Behind Her Mask

CHAPTER 1

TANNER MATA

I really hate this day! Breakfast ko ang sermon ng mommy ko, lunch ko pa ang sermon mg daddy ko! What a life I have? Tsk! Nakakabwisit!

'Buti pa si Tyler.'

Puro na lang Tyler. Am I not their son? All my life, I just keep compared to my twin brother. I don't hate him, I hate myself. Well, buti sana kung positive sa akin eh, but sad to say it was me who is always receiving negative comments and perceptions. Tsk! I hate them. I hate this life!

Umupo ako sa bench dito sa may park. This zone is my comfort zone, with the kids on my sight running and playing. They're free, they're happy. I wish I was a kid forever. But tsk. Its impossible.

Tinanaw ko ang asul na langit. There's no clouds that can lead to a rainfall. It was all plain blue, and it's relaxing. I put my both hands on the back of my head and lean a little bit on this bench and without doubting, I found myself staring at the sky. It's plain, but perfect.

Kahit saglit lang, nakalimutan ko ang mga nangyari sa araw na ito. And I thank the sky for giving me a view of relaxation.

(After 1 hour)

Tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa bench. Medyo dumidilim na and I hate it 'cause I have to go home already. Iniisip ko pa lang na uuwi na ako, parang pinapatay na ako. Kasi uuwi nanaman ako, makikita ko nanaman si mommy at daddy, nag-aaway at ako ang pagbubuntunan ng galit. Sesermonan nanaman ako.

Naglalakad ako pauwi ng bahay ng may makabangga sa 'kin. "Ay! Naman oh! Malas naman! Bakit ka kasi hindi tumitingin sa dinadaanan mo? "

"I'm sorry. " nagmadaling naglakad palayo ang babae. Ni hindi ko man lang nakita ang mukha niya dahil nakayuko siya at natatakpan ng mahaba niyang buhok ang mukha niya.

Okay. What was that?

Maglalakad na sana ako ulit ng may mapansin sa kaliwang paa ko. Kulay white itong papel. Pinulot ko ito at tinignan.

"Wow." ang tangi ko nalang nasabi matapos makita ang picture.

It was a girl. A beautiful girl. Grabe sobrang maganda! Her eyes, her nose, her lips, it was almost perfect. Siya kaya ang babaeng nakabangga ko?

Nagpalinga-linga ako. Umaasa na hindi pa nakakalayo ang babae. Pero wala na siya. Tsk. Malas naman! Nabulyawan ko pa siya kanina! Bawas pogi points.

Well, Ms. Beautiful. I'm going to find you. You captured me. You captured my heart even just after seeing you. It was love at first sight, maybe. And I like this feeling.

Nakangiti akong naglakad muli pauwi ng bahay hanggang sa nakarating na ako.

Bumungad sa akin si mommy na kabubukas ng gate. Nakabihis ng maganda, tila may pupuntahan. Hindi muna ako nagpakita hanggang sa nakaalis na siya dala ng taxing sinakyan niya.

Pagkabukas ko ng pinto ay agad akong umakyat sa hagdan papunta sa kwarto ko. Inilagay ko sa isang bakanteng frame ang picture ng babae. Muli ko itong pinagmasdan.

Are you an angel? Tss. Thank you for making me feel this way. Kahit na hindi pa kita kilala, ang saya sa feeling. By just seeing your face, wow. It's beyond relaxing.

"Why are you smiling? "

Agad kong tinago ang frame sa ilalim ng unan. Tinignan ko si Tyler na kakabukas lang ng pinto at handa ng pumasok sa kwarto ko.

"Ang pangit ng ugali mong yan bro. Hindi magawang kumatok?"

"Haha. You know, I hate hurting my precious hands. "