Matematik Öğretmenim ||Düzenleniyor||

9 bölüm

İyi okumalar :)))

Eslem'den
Hayatım boyunca kırk yıl düşünsem aklımın ucundan bile geçmezdi matematik öğretmenimin beni seve bilecegi. Tabi benimde onu. Ben ona evet demekle hem zorlu ve acılı günlere, hem de hayatımın en mutlu günlerine evet demiş oldum. Nerden mi biliyorum? Yaşadıkca gördüm...

Aşk. Ben aşktan hep kaçtım. Bana anlamsız geliyodu. Ben aşkın ve sevginin aile arasında düşünürdüm hep ama farklıymış...

Sinemadan çıktığımızda İlayda ve Ali birlikte, Su ve Canda birlikte gitdiler. Bizde Selimin arabasına bindik. Ben ne yapıcağı mı, ne söyliyceği mi bilmiyordum.

Hem aklımı karıştıran o kadar şey var ki. Ama neyse şimdi bunları düşünecek değildim. Bu mutlu anımızın tadını çıkarmam gerekir. Sezsizliyi bozan taraf o oldu.
-Eslem
-Efendim
-Ben... Şey ben korkuyorum
-Neden?
-Seni kayb etmekden. Sen benim hayatımın şahidi olmadan bana evet dedin. Sen beni görmeden evet dedin. Başarıcağımı sanmıyorum ama senin için değişmeye çalışıcam. Ama maalesef söz veremiyorum. Zamanla görüceksin her şeyi. Eyer olurda bir gün..-dediğinde gözleri doldu. Bu adam beni bu kadar çok mu seviyodu? Bu kadar mı çok beni kayb etmekden korkuyodu?-Gitmek istersen karşını almam
-Zaten buna gerek kalmıycak. Ben seni bırakmıycağım ki-dediğimde gülümsedi. Bir süre sonra Selim
-Yarın kahvaltıya ne dersin?
-Okula geç kalıcağız ama
-Kalmayız. Kalsakda yarın ilk ders benim. Sabah saat 8de hazır ol!
-Tamam

Elimi dudağına yaklaştırıb öpdüğünde gülümsedim.

Yol boyu hiç konuşmadık. Evin önüne vardığımızda
-Geldik-dedi ve arabayı durdurdu.
-Her şey için ayrıca teşekkür ederim. İyi geceler-deyib kapıyı açıcağım sırada elimden tutub engel oldu. Ona döndüğümde hiç bir şey dememe izin vermeden dudaklarıma yapıştı. Bende karşılık verdiğimde gülümsediyini hiss etdim. Ayrıldıktan sonra ben
-Beceriksizim
-Yoksa sen hiç öpüşmedin mi?- dediğinde kafamı 'hayır' anlamında iki yana salladım. Benim bu cevabımın üzerine yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirdi. Gerçekten bundan mutlu mu olmuşdu? Sonra yeniden dudaklarıma yapıştı. Ayrılıb dudaklarını boynumda gezdirdiyinde nefes almayı unuymuşdum. Nasıl nefes alınıyodu acaba? Kulağıma vardığında
-İlk ben oldum aydınlığım-dedi ve boynumdan uzaklaştı.
-Evet-deyib kapıyı açtım ve dışarı çıktım.
-İyi geceler. Dikkatli ol!
-Merak etme. İyi geceler

------------------------------------------------------

Aşk dedikleri şey bugün var yarın yok. Ama sevgi hep var. İnsanı aşk gibi terk etmez. Ben Selime hem aşığım, hem de deliler gibi seviyorum onu. Ben onun, oda benim-biz bir birimizin aydınlığı olucağız...

Bu sabah uyandığım en mutlu sabahlardandı. Yatağımdan kalkıb lavoboya gitdim. Rutin işlerimi hal etdim ve odaya geçtim.

Telefonum çalmaya başladığında numaraya baktım. Kayıtlı olmayan bir numaraydı. Selim ola bilirdi. Ama ben Selime numaramı vermedimki. Ah Eslem gerçektende salaksın. Bir adamki senin evine her gece sezsizce giriyo ve senin bundan haberin olmuyo sen buna şaşırmıyosunda nuranın nasıl olduğuna mı şaşırıyosun?
-Efendim
-Günaydın sevgilim- doğru tahmin! Selimmiş.
-Günaydın
-Sadece kuru bir günaydın mı?
-Evet. Başka ne söylemeliyim?
-Bilmem. Mesela aşkım ola bilir. Hayıtımda ola bilir. Hatta sevgilimde ola bilir
-İnan bana bunların hiç birini haketmiyosun. Sana yakışan isim Bay Odun. Sen sezsizce her gece benim evime geliyodun öyle mi? Bunun hesabını sorucam ben sana-daha dur sen. O kadar kolay değil beninle başa çıka bilmek.
-Eslem aklından geçenleri anlaya biliyorum ve unutmaki benim için kolay-dediğinde ben onu şaşkınca dinliyodum.
-Hazır ol aydınlığım. Yarım saate ordayım
-Peki. Tamam-deyib telefonu kapatdım.

Formamı giydikden sonra gözüme bir eyleynir sürdüm. Saçlarımıda toplayıb at kuruğu yaptım.

Aşağıya indiyimde İlayda sofrayı hazırlıyo, Alide telefonda kurcalanıyodu.
-Günaydın
-Günaydın-dedi ikiside birlikde.
-Ali maşallah her gün burdayız. Yoksa siz her gün.. Utanmazlar. Düğün ne zaman?-deyib dalga geçtiğimde İlaydanın yüzü kızardı ve hemen mutfağa kaçtı.
-Eslem şimdi seni güzel bi dövücem. Salak salak konuşma kızım!
-Tamam kızma. Şaka yaptım. Ben gidiyorum-deyib kıkırdadığımda İlaydada geldi. Ali
-Nereye?
-Selimle buluşub kahvaltı yapıcağız. Ordanda okula. Okulda görüşürüz
-Tamam Görüşürüz

Ayakkabılarımı giyinmeğe gitdiyimde Alinin sesini duydum. Yalandan kapıyı açıb kapatdım.
-İlayda?
-Ne?
-Aslında diyorum fena fikir değil
-Ali sen Esleme geveze diyosun hep ama sen ondan betersin. Haberin yok sadece
-Niye ya?
-Ali benim canımı sıkma
Dayanamayıb konuya daldım.
-Yoksa halamı oluyorum?
-Sen çıkmadın mı halen?
-Gördüğün üzere hayır Alicim
-Bas git kızım
-Tamam. Hadi bye-dedim ve bu sefer gerçekten çıktım. İkisinide gerçektün çok seviyordum. Şapşallar.

Selim arabaya yaslanmış beni bekliyodu. Bir adam bu kadar yakışıklı ve çekici olurdu herhalde. Bunları düşünmeyi bırakıb yanına gitdiyimde gülümseyerek
-Selam aydınlığım
-Selam
-Gidelim mi?
-Olur...