Yaşam Umudu "Oksijen"

Başlangıç

"Abla, hadi uyan askerler geldi."
Henüz 8 yaşındaki kız kardeşimin her zamanki korkmuş sesiyle gözlerimi açmıştım bugünede.
Belime giren ağrıyı umursamadan yataktan kalkıp askerlerin bulunduğu odaya gittim.

"Neden erken?" Albay R.'nin her hafta gördüğümüz suratı dahada tiksindirici gelmişti.
"Böyle gerekti"
Sorgulamamıştım.
Zaten daha fazla gücüm de yoktu.

Kardeşim Derin'e dönerek annemi sordum.
"Sabah uyandığımda yoktu" yanıtıyla uykum tamamen açılmıştı.
Asla biz uyanmadan çıkmaz.

Albay R. Elindeki her ne zıkkım olduğu bilinmeyen iğneleri alarak bana doğru yaklaştı.

Her hafta rutin olarak yapılan bu işlemden dolayı acı hiçbir zaman oluşmazdı.
Aklım anneme takılmışken Albay derine yöneldi.

Derini arkama alarak
"Önce ben"dedim

Bir diğer tüpü daha eline alarak kanımı çekti ve yine o özel kutusuna koyup birkaç birşey yaptı.

Alaycı bir tavırla albaya yaklaştım.
"Noldu Albay istediğne ulaşamadın mı"
Albay R gözlerini bana kitleyerek
"Birgün bu renk siyaha dönecek ve herkese kanıtlayacağım"

"Ah Albay bu cümlede büyük bi sorun var. Sen benim k..."cümlemi tamamlamama izin vermeden kolunu boğazıma dayayarak

"Sen kimse değilsin. Hala o milyoner babanın kızımısın sanıyosun sen kendini" kolunu daha çok bastırarak
"Sen bi hiçsin ve o pahalı eviniz ,arabanız şehriniz yok annen yarı kaçık bir deli kardeşininse hiçbir boktan haberi yok. Anladın mı sen bi hiçsin 'maden soylu' "

Kolunu boğazımdan çekerek derine yönelmişti ki büyük bir sren sesiyle
Albay bana döndü
"Eğer evden çıkarsan seni vururum"
Ve hemen dışarı çıktı.

Derin hemen bana sarıldı ve bende onu kollarıma aldım.

"Bu sefer de atlattın derin"
Evet bu seferde atlatmıştı ama bu bi çözüm değildi.

Biranda kapı hızla açıldı ve annem içeri girerek bize döndü ve
"Gitmeliyiz"

Burdan sonra tüm gerçeklere başlıyorum acaba neler oliyyyorrr
Tüm bu şeyler ne
Sadece fantastik dünyaya hazır olun
Bu bölümü kısa tuttum başlangıç gibi bişe zaten kısacık
Ama diğerleri kalıbımı basarım kusursuz ve maceralı olacak .
1.bölümde görüşmek üzere 💙💙