oh en lol morgen ben ik vrij.

Oke nu komt er weer een leuke vraag.

Q: favoriete boek/boekenserie
(irl of op Wattpad)
A: De Harry Potter Series & De Selection Series

Nou byeee

Xo