Chapter 17

23 1 0
                                    

Alexa's POV

Days have past. Ganun parin ang mga nang-yayari. Pwera na lang sa laging wala si Rome. Nakakapagtaka lang talaga na marami na siyang absent. Nandito ako ngayon sa bahay at nag-aayos na para pumunta sa bahay nila JC. Ngayon ko na kasi kakausapin si ate jenny. Nag-suot lang ako ng simpleng white dress.

"Kuya Tony, dun tayo kila JC" sabi ko kay kuya tony.

"Saan ba yun Mam?" Tanong naman ni kuya tony.

"Eto po yung address!" Binigay ko yung papel kung saan nakasulat yung address ng bahay. Binigay na sa akin ni JC, baka daw kasi maligaw ako.
Bumyahe na kami ni kuya tony.

"Mam nandito na po tayo" nakarating na pala kami.

"Thank you po kuya tony. Mag co- commute nalang po ako pauwi"

"Sige po Mam, pag po may kaylangan kayo. Just call me, geh mam ingat" tinanaw ko nalang ang sasakyan paalis.

Nagdoorbell na ako. Nakadalawang doorbell na ako pero wala parin. Maya-maya may nakita akong kasambahay na nag-mamadali.

"Mam Alexa kayo po ba yan?" Tanong nito sa akin.

"Ako nga po, nandyan po ba si ate jenny"

"Ay opo nasa loob. Hinihintay po kayo, pasok na po mam"

Sinamahan ako ng katulong hanggang salas. Nakita ko naman agad si ate Jenny na nag-babasa.

"Ate jenny!"

"Alexa" niyakap niya ako at pina-upo sa tabi niya.

"Kamusta na. Nabanggit ni JC yung tungkol sa bake shop mo"

"Oo nga ate eh, kinakabahan ako. Sayo na ako lumapit kasi sayo naman ako natuto mag bake eh"

"Fast learner ka naman kasi eh, so what can I do?" Tanong ni ate.

"Ate pwede ba kitang maging bussiness partner?"

"What the... Hell yes, matagal ko ng pinangarap yan!! Your an Angel!!" Bigla nalang niya akong niyakap.

"Your an Angel too ate, kung hindi naman dahil sayo. Kung wala ka, paano ako matuto mag-bake. Sayo lahat nag-simula "

"Hahhaaha so ano na, ano na lagay ng bake shop?" Tanong ni ate.

"Ginagawa palang siya ate. Baka next week gawa na, kaya kinausap na kita"

"Sobrang saya ko. May magagawa na rin ako. Wala kasi akong trabaho, yung bussiness naman namin sila mom and dad parin ang nag-ha handle."

"Thank you pala sa lahat ate. Kung hindi dahil sayo walang bake shop na itatayo"

"Grabe ka naman, dahil din sayo yun. You did your best, you deserve it!"

~'~'~'~'~

"Ate alis na po ako" paalam ko kay ate jenny.

"Okay, dalaw ka ulit. Ingat!!!" Hinatid lang ako ni ate sa may gate ng subdivision nila. Mag Mall muna ako. Wala naman akong ginagawa eh. Wala ding pasok.

Sumakay na ako ng taxi papunta sa mall. Pag-karating naman ay nag-bayad na ako. Habang nag-lalakad may nararamdaman akong sumusunod sa akin. Baka multo, kaso malabo eh. Ang daming tao at ilaw. Bahala na nga. Nakapunta na ako sa mga dapat kong puntahan pero parang may nakasunod pa rin sa akin. Ang creepy naman. Dumaan muna ako sa grocery para mamili ng mga stocks ng chips at bottled drinks. Nagulat ako ng may tumabi sa akin.

"Dapat hindi ka namimili mag-isa" nagulat ako sa taong nag-salita sa tabi ko. Si Nathan pala. Yung leader nila JC.

"Shh wala akong kasama eh" kumukuha lang ako habang nasatabi ko siya.

"Nabanggit mo sa amin na may mga kaibigan ka. Nasan sila?" Daldal naman nito ngayon. Pero pag-kasama mga kaibigan nya daig pa pipi.

