Chapter 7 I can't believe!

134 11 7
                                    

7

Christopher's part

ผมเดินออกจากห้องหลังจากตื่นนอนในเช้าวันเสาร์ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นซาร่าอยู่ในห้องครัวกับพอล พวกเขากำลังช่วยทำอาหารกันอยู่

"ตื่นแล้วเหรอคริสโตเฟอร์?"พอลยกจานอาหารออกมาให้ผม ตามมาด้วยซาร่าที่วางตะกร้าผลไม้ลงบนโต๊ะ

"ไงซาร่า? ทำไมมาเช้าจัง?"ผมถามเธอ

"เราไม่ควรเสียเวลาไปจริงมั้ย? ฉันเลยรีบมาแต่เช้าเพื่อสอนคุณ อย่าลืมสิว่าคุณมีรายงานต้องทำนะ"

"ไม่ใช่แค่สอนนะ แต่เธอมาช่วยฉันทำอาหารด้วย!"ผมมองอาหารในจานหลังจากที่พอลพูดจบ ก่อนจะทำสีหน้าขยะแขยงเมื่อในจานผมมีบร็อคโคลี่เพียบเลย!

"พอลทำไมมีบร็อคโคลี่ด้วยล่ะ!? คุณก็รู้ว่าผมไม่กินมัน!"ผมเริ่มงอแงใส่พอลแต่กลับเป็นซาร่าที่พูดขึ้นมา

"บร็อคโคลี่มีประโยชน์ตั้งหลายอย่าง..."

"ผมดูแลสุขภาพผมดีอยู่แล้ว..."

"กับร่างกายน่ะใช่! แต่กับสมองน่ะไม่"ผมอ้าปากค้างเพราะเถียงไม่ออกก่อนจะก้มลงมองบร็อคโคลี่ในจาน นี่เป็นครั้งแรกหลังจากที่ไม่ได้กินมันมาหลายปีตั้งแต่เด็กๆ...ผมเกลียดมัน

"มันช่วยบำรุงสมองนะ"ซาร่าพูดขึ้นมาและก้มลงกินต่อกับพอลเงียบๆ ผมถอนหายใจก่อนจะตักมันมาจ่อที่ปาก ผมถอนหายใจอีกทีก่อนจะหลับตากลั้นหายใจและกินมันเข้าไป

ช่างเป็นมื้อเช้าที่ทรมานจริงๆ...




ระหว่างที่ผมกำลังนั่งทำรายงานกับซาร่า พอลเคาะประตูและเข้ามาพร้อมกับชุดสูทสีแดงกับสีน้ำเงิน

"ขอโทษที่เข้ามารบกวนนะ แต่งานเลี้ยงคืนนี้นายจะใส่สูทสีอะไรล่ะคริส?"

"อืมมมม สีน้ำเงิน"พอลพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป

"เหนื่อยแย่เลยล่ะสิ ทั้งทำงานไหนต้องมาติวเรื่องเรียนอีก"ซาร่าพูดขึ้นมาหลังจากนั้น

Teach MeWhere stories live. Discover now