Arabanın kapısını açıp oturmamı bekledi.Ben oturunca da kapıyı kapatıp kendi yerine geçti.
Benden mutluydu.Bu sürekli gülümseyişinden belliydi.
Nereye gideceğimizi ya da ne için gideceğimizi bana söylememişti.Ben de ısrar etmemiştim söylemesi için.Sürprizlere bayılıyordum ve onun yaptığı her sürpriz her seferinde daha çok aşık olmamı sağlıyordu ona.Çünkü bu sürprizlerde onun emeği,düşünceleri ve sevgisi vardı.
Araba sürüşünü izlemeyi çok seviyordum onun.Sürerken takındığı ifade,ellerinin direksiyon üzerindeki hareketleri,gözlerinin aynadan karşıya gidip gelişi ve her frende beni tutuşu...Bir de arada bana kaçamak attığı bakışları...Hepsini izlemeye bayılıyordum.
Beni cezbetmesi çok kolay oluyordu.Saniyeler içinde içimdeki sevgi kabarıyordu.
Bana bakıp o eşsiz kahkasını attı ve oynamaya başladı.Ve ben de gülmeye başladım nedensizce.
Bir şey vardı aklında elbet çıkacaktı ortaya.
Şimdi ona odaklandım fazlasını bilmeme gerek yoktu o yanımdayken.
Sonunda arabayı durdurdu ve bana bakmaya başladı. Konuşmasını bekledim.1-2 dakika sonra konuşmaya başladı.
"Burası...Ailemin evi.Seni annemle tanıştırmaya getirdim.Bu çok uzun bile sürdü."
"Tamam sürprizleri seviyorum ama bu...Bu çok fazla.Bilseydim hazırlanırdım.Elim boş gelmezdim en azından.Beni mutlu etmeyi de sinirlendirmeyi de çok iyi başarıyorsun aferin."
"Annem biliyor ve seni bekliyor gelmezsen ne düşünür? Bu yüzden...Leydim önden buyurun."
Yaptığının fazlasıyla farkında ve bundan memnundu.
Derin derin nefes alıp verdim.
"Sana soracağım ben."
İlerlemeye başladık.İçimdeki korku mu,heyecan mı anlayamamıştım.Ben de çok istiyordum annesi ile tanışmak ama bu şekilde aniden olunca elim ayağım birbirine dolandı.
Kapıya geldik ve Junho tam zile basacakken kolundan tuttum ve durdurup sordum.
"Annen beni sever öyle değil mi? Beğenir yani.Sana yakıştırır..."
Gözleri içten bir şekilde güldü.
"Tabi ki. Ben seni sevdim ve kendimi sana yakıştırdım.Daha fazlasına ihtiyacı yok annemin.Annem seni çok sevecek.Korkma."
Elimi tuttu ve zile götürdü.Zil çalmaya başladı.Elimi hala tutuyordu ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
His...
Cerita PendekEfsaneye göre anka kuşu küllerinden doğar. Doğar ve tüm ihtişamıyla tekrar yanacağı güne kadar var olur. Tam öldü derken yeni bir hayat bahşedilir ona... Bizler tekrar tekrar var olamayız ama benim kelimelerim tekrar var olup bambaşka bir hayale göt...