"Busy" simpleng sagot ko.

"Okay, pag-katapos mo pala dito saan ka dederetso.?"

"Uuwi na"

"Kain muna tayo. My treat" napatingin ako sa kanya. Ang weird naman ng taong to. Hindi naman kami close eh. UFC ang peg.. Ultimate Feeling Close

"Okay" ayoko namang maging harsh kaya tinanggap ko na. Wala din naman akong gagawin eh.

Natapos na ako sa pamimili. Nakasunod parin siya sa akin. Yung tutuu... Pwede naman siyang mag-hintay nalang sa isang tabi, para ko tuloy siyang bodyguard. Ibang-iba siya sa Nathan na nakilala ko nung pinakilala ni JC lahat ng kaibigan niya.

"May dala ka bang sasakyan?" Tanong nito sa akin habang dala-dala niya lahat ng pinamili ko.

"Wala eh. Bawal pa ako mag drive"

"Haahha kawawa ka naman. Tara na dun sa parking lot. Nandun yung kotse ko" pumunta na kami sa may parking lot.

Pagka-punta namin ay muntik ng sumayad sa sahig. Ang unfair ng mundo. Nineteen na ako pero yung kotse ko hindi ko pwedeng gamitin tapos siya.

"Kotse mo to??" Tinuturo ko pa yung kotse.

"Yup, thats mine. Tara na" pinag-masdan ko muna siya. Kasi feeling ko pag-sumakay ako magagas-gasan itong kotse.

"Grabe naman itong kotse mo. Dinaig pa super stars"

"Iniingatan ko ito. Dahil ito nalang ang nag-iisang alala ng mama ko"

"Sorry" nakaka-lungkot naman pala kung bakit sobrang halaga ng kotse na ito.

"Tara na" hindi na siya nag-salita at pinaandar nya na lang ang sasakyan kung saan.

"Nandito na tayo" nauna siyang lumabas para pag-buksan ako ng pinto.
"Thanks" pumasok na kami sa isang fancy restaurant.

"Anong gusto mo?" Tanong nya sa akin.
"Kahit ano nalang, treat mo naman eh"

"Okay!!" Narinig ko siyang tumawa ng mahina.

Habang hinihintay ang order ay nag flappy bird muna ako.

"Here's your order!" Natigilan na ako sa pag-lalaro ng dumating na ang order.

"Kain na!" Yun lang yung sinabi ni Nathan. Hindi na ako sumagot, dere-deretso subo ko. Siya naman nag-yaya kumain eh, libre naman nya.

"Hinay-hinay lang" natatawang sabi niya.

"Pagkain kayo to. Akala mo mapipigilan mo ko. Food is life!!" Sagot ko habang naka pout.

"Hahhaahha okay kain lang!" Kumain na lang ako.

Natapos na kami at nasa labas na ng restaurant.

"Thank sa treat, next time ako naman mang-lilibre"

"Okay sabi mo. Hihintayin ko yan. Ihahatid na kita"

"Wag na, mag taxi nalang ako" nakakahiya na siguro kung papahatid pa ako.

"I insist. Baka kung ano pa mangyari sayo konsensya ko pa" tinignan ko lang siya. Ang seryoso naman nya.

"Masyado na kitang naaabala, nakakahiya na" yumuko lang ako.

"Wag ka ng mahiya. Friends na tayo" nakatapat sa akin para makipag-kamay. Agad ko naman iyong tinanggap.

"Friends na tayo. Ihahatid na kita!" Wala na akong nagawa. Pinag buksan na niya ako ng pinto at pumasok na ako.

Nathan's POV

Mama, malapit na.... Malapit na malapit na.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Sorry sa mga pabitin sa dulo. Keep calm and read nalang para malaman nyo kung para saan yung mga pabitin. Nasa umpisa palang po tayo ng kwento, marami pang mangyayari.

Again, thank you po sa lahat ng nag-babasa.

~Nae Nae

Nobody But YouWhere stories live. Discover now