GÖLGESİ OLMAYAN ADAM

《1.BÖLÜM》

Bölüm şarkısı:
Haramiler-mavi duvar(çok severim:))
Umarımm beğenirsiniz. Çok iyi okumalar:))♡♡

Ekranda yazan yazıyı görünce bir sevinç çığlığı attı genç kız. Atanmıştı.

Bu yıl bitirmişti tıp fakültesini ve direkt atanmıştı. Hemen koşup annesinin boynuna sarılıp mutluluğunu onunla paylaştı.

Akşam tüm ailenin keyfi gıcırdı. Anne baba kızlarının sevincine ortak olmaya çalışıyorlardı. Babası kızına gururla baktı. Büyümüş çok güzel bir kız olmuştu ve şimdi de mesleğini eline alıp kendi ayakları üstünde durucaktı. Kızı hayatıydı onun.

Heycanından dolayı uyuyamamıştı gece gazel. Yarın çalışacağı hastaneye gidicek ve 2 gün sonra iş başı yapıcaktı. Gözlerini yumarak 2 gün sonra duyacağı ilginç hikayelere hazırladı kendini.

Karşısındaki hastaneyi inceledi. "ERENKÖY RUH VE SİNİR HASTALIKLARI E.A HASTANESİ" tabeladaki isim ürkütmüştü onu. Bir yıl önce hazırlık için psikolojik eğitim almıştı. Zira kendisi aklını kaybedebilirdi.

Seri adımlarla hastaneye giriş yaptı. İlk dakikada karşılaştığı olay karşısında tepkisini koruyamamıştı. Kendise doğru elini uzatan adamdan korkmuş ve geri çekilmişti. İki kişi adamı zorla zaptedip götürmüştü.

Hızla müdürün odasına yöneldi. Bu arada bu hastane ortamına tamamen hazır olmadığını anlamıştı. Müdürle geçen kısa bir sohbetin ardından eve gitmek için hastaneden çıktı.
İlk iki ay ilgileneceği hasta sayısı 12 olucaktı. Türkiye gibi bir yerde bir doktor başına yaklaşık 200 hasta düşüyordu. Şimdilik kendini şanslı hissetti. Fakat yinede yoğun bir program bekliyordu onu. Daha önce staj görmüştü ama ciddi bir vaka ile karşılaşmamıştı.

Çalan telefonu ile düşüncelerinden sıyrıldı.
Ömer arıyor... yazısını görünce gülümsedi. Ömer üniversiteden arkadaşıydı. Çok seviyordu ömeri ama ömerin ona arkadaş gözüyle bakmadığını kendisine karşı duyguları olduğunu anlamıştı. Aslında iyi bir çocuktu ama ona karşı duygusal yönden bir şeyler hissedemiyordu gazel. Onu gördüğünde kalbi hızlanmıyordu mesela,sürekli onu görme çabası,konuşma çabası içine de girmiyordu. Aşka inanıyordu. Ve hiç aşık olmadığınıda biliyordu.

Telefonu açıp kulağına götürdü.

"Gazel,nasılsın"

"Teşekkürler iyiyim ömer sen nasılsın"

"Bende iyiyim teşekkür ederim. Uğraşıyorum iş güç. Sen naptın?"

"Atandım. Hastaneye uğradım biraz önce iki gün sonra çalışmaya başlıyorum. Ama hazırmıyım emin değilim ömer."

"Çok sevindim atanmana ve sakın takma sen yaparsın. Eminim ki işini en güzel şekilde yapacaksındır"

"Umarım ömer. Bende öyle umuyorum."

"İnşallah. Ee işin yoksa görüşelim mi?"

"Çok isterdim ama biliyorsun çalışma psikolojisine girmem lazım o yüzden başka sefere ertelesek?"

"Anlıyorum. Başka sefere artık."

Kırgınlık barındıran ses tonuyla konuşmuştu ömer. Gazeli seviyordu ve onunla zaman geçirmek istiyordu.

Telefonu kapattıktan sonra babasıyla beraber 2 yıl önce aldıkları arabasına yöneldi. Arabayı çalıştırıp radyoyu açtı.
Haramiler~mavi duvar şarkısında durdu. Mavi en sevdiği renkti. Sonsuzluğun simgesi olan gökyüzü de maviydi,dipsiz denizler de maviydi. Aslında Mavi sonsuzluğun dibiydi.