Matematik Öğretmenim ||Düzenleniyor||

18 bölüm

İyi okumalar :)))

                  #Eskiler

Eslem'den
Dün Selim'in teklifinden sonra eve dönüp iyice sevinç çığlıklarını atıp dans etmişdik. Gerçekten en büyük sürpriz oldu benim için. Hayatımın aşkıyla evliliğe adımlar atıyorduk. Eğer biz bu kadar ciddi bir yola gidiyorsak artık bu konuda onunla konuşmam gerekirdi.

Kızlar sevgilileriyle buluşacaklarını söyleyip evden çıktılar. Bende Selim'i arayıp eve çağırdım. Yine bana işi olduğunu ve biraz geç geliceğini söyledi. Çoğu zaman oluyordu bu. Hep işim var diyordu. Ama ben bu işin ne olduğunu hala öğrenmiş değilim. Artık her şeyin zamanı gelmişti..

Kapı zili çalınca Selim olduğunu düşünüp açtım.

-Selam Aydınlığım

-Selam aşkım

Salona geçib koltuklardan birine oturdu. Bende yanına oturdum ve lafa başladım.

-Selim, bak biz kaç aydır birlikteyiz. Sen evlilik teklifide etdin ama ben hala senin ailenden teyzenden başka birini tanımıyorum. Yani ne anneni nede babanı. Beni onlarla ne zaman tanıştırmayı düşünüyorsun. Ben hiç benim yanımda onlarla konuştuğunuda görmedim. Bu konuyu açmıyordum eskiden çünki beni ailenle tanıştıracak kadar... ne bileyim Selim anla işte

Söylediklerimi duyunca Selim'in yüz ifadesi değişti. Bu işde bir şey var ama söylerse bende bilecektim.

Bir kaç dakika öylece susub kaldı. Sonra konuşmaya başladı.

-Peki o zaman. Sanırım gerçektende zamanı geldi artık. Sana her şeyi anlatıcağım.. Annem... akıl hastanesinde yatıyor... 4 senedir... Doktorlar düzelmeyecek diyorlar. Hatta...

Cümlesini tamamlayamadı. Gözleri dolmuşdu. Gözlerinde çaresizlik, hüzün vardı. Onu daha önce hiç böyle görmemiştim. Anlatdıkları bende şok etkisi yaratmıştı.

-Sevgilim istersen anlatma. Anlatmak zorunda değilsin. İyi hissetdiyinde anlatırsın

-Anlatıcağım. Bilmen gerek. Ölüceğini söylüyor doktorlar. Böyle devam edemezmiş... Beni tanımıyor bile. Annem babamı öldürdüklerinden sonra böyle oldu... Beni tanımıyor inana biliyor musun. Oğlunu tanımıyor... Annemin gözünün önünde öldürmüşlerdi babamı. Hemde işkence vererek... Ben o zamanlar yurt dışındaydım. Üniversiteyi bitirmeme 1 hafta kalmıştı. Teyzem Can'ı aramış ve babamın öldüğünü ona söylemiş. Ne Can ne de ben üniversiteyi bitiremedik orda. Can'da müdürle konuşup benimle geldi. Takdirnamelerimizi daha sonra vermişlerdi. Onuda Can almıştı. Annemde ben geldikten 2 gün sonra öyle oldu. Zaten polisler falan olaya karışınca annemin durumu gizli kalmadı. Onlarda gelip götürdüler. Bense hiç bir şey yapmadan öylece elim kolum bağlı kaldım Eslem. Hiç bir şey yapamadım..

Konuştukca onunda benimde gözlerimizden yaşlar süzülüyordu.

Son cümlesini bitirip bana sarıldı. Bana sarılınca ağlaması şiddetlendi.

-Şşş... Tamam sevgilim. Sakinleş. Ben burdayım

Benden ayrılıp başını dizlerimin üstüne koydu.

-Beni sakın bırakma..

-Seni asla bırakmıycağım sevgilim.. Hadi uyu. Ben yanındayım

Gözlerini sakince kapatdı. Yanımda küçük çocuk gibi ağlamıştı. Şimdide uyuyordu. Ağlayıp halsiz düştüğünden hemen uyudu. Bende sakince saçlarıyla oynayıp doyasıya yüzünü seyretmeye başladım. O kadar masum ve yakışıklı görünüyordu ki..