Paranormaal

Het begin van het einde

Ik word wakker, en kijk op mijn wekker. Het is vier uur. Hoe ben ik zo vroeg wakker geworden? Daar moet toch wel een reden voor zijn? Ik kijk om me heen, maar zie niks verdachts. Ik denk bij mezelf: "ik ga wel weer gewoon slapen, ik hoor en voel dingen die er niet zijn" ik ga weer slapen, maar word 20 minuten later weer wakker. Ik geloof sowieso al niet in toeval, en nu word ik weer wakker, en ik weet niet van wat. Ik kijk even rond, en ik zie één van mijn wekkers zweven. Zodra ik er naar kijk, valt hij naar beneden. Ik ben bang, en niet zo'n beetje ook. Ik vraag: "Teun, was jij bezig met die wekkers?" Ik krijg geen antwoord, waardoor ik alleen maar banger word. Als het Teun geweest was, had hij antwoord gegeven. Hè persoon die met die wekkers zit te kutten, laat me met rust.

Ik hoor een meisjesstem zeggen: "nu wil je opeens dat ik je met rust laat?" Ik roep: "GODVERDOMME LYNN, IK SCHRIK ME KAPOT" "EN WTF DOE JE HIER?" Lynn zegt quasi-beledigt: "nou, dan ga ik wel weer hoor" ik zeg: "nee blijf maar hier hoor, geen probleem" ik bedenk me dat ik in mijn onderbroek in bed lig. Ik zeg: "Lynn, ik lig in mijn onderbroek in bed, ik moet ook nog aankleden hè" Lynn zegt: "hoezo moet je je aankleden, je mag je ook verder uitkleden hoor" ik denk bij mezelf: zal ik het nu vragen? Ik twijfel nog even, en besluit dan dat ik het durf. Ik vraag: "Lynn, wil je verkering met me? Ik ben al verliefd op je sinds de eerste keer dat ik je zag" Lynn doet alsof ze me niet gehoord heeft, en gaat naast me op mijn bed liggen. Ik maak gebruik van de gelegenheid, en stap uit mijn bed, en trek de dekens mee. Ik pak een broek en doe hem aan. Ik kijk beteuterd naar mijn buik, zoals altijd als ik die zie. Ik kijk op één van mijn Wekkers, en het is al tien voor vijf. Ik wil eigenlijk nog slapen, maar ja... ik kan moeilijk slapen als Lynn in mijn kamer is. Ik zeg: "Lynn, ik wil eigenlijk nog slapen, kan dat?" Ze antwoord: "tuurlijk, maar alleen als ik naast je mag liggen, slapen we samen. Ik zeg: "ook grappig, samen slapen voor we verkering hebben" ze antwoord: "ja hè, en zeg nou niet dat je er iets tegen hebt" ik zeg: "nee hoor, geen probleem" we gaan samen in mijn bed liggen, en het is leuk, en heel erg apart. De eerste keer dat ik met een meisje in één bed lig. En het is er een waar ik van hou. We gaan liggen, en ik ben voor de eerste keer blij dat mijn bed klein is, want we moeten daardoor dicht bij elkaar gaan liggen. Lynn ligt naar me te kijken, en als ik terug kijk, kijkt ze verlegen weg. Ik ga maar gewoon liggen en proberen te slapen. Dan zegt Lynn ineens: "Max, ik hou van je, natuurlijk wil ik verkering" mijn hart slaat een paar slagen over, en ik kijk haar verbaasd aan. "Meen je dit?" Ze antwoord sarcastisch: "nee, dit is allemaal een grap, ik ben S'nachts helemaal hiernaartoe gekomen om geen enkele reden" toen werd ik wakker.

Ik word wakker, en het eerste wat ik zie, is Teun met een wekker in zijn hand. Teun kijkt naar de wekker, en drukt allemaal knopjes in, en hij lijkt het leuk te vinden. Ho wacht ff, sinds wanneer kunnen normale geesten zomaar iets vastpakken? Normaal zijn het alleen de sterksten die dat kunnen... Worden ze sterker? Dit kan voor problemen gaan zorgen. Op dat moment ziet Teun me, en lacht. Hij vraagt met zijn altijd hese stem: "hoe lang lig je daar al te kijken?" Ik zeg: "Ehm, net" Teun pakt nog iets, dit keer een beker die ik gewonnen heb toen ik nog op judo zat. Hij zegt: "ik werd net wakker, en ik kon ineens dingen vastpakken, heel raar" ik besef me nu pas dat het een droom was, met Lynn. Ik word direct een beetje sad, het was zo mooi geweest als het gebeurd was... Teun merkt mijn plotselinge stemmingswisselingOp. Hij vraagt: "is er iets? Ik antwoord: "nee hoor, niks aan de hand" hij kijkt me fronsend aan, en zegt dan: "er is wel iets, ik voel het. Heeft het met dat meisje te maken?" Ik kijk Teun verschrikt aan. Hoe kan hij van Lynn af weten? Teun zegt: "hoe ik dat weet? Ik ben gisteren mee geweest naar school" maar ik heb hem helemaal niet aangevoeld! Normaal voel ik het altijd als er een geest in de buurt is! Teun geeft weer antwoord op mijn gedachten: "ja, je was een beetje te druk bezig met dat meisje, en ik bleef op een goede afstand" ik zeg: "wil je alsjeblieft stoppen met mijn gedachten lezen? Het is echt eng" Teun kijkt me geamuseerd aan, en zegt dat hij zal stoppen met mijn gedachten lezen. Ik vraag: "Teun, ik wil nog even slapen, kan je weer terug gaan? Je komt altijd op onhandige momenten..." hij zegt: "Okee, ik snap het, wel jammer..." ik ga nog even slapen, en wordt dan weer wakker van mijn wekker.

Teun is, zoals ik al heb had gevraagd, weg. Ik sta op en ik ga eten, niks bijzonders. Ik hoef geen brood te halen uit de kelder, maar ik ga toch. Even praten met Teun's familie, kijken of zij ook dingen vast kunnen houden die menselijk zijn. Ik loop de trap af, en als ik beneden aankom, vraag ik of ze er zijn. Ik krijg eerst geen reactie, maar ik voel dat ze er zijn. Ze komen allemaal tegelijk tevoorschijn, wat altijd nog eng is. Ik heb er nog niet over nagedacht hoe ik ze iets kan laten optillen, als ze dat kunnen. Ik zeg: "hallo, hoe gaat het met jullie?" Teun zijn vader antwoord: "het niet slecht, maar ook niet goed" ik zeg: "verrek zeg, ik weet jullie namen nog niet eens, mag ik jullie namen weten" nu antwoord de moeder: "hoezo wil je onze namen weten, ga je ons aangeven bij de politie ofzo?" Ik zeg: "waarom zou ik dat doen? Ik ben bevriend met uw zoon" Teun's vader en moeder kijken me geschrokken aan(ze worden niet bleek, want dat zijn ze al)en ze zeggen: "je weet toch dat een levende niet bevriend mag zijn met een dode?" Ik antwoord: "nu wel, en waarom mag dat niet?" Ze kijken me aan alsof ik gek ben, en verdwijnen. Weet ik dat ook weer. Ik ben compleet vergeten te eten, godver.

Ik moet al naar school, misschien kom ik Lynn nog wel tegen. Ik begin te fietsen, en ik word afgeleid door iets op de kerk. Er vind bijna een aanrijding plaats door mijn toedoen, en ik schrik me kapot van de auto die me bijna schept. Wat begint e dag ook altijd goed bij mij hè😐. Ik ben nog niet bekomen van de schrik, en ik krijg een luchtduw. Lynn natuurlijk. Ik kijk om me heen, en ik zie haar staan. Ik fiets naar haar toe, en we gaan samen verder fietsen. We moeten oversteken bij een kruispunt, en we kijken niet op of om. Ik hoor een harde toeter, en ineens is alles zwart, en weet ik niks meer.

(Zoals jullie waarschijnlijk al gemerkt hebben experimenteer ik nog met manier van opschrijven enz. Ik zoek naar de voor mij fijnste manier van schrijven, dus ik weet niet hoe lang het gaat duren tot ik die gevonden heb.)