geceye mektup *

Kanatlarını Gördüm Peri Kızı,

"İnsanlar arasında dolaşan bir peri kızı gördüm, masalda anlatıldığından daha güzeldi. "

Saat 21:06
Bir şarkı dinliyorum şimdi, biraz sana benziyor. Zaten bazen şarkıları sırf sana benziyor diye dinliyorum. Lâl oluyor dilim, pür dikkat dinliyorum. Zaten bir süre sonra gözlerimi kapattığımda seni görüyorum Nil.

Bugün seni gördüm. Seni görmek, nefes almak gibi. Seni göremeyince nefes alamıyorum, elim ayağıma dolanıyor, bir düğüm atılıyor kalbimin üstüne. Dayanmıyorum. Hep görmek lazım seni, fakat sadece ben. Çünkü ben seni incitmekten korka korka, sanki kıracakmışım gibi izliyorum seni. Fakat diğerleri... Öyle mi? Değil, peri kızı. Değil. Ah, onlara haddini bildirmeyi ne çok isterdim. Fakat ne bulunduğum konum buna müsait ne de haddim bu, yapmak istediğim. Anlıyorsun değil mi?

Evet, mutlaka, okumadığın halde.

Bugün kanatlarını gördüm peri kızı. İyilik meleği gibi oradan oraya koşarken kanatlarını gördüm. İnsanlara yardım ederken, gülümserken, otobüs camından bakarken, ders dinlerken, kalemi saçına takmaya çabalarken rastgele gözün takılıyor gökyüzüne. Görüyorum. Kimse fark etmiyor sanıyorsun ya, ben görüyorum peri kızı.

Gülümsüyorsun öylece. Sanki bir hasret var gökyüzü ile aranda. Bilemiyorum. Fakat kanatlarını gördüm. Kırıklardı. Uçamıyorsun değil mi? Yanındaki çocuk yok ortalarda? Ayrıldınız mı? Çok ağladın mı başkaları için? Peri kızı... Diyorum ki, kanatlarını gördüm.

Ağlamak istersen, yine bak gökyüzüne. Zaten uzun sürmüyor, gülümsüyorsun. Niye bu kadar seviyorsun orayı bilmiyorum, fakat iyi ki seviyorsun. Ortak bir yere bakabiliriz her gece. Sen dolmuş camından hasret çektiğin gökyüzüne , ben senin camına bakarım her akşam dolmuşun önümden geçerken ve seni bir an olsun fark etmezken.

-Peri kızı'nın Kayıp Pan'ı