GÖLGE!

Bölüm 9

Elim ayağım titriyordu.Umarım gitmiştir diye içimden dualar ediyordum.Derken annem gözüme ilişti.

''Kızım ne bu halin?Sanki endişeli bir halin var.''

''Anne saçmalama ne endişeli hali.Nereden çıktı bu?Çok komiğime gitti.Neyse iyi geceler sana ben yatıyorum.''

''Dur dur nereye gel buraya sen bakayım?

''Anne çok uykum var hadi.''

'' Peki Peki tamam.İyi geceler kızım benden kaçıyorsun gözümden kaçmadı değil konuşuruz yakında.''

Ne çok soru yağmuruna tutmuştu beni.Konuşmayı kısa kesmesi de işime gelmişti tabi.Anneme baktığında söylene söylene  başını sallayıp her hafta kaçırmadığı diziyi izlemeye koyuldu.Merdivenleri yavaş yavaş çıkarken bir anda aklıma Mert'le anılarımız gelmişti.Gözlerimi sımsıkı kapatıp duvara ellerimi koyarak destek aldım.Bedenim anılarımızı hatırladıkça parçalanıyordu.Hele kalbim...

Gözlerim dolmaya başlamıştı.Ağlamak istemiyordum.Hani unutmuştum onu.Kendimi mi kandırıyordum,ben ne yapıyordum?Bu sıralar iyi değildim ve bunun sebebi oydu.

Kendime gelmeye çalıştım.Gözlerimi ovaladım yüzüme gelen saç tutamlarını arkaya iterek yavaş yavaş merdivenlerden çıkmaya  başladım.Odamın kapısından içeri girdim.Yatağıma yaklaştım  bugün olanları düşünerek boş boş duvarlara baktım.Bugün bu kadar etkileneceğimi bilmiyordum.Neden birden öyle olmuştu hani iyiydim ben.

**

Mert'in Ağzından;

Başımın ağrısı beni uykumdan ayırırken gözlerimi açtığımda nerede olduğumu anlayamamıştım.Bir klübedeydim.Ayağa kalktığımda silik silik görüntüler kafamda beliriyordu.Şimdı s**mıştım.Serra çok kızacaktı bana.

Üstümü başımı ellerimle çırpıp dışarıya çıktım.Serra'nın telaşlı harekeleri gözümde canlanıyordu.Gözlerimi ovuşturarak arabamın yerini hatırlamaya çalıştım.Paytak paytak yürürken onu görmüştüm.Arkasını döndüğünde gözlerimiz buluştu.İfadesizdi ve bu benim içimi acıtmaya yetmişti.Hızlı adımlarla yanıma geldi.Sinirli oluşu beni korkutsa da haklı olduğu için yerimde bekledim sadece.

''Şimdi s**tir olup gidiyorsun ve burayı unutuyorsun benden de evimden de hayatımdan da uzak dur.Senin yüzünü bile görmek istemiyorum.Bencilsin bana neler yaşattığını, içimin nasıl fırtınalarla cebelleştiğini bir bilsen yüzüme bakamazdın Ulan!.Bakamazdın o kadar acıttın içimi canımı o masum sevgimi...Bu zamana kadar sustum sustum ama yeter.İç organlarımı parçaladın kalbimi söküp aldın daha ne istiyorsun?Acıyla yaşamayı alıştırdın bana sen.Aylar geçmiş üzerinden ben unutmuştum ki yeniden geldin kurduğum yeni düzeni mahvettin.Beni geriye götürdün.Gözlerim ağlamaktan şişti benim.Ben bıktım bundan ama sen beni kırmaktan incitmekten dökmekten üzmek ten bıkmadın.Ne yaptım sana ben?Ne yaptım...Sadece seni sevdim diye kendini bir şey mi sandın,ben safım diye beni mi kullandın?Yaşamak şu hayatta en nadir rastalanan şey öğrendim bunu ,çoğu insan yanlızca var,o kadar...Ve sen de yanlızca gereksiz bir insansın benim için artık.''

Serra bunları bana derken kalbim sıkışmaya başlamıştı.Kendimi sıkıyordum ağlamak hele ki onun karşısında ağlamak hayatta istemiyordum.Ama ne çare gözlerim dolmuş ve bir iki damla yaş gözümden düşmüştü.

Serra'nın Ağzından;

Sarf ettiğim ve edemediğim onca kelime için gözyaşlarımı dökmüştüm bunları söylerken.Bir hışımla çıkışmıştım ona.Yüzümdeki kendime olan şaşkınlığım ve öfkemle beraber karışık bir hal vardı.Hiç istemediğim an gelmişti.Güçlü durmayı becerememiş onun yanında ağlıyordum çaresizce.Çaresizlik utanmama sebep olurken ayaklarım kendine kendine yere çökmüştü.Sanki dermanım kalmamıştı.Son mermi mi beni yüreğimden vuran adama kullanırken tüm gücümü harcamıştım.