Yer; Almanya
Tarih; 12.02.2020
"Düşünme bunları Misi, düşünme bunları Misi, düşünme..."
Dudaklarımdan dökülen telkin, ne bedenimi ne de ruhumu sakinleştirebilmişti.
Bu ölümü bu kadar uzatmanın anlamı yoktu. Gökyüzüne bir adım atıp, cesedimin uçmasın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hikayeye başladığınız tarihi yazabilir misiniz?
1.Bölüm; Müşevveş İşler
Yer; Almanya
Tarih; 12.02.2020
"Düşünme bunları Misi, düşünme bunları Misi, düşünme..."
Dudaklarımdan dökülen telkin, ne bedenimi ne de ruhumu sakinleştirebilmişti.
Bu ölümü bu kadar uzatmanın anlamı yoktu. Gökyüzüne bir adım atıp, cesedimin uçmasına izin verecektim.
Uçacaktım; yaralı kanatlarım, durmadan akan gözyaşlarım ile birlikte...
Uçmak en büyük hayalimken bu hayalimin ölümüme birkaç saniye kala gerçekleşecek olması üzüyordu beni... Gözyaşlarım bu kez de hayalimin bana ölümü getiriyor olmasına akarken, hıçkırıklarım arasından derin bir nefes almıştım.
Uzatmanın anlamı yoktu, bakışlarım gökyüzünde iken sağ ayağımı boşluğa atmış, bir kuş misali cesedimin gökyüzünde hareket etmesine izin vermiştim.
Bir hayalim gerçekleşirken, milyonlarca hayalim ölüyordu, ben ölüyordum.
Olaydan 1 Saat önce;
Mutluydum, hayallerimin gerçekleşeceği bir güne uyanmıştım.
Heyecanlıydım, dünyanın birçok yerinden insanlar benim, bizim düğünümüze geliyordu.
Korkuyordum, umursuz yaşamım sorumluluklarla doluyordu ama bu umurumda dahi değildi. Yanımda sevdiğim, beni seven bir insan vardı; Daniel Korhan.
Ben Mislina Ayan, bir ay önce babamın uygun görüp görüşme ayarladığı bu adama daha ilk görüşte aşık olmuştum. Kalan hayatımın tamamını bu adamla geçireceğimi o gün anlamış daha ilk ayımızda evlilik kararı almıştık.
Bu evlilik yalnızca iki kişinin evliliği de değildi, evliliğimiz aynı zamanda iki koca şirketi de evlendiriyor, bizi birbirimize daha sıkı bağlıyordu.
"Makyajınız bitti Mislina hanım."
Kadının onayı ile heyecanla Hatice teyzeme dönmüş, bedenimi dolan gözleriyle izlemesine izin vermiştim. Hatice teyze, yıllar önce yüzünü dahi hatırlamadığım annemin ölümüyle Almanya'ya gelmiş, bütün gelişimimle o ilgilenmişti. Annemin yokluğunu hissetmeme asla izin vermemiş, yabancı bir ülkede, beni Türk kültürünü benimseterek büyütmüştü. Babam iş gezileri için ülke ülke gezerken yanımda sadece Hatice teyze olmuştu.
