Chapter 1 (Missing my family)

1K 22 2
                                    

Chapter 1

My name is Aella Villamayor. Former student sa 'Clenx Academy' which is pag mamay-ari ng parents ko.

Time past by, hindi na kinaya ni mom yung mga nangyayari sa akin sa school dahil sa pang bubully ng ibang student sa akin. Kahit alam ko namang malakas ang kapit ko dahil sa amin ang school na 'yon mas pinabuti nalang nila mom at dad na ilipat nalang ako dahil ayaw nilang mas lalo pang lumaki ang gulo dahil baka hindi parin daw magbago ang sitwasyon. Mas maganda na daw na sigurado. Kaya napag desisyunan nilang dalhin ako sa US.

Naalala ko nung first year high school palang ako hindi pa ako kilala na ako yung anak ng may-ari ng school na yun. Nalaman nalang nila noong nakaalis na ako papuntang US. Poor them. Sana nakapag sorry muna sila sa akin. Joke.

Maybe kung alam nila hindi naman nila ako ta-tratuhin ng ganun ganun lang.

Kung tutuusin matured na ako nun pero hindi ko naiisipang lumaban. Kahit bumalik pa ako sa pilipinas wala akong na akong balak maghiganti. Para saan pa diba.

Masaya na rin naman ako dito. Hindi ko na kailangan bumalik pa sa pilipinas para ipakitang okay na ako. I don't need any revenge para malasap nila kung ano ako ngayon. Siguro nangyayari lang 'yong mga ganong bagay dahil sa sobra sobrang naranasan nilang sakit sa taong nanakit sa kanila.


Not my case. Hindi naman ganoon kasakit ang naranasan ko. Past is past.

Nasa kwarto ako ngayon nagbabasa nang story. Hilig ko rin kasing magbasa-basa nang kung ano-ano basta hindi lang ako maboring.

Bago ako humiga sa kama sinigurado ko munang naka-lock 'yong pinto para walang makapasok baka biglang pumasok yung makukulit kong pinsan at guluhin na naman ang kwarto ko. I hate them. They always annoying me.

Pero mahal ko ang mga yon sadyang hindi ko lang mapigilan 'yong mga kakulitan nila.

In a few minutes nang pag mumuni-muni. Someone knock on my door. And guess who? that's Liam.

He called my name.

"Are you sleeping?" he ask silently.

"No"

"Sorry for disturbing you cutiepie, but the dinner is ready"

"I'm not hungry"

"And don't call me cutiepie!"

"Okay cutiepie." he chuckle

"Sleep early don't forget to drink your milk."

Tsss.

"Not funny bro."

"Hoy cutiepie. Lumabas labas ka naman d'yan sa kwarto mo."

Tumawa na naman siya. Hayzhh! Stop calling me cutiepie!

"You jerk! Leave me alone! Im going to sleep!" i shouted "Tell to grandma and grandpa that i'm totally sleeping"

"Tss  liar" mahina lang ang pagkasabi niya pero rinig na rinig ko 'yon "Okay that's your choice. Good night cutipie"

Hindi ko na siya sinagot. Ha-haba lang ng haba 'yung usapan namin tsaka tinatamad na akong makipag usap.

My True DestinyWhere stories live. Discover now