Evliyâlar

Şeyh Sadi-i Şirazi

İran, Şiraz
Sene 1210

Müslihüddin Sadi çocukken babasını kaybedip dedesi ve amcası tarafından yetiştirilmiş,
Daha sonra Bağdat'a gidip Nizamiye Medreselerinde öğrenimini tamamlamıştır.

Şair ve İslam âlimi olan Hafız Şeyh Sadi Şirazi büyük velilerdendir.

7 yaşında hafızı kura olmuştur

Abdülkadir Geylani hazretlerinin halifesinin talebesidir. Onun derslerinde yetişerek kemale geldi. Ömrü ilim öğrenmekle, talebe yetiştirmek ve insanlara doğru yolu göstermekle geçti. Moğol ve Haçlılarla yapılan savaşlara katılıp, cihad etti. Bir defasında Haçlılara esir düştü. On dört defa hacca gitti. 

Sadi’nin eserlerinde, çoğunlukla, öğretici, öğüt verici bir hava vardır. Toplum düzeni, ahlâk, fazilet, hürriyet konulan şiirlerinin de, nesirlerinin de başlıca karakterini teşkil eder. O, zamanında pek geçer akça olan «kaside» (övgü) yazmaya yanaşmamış, her sınıf insana, topluma yararlı olmaya çalışmıştır.

Rivayete göre, bir gün bir dostunun pek bakımlı, pek güzel gül bahçesini gezerken, arkadaşının bu eseri karşısında övünmesi üzerine: «İyi, hoş ama, sizin bu gül bahçenizin ömrü ancak bir mevsimdir. Durun, ben de bir gül bahçesi vücuda getireyim ki onun çiçekleri yüzyıllarca solmadan taptaze kalsın…» diyerek en ünlü eseri olan «Gülistan»ı yazmıştır. «Gülistan» (gül bahçesi) çeşitli ahlâk, sanat, toplum konularını, kısa parçalar halinde, manzum, ya da mensur olarak çok ustaca işleyen pek tanınmış, dünyanın bütün belli başlı dillerine de çevrilmiş bir eserdir. Edebi değerinden başka uzun zamanlar birçok ülkelerde Farsça ders kitabı olarak da kullanılmıştır.