FROM THE START

TO FORGET

Isabella's POV

It's been a week eversince that stupid game ended. Hindi mawala sa isip ko yung reaction nila. Hahaha. Masisira na yung stubborn image ko. Buwisit ka talaga ISAAC STANFORD!!

May naisip na kong plano kaso nakakainis na nakakahiya. Nakakainis dahil ipapakita ko yung ex- crush ko at nakakahiya dahil baka isipin nila na two timer or malandi ako. No matter what happens. Ide-deadma ko na lang.

Umupo ako sa upuan ko at nagsimulang magbasa. Since alam kong lalapitan ako ni Dylan, ilalabas ko na yung class picture ko nung Grade 6 tapos kunwari pinagmamasdan ko yung mukha niya. For sure tatanungin ni Dylan kung sino crush ko dito. Ayon pa ba?

I was reading my book and as expected lumpit siya sa akin sa likuran at biglang kinuha yung picture. Nairita ako (Pero kunwari lang). Binigay niya sa akin yung picture tapos umupo sa tabi ko.

"Sino crush mo dyan sa mga yan?" he asked. Hahaha. I knew this would happen. 

"Yon! Yung maputi na may pagka- payat" sabi ko sabay turo kay SKYLER FERRER. Aish. Nakaka- irrita pag binabanggit ko yung pangalan niya. Knowing na siya yung isa sa mga dahilan kung bakit ako lumipat. Nung araw na pinahiya niya ko. Buong araw hanggang sa pagtulog ko. Iyak ako ng iyak. Buti na lang at nasa business trip sila Mama; kundi yari. Aish.

Kinuha ko kaagad yung picture kay Dylan at nagpaalam na lalabas lang ako. He nodded tapos madalian akong lumabas ng room.. Nasa likuran ako ng school. Umiiyak. Kahit naka move- on na ko sa kanya. Iritang- iritado ako at gustong gusto ko siyang sapakin. 

Umiiyak lang ako ng biglang may yumakap sa kin. Napatingin ako sa kanya. S-si Isaac. Niyakap ko siya. Buti na lang walang masyadong tao dito kundi.. Hay nako.

"I'll be here. Makikinig ako. Just hear me out too." he said while hugging me tightly. Hindi ko na realize na ganito pala siya kabait. I should've known him.

I pushed him away knowing that he wants more and surprised. "Bakit ka nandito!? Diba dapat nasa room ka?" I said while still crying.

"Tambayan ko 'to lalo na kapag may problema ako. Bakit ba!?" he said.

Niyakap ko siya and he did the same. "Sorry.. Sorrry".

"Okay lang. Kwento mo nga. Para kang ewan umiiyak ng wala sa oras".

I gave him a weak smile. Kwinento ko lahat. As in lahat ng nangyare sa amin ni Skyler. He was surprised tapos niyakap niya ko. All I can do is cry. I cant stop crying. It was very emotional.

"I'll never be like that. Promise yan." he said while giving me a smile.